Algemeen
Afbeelding ter illustratie. Foto: Banjer
Gastcolumnist van deze week is Louise Robson, een Britse dressuuramazone en professional die het meest bekend is van het omscholen van volbloeden die van de renbaan komen. Ze heeft verschillende paarden opgeleid tot een gevorderd niveau in de dressuursport, waaronder Quadrille xx (v. Danehill Dancer xx), gefokt door en eigendom van wijlen koningin Elizabeth II.
Robsons werk met paarden is door de jaren heen in verschillende artikelen op Eurodressage aan bod gekomen.
Bedankt weides
Waarom de weides de belangrijkste leden van mijn thuisteam zijn...
We zijn niets zonder ons thuisteam - FEIT
Wat we zien op social media, dat wil zeggen de foto's en video's van het rijden, verzorgen en wedstrijden rijden met onze paarden, is het eindbeeld van alle uren bloed, zweet en tranen die elk lid van ons team erin heeft gestoken. Hoefsmeden, fysiotherapeuten, dierenartsen, zadelmakers, diëtisten, et cetera, zijn van vitaal belang om ons en onze paarden te ontwikkelen tot de beste versie van onszelf die we willen/kunnen zijn.
Ik heb echter het gevoel dat de weides het meest 'onuitgesproken' van ons thuisteam, en uiteindelijk het meest vitale en belangrijkste zijn.
Dankbaar
Ik ben onze weides dankbaar omdat:
- ze de paarden die willen spelen en rennen de kans geven om zichzelf te zijn
- ze elk paard de mogelijkheid geven om te lopen, grazen, chillen, slapen en spelen
- ze enorm bijdragen aan het herstel en de progressie van elk paard
- het zo belangrijk is dat ze elke dag uit hun box komen, met hun vrienden om zichzelf te zijn
Weiden moeten gebruikt worden, niet alleen er mooi uitzien
Ik heb het geluk dat ik niet alleen een behoorlijk stuk land tot mijn beschikking heb om onze paarden buiten te zetten, maar ook een huisbaas die het niet erg vindt dat ze in de wintermaanden buiten worden gezet en er een modderveld van maken.
Ik weet dat dit misschien heel 'vreemd' klinkt, maar ik ken genoeg mensen waarbij de eigenaren van het land een ongerepte conditie en 'uiterlijk' belangrijker vinden dan paarden die buiten staan en wat 'vrije tijd' kunnen hebben.
Vriendengroepjes
Ik heb ook het geluk (sommigen denken misschien van niet) dat we een goede selectie van 'soorten' paarden, karakters, bouw en temperamenten hebben, wat betekent dat we de mogelijkheid hebben om vriendengroepjes te laten wisselen, om te proberen de best passende te vinden.
Uiteindelijk zorgen onze weides ervoor dat elk paard 'paard' kan zijn. De weides zijn fantastisch voor degene die vergeten zijn hoe ze 'paard moeten zijn' en verwoed heen en weer lopen langs de omheining, naar mensen en activiteiten kijken en van streek raken.
In de weides kunnen de therapeuten van de kudde hun werk doen en degenen die misschien mentaal een beetje gefrustreerd zijn, zich zorgen maken en onrustig zijn, leren om te 'chillen' terwijl de paarden die evenwichtiger zijn/hier al langer zijn, ze al snel van de omheining 'weg trekken' en door de wei laten lopen om te gaan eten.
Ik vind het fascinerend om te zien hoe de onrustige paarden tot rust komen, alleen maar doordat 'de kudde' zegt dat ze niet van de nerveuze energie houdt, en ze 'het eruit laat lopen' of de onrustige paarden laat zien hoe het moet.
'Kuddewerk'
Het 'kuddewerk' is van vitaal belang voor de omscholing, omdat het eigenlijk het meeste werk voor me doet. Om de omscholing goed te laten verlopen, moeten de hersenen 'in orde' zijn. Dat wil zeggen tot rust komen, niet in paniek raken, kalm zijn en nadenken. De kuddes/weides houden de paarden in beweging, ontspannen en meer tevreden in lichaam en geest, wat zich vertaalt naar het bereden werk.
We hebben geen grote kuddes - slechts maximaal twee, drie of vier in elke groep (voornamelijk drie) - omdat dit het 'massale rennen van volbloeden' tegengaat. Kun je je het verlies van ijzers voorstellen! Het betekent minder akkefietjes, omdat ze gelukkig en tevreden zijn in hun groep.
Zich settelen bij de 'Foodies'
We beginnen met onze nerveuze/angstige/gespannen paarden met 'de Cob-groep', ook wel bekend als de groep die naar buiten gaat en zijn hoofd naar beneden steekt om te eten en die niet meedoet aan het 'speelkwartier'. Hun taak is eten, en dat doen ze dan ook heel graag.
Eenmaal gesetteld en bekend met de routine, gaat het paard in een groep die het beste past bij zijn persoonlijkheid en wat hij leuk vindt/wil doen. We hebben een aantal 'speelsere' karakters, wat betekent dat geen enkel vliegenmasker of deken veilig is en dat alles een eerlijk spel is. We hebben de 'we luieren en grazen alleen'-groep, we hebben het koppel dat als koppel blijft en waar niemand bij komt, we hebben ook de 'mag spelen/mag eten'-groep et cetera. We hebben gemengde kuddes en we hebben een aantal kuddes die gewoon van één geslacht zijn. Het belangrijkste is dat we de ruimte, het grazen en de dynamiek van paarden in de kudde, de geest en het lichaam van deze paarden laten ontwikkelen na het racen.
Niets geeft me meer vreugde dan onze paarden te zien in de zomermaanden, vredig grazend, slapend of spelend als de zon ondergaat, te zien hoe ver ze zijn gekomen en hoe tevreden ze zijn in hun nieuwe leven...
Dank je wel, weides!
