Geplaatst Sport
De ambities van Annemarieke Nobel liggen altijd hoog. Maar dat ze ooit zou meedoen aan de Paralympische Spelen? Nee, dat heeft ze nooit mogelijk geacht. Nobel blijft ook een bescheiden Drent. "Ik ben gewoon een boerenruiter, zeg ik dan."
Dinsdag komt de 65-jarige amazone uit Schoonloo voor het eerst in actie, op de individuele dressuur. Net als de Olympische Spelen zijn ook nu de tuinen van Versailles het decor voor de paardensport.
"Ik ben natuurlijk al overweldigd door de prachtige beelden vanuit Parijs van de reguliere sport. Het is daar zo mooi. Het moet echt indrukwekkend zijn. Nu ga ik naar mijn eerste grote internationale concours, en dan gelijk de Paralympische Spelen. Dat is wel top of the bill. Iets mooiers is er denk ik niet."
Ze gaat naar de Spelen met haar paard Doo Schufro. Een paard van 15 jaar, met wie Annemarieke Nobel nu zeven jaar samen is. "Hij vindt die drukte zo meteen alleen maar mooi. Hij geniet daarvan. Van hem mag het alleen maar meer, meer, meer. Ik weet zeker dat hij daar wil stralen. Ik hoef me echt geen zorgen om hem te maken, dat zei de bondscoach ook al."
Spierziekte
Nobel lijdt aan dystonie, een ziekte waarbij de spieren niet goed communiceren met de hersenen. Wil ze bijvoorbeeld een klein klopje geven, dan kan ze ineens hard slaan. Of haar spieren kunnen bewegingen gaan maken zonder dat Nobel dat wil.
De aandoening wordt steeds heftiger en gaat niet meer weg. Er zijn maar weinig dingen die ze nog kan doen. Zelfs een hele dag rijden in haar scootmobiel is zwaar. Dan worden haar polsen en handen helemaal dik. "Van de kracht die je steeds moet zetten. Het stelt niets voor, maar zelfs dat is dan al te veel."
Zwemmen zou Nobel ook kunnen gaan doen. Maar daar heeft ze dus echt een grote hekel aan. Fietsen en lopen kan ze maar beperkt. "We hebben e-bikes gekocht, maar het gas open houden voor de e-bike kan ik wel een tijdje, maar ik kan niet even lekker een rondje van 20 kilometer gaan rijden."
Wat Nobel wel kan is paardrijden.
Dat doet ze dan ook al heel lang. Sinds haar jeugd, toen ze een jaar of 7 of 8 was. Al redelijk snel deed ze mee aan wedstrijden. Gewoon naast haar school, haar werk en alle andere dingen. En dat gaat best succesvol. "Ik heb tot aan de top gereden."
Uiteindelijk komt ze uit bij haar huidige paard, Doo Schufro. "Het was liefde op het eerste gezicht. Het was gelijk bingo. Hij keek mij aan zo van: 'Ik ga met jou mee naar huis'. En ik vond hem zó mooi. Het zat er al een beetje in dat het fysiek steeds slechter ging worden. Dus voor mij zou het stappen steeds belangrijker worden. En hij kan zo fenomenaal stappen." Een makkelijke deal dus. Doo Schufro gaat met haar mee.
De 65-jarige Nobel komt uit in de zwaarste classificatie, dat wil zeggen de classificatie voor de sporters met de ergste handicap. In deze categorie bestaat dressuur uit enkel stappen. Dus geen draf en geen overgangen. Dat is nog best lastig.
"Echt elke beweging van een oor of een hoofd, wordt geregistreerd door de jury. Je kunt niets maskeren. Je hebt ook geen gelegenheid om een foutje weg te werken, want elke stap moet hetzelfde zijn in de hele proef. Je kan er weinig in variëren. Het moet echt 1-2-3-4. Zo marcheren. En dat zonder dat het paard verder dingen gaat doen die je niet wil. Dat is nog een hele opgave."
Reuma en gescheurde pees
Op haar paard is ze echter helemaal los van haar handicap. Dan voelt ze zich vrij. "Het gaat niet weg. Maar je hersenen kan je wel een beetje leren hoe of wat. Daarnaast heb ik nog reuma. Ja dat maakt het niet makkelijker, want de spieren zitten aan mijn gewrichten. De gewrichten doen zeer. Dat is lastig. Maar als ik op het paard zit, dan ziet niemand echt wat er mis aan mij is. Dat vind ik leuk." Begin dit jaar liep Nobel een blessure op. Vlak voor een finale van een toernooi in Den Haag. Een gescheurde pees in haar arm. "Dat deed heel erg pijn. Ik kon er niets mee doen." Maar ja, vier dagen later was de finale. En die kon ze niet missen.
Dus zoals het topsporters betaamt, doet ze gewoon mee aan die finale. Of gewoon... "Ik heb mijn hand gewoon neergelegd, teugel erin gedaan en er verder niets mee gedaan." De rest laat zich raden. Natuurlijk wint ze die finale.
Bekend met op podium staan
"Dat was echt een tovergevoel." En dat tovergevoel moet ook in Parijs weer naar boven komen. Aan de samenwerking gaat het niet liggen. "Mijn paard snapt mij gewoon zonder dat ik wat doe of zeg." En aan de voorbereiding ligt het ook niet. Nobel staat vierde op de wereldranglijst in haar categorie. Dat komt dan weer omdat ze in de twaalf internationale wedstrijden waar ze dit jaar aan meedeed, iedere keer op het podium eindigde. Zeven keer was het goed.
Dus nog even over die hoge ambities van haar. "Ik hoop gewoon een heel goede en fijne tijd te hebben. Maar ik ga zeker proberen medailles te pakken en het liefst een gouden." Het zit er al in verscholen. Meervoud. Medailles. Dinsdag kan de eerste zijn, met de individuele wedstrijd. Volgende week vrijdag is de landenwedstrijd - de selectie daarvan wordt nog bekendgemaakt - en de dag daarna volgen nog de medailles voor de individuele vrije kür.
Klik op de link van de bron bovenaan de pagina voor foto's en een video.
