Geplaatst Algemeen
Arnd Bronkhorst tijdens de Olympische Spelen van 2016 in Rio.
Foto: Pierre Costabadie/Arnd Bronkhorst Fotografie
Zeg je paardenfotografie, dan zeg je Arnd Bronkhorst. Arnd is een wereldberoemde paardenfotograaf uit Nederland. Hij fotografeert op de grootste paardenevenementen ter wereld, maar hij maakt ook prachtige fotoverhalen over andere hippische onderwerpen. Woensdag 15 november was hij te zien als gastjurylid in "Het Perfecte Plaatje" op RTL 4. De Bokt Nieuwsredactie mocht hem een aantal vragen stellen over dit avontuur, en over (paarden)fotografie in het algemeen.
* Wie is Arnd Bronkhorst ?
Arnd is een professionele paardenfotograaf gevestigd in Nederland. Hij maakt al sinds 1986 prachtige paardenfoto's. Zijn uitgebreide portfolio omvat reportages van internationale hippische evenementen, van de Olympische Spelen van 1996 in Atlanta, tot de Spelen van 2021 in Tokio, de Wereldruiterspelen en andere kampioenschappen en evenementen, evenals talloze andere paardgerelateerde fotoverhalen, die zijn expertise in verschillende onderwerpen met betrekking tot paarden laten zien.
Arnd heeft zijn collectie paardenfoto's samengebracht in een online database. Met meer dan 330.000 paardenfoto's biedt deze bron een gevarieerd aanbod van fascinerende beelden, die vrijwel elk denkbaar onderwerp met betrekking tot paarden omvatten. Door de jaren heen heeft Arnd getalenteerde vrienden en collega's uitgenodigd om samen met hem hun eigen paardenfoto's en -afbeeldingen aan de database toe te voegen. Deze samenwerking omvat nu een dozijn fotografen uit Duitsland, Frankrijk, Italië, Noord-Amerika, Rusland, Zweden en Nederland.
* Hoe ben je begonnen met paardenfotografie?
Ik ben opgegroeid tussen de paarden op de manege van mijn ouders, manege de Bronkhorst in Ermelo. Daar reden we veel, vooral eventing. Hoewel ik zelf geen ambitie had om de manege voort te zetten, wilde ik wel graag iets doen met dieren. Na een stage en leertijd in de fotografie bij fotograaf Henk Merjenburgh in Harderwijk leek het me leuk om paarden en fotografie te combineren: onderwerpen waar ik beide affiniteit mee had, en heb. Ik ben toen met een serie foto’s op audiëntie gegaan bij Maarten Jurgens, destijds hoofdredacteur van de Hoefslag. En zo is het begonnen.
* Met welk merk camera en lens ben je begonnen en met welk materiaal fotografeer je nu? Waarom met dat merk?
Ik heb met veel merken gefotografeerd: begonnen met Olympus, toen Nikon, toen Canon, toen Nikon en inmiddels al een aantal jaren met Sony. Sony is zeer innovatief, is heel actief met verbeteringen en nieuwe ontwikkelingen en heeft de overstap naar mirrorless camera’s heel vroeg gemaakt. Daardoor hebben ze inmiddels een voorsprong. Dus toen de ontwikkeling bij de meer traditionele merken zoals Nikon en Canon enigszins stil leek te staan, vooral bij de overgang naar mirrorless, kwam Sony met hele mooie camera’s en ben ik overgestapt naar de A9-2. Inmiddels heeft Sony enorm veel mooie lenzen uitgebracht, prime en zoom, en de A1. Over de A9-2 was ik niet helemaal tevreden, maar de A1 is echt heel erg goed. Wat me ook aanspreekt is dat ze ook hele goede video-opties hebben.
* Wat vind je de mooiste foto die je zelf ooit gemaakt hebt en waarom?
Dit is de lastigste vraag ooit. Ik ben nog steeds heel erg gehecht aan deze foto. Maar dat is ook een beetje nostalgie. Het mooie vind ik dat het een foto was waar ik niet naar op zoek was, maar die ik toch gemaakt heb. Het gebeurde na een foto sessie met het paard “Witje”. We stonden nog even na te praten, Witje ging rollen, en het was mooi. Ik stond eigenlijk te dichtbij met mijn lens (geen zoom!) en ik maakte de foto, en ik vind hem eigenlijk heel mooi, juist omdat niet alles er op staat. Daardoor is hij een beetje abstract, onthult niet alles meteen en dat bevalt me nog altijd heel goed. Maar er zijn meer foto’s uiteraard. Het mooiste vind ik toch als er een bepaalde mate van verrassing in zit, het niet direct helemaal duidelijk is wat er gebeurt, als je er als kijker ook even je fantasie op los kan laten.
Foto: Arnd Bronkhorst/Arnd Bronkhorst Fotografie
* Wat waren tot nu toe de hoogtepunten in je carrière als paardenfotograaf?
Hoogtepunten: ook al zo’n lastige. De Olympische Spelen blijven bijzonder omdat er zo’n hype en druk om heen hangt: de wedstrijd an sich is eigenlijk niet anders dan sommige andere grote wedstrijden, maar omdat er zo’n enorme aanloop naartoe is, en het maar 1x per 4 jaar is, zijn de emoties en belangen groter dan ooit. Dat zorgt voor extra spanning en extra moeilijkheden als fotograaf: meer restricties en regels, waardoor het werken veel moeilijker is, en het des te mooier is als het goed lukt. Het CHIO Aken is een soort jaarlijkse Olympische Spelen waar het ook prachtig fotograferen is. Verder vind ik het nog altijd ontzettend bijzonder wat paarden allemaal voor ons doen, en wat dat weer met mensen doet. Die samenwerking is op de goede momenten echt prachtig om vast te leggen.
Hans Peter Minderhoud en Glock's Dreamboy tijdens de Olympische Spelen in Tokio, 2021. Foto: Arnd Bronkhorst/Arnd Bronkhorst Fotografie
* Hoe is Het Perfecte Plaatje bij jou terechtkomen?
HPP vraagt altijd een fotograaf die gespecialiseerd is in het onderwerp dat de fotografen die aflevering zullen fotograferen. Ik neem aan dat ze daarom bij mij zijn uitgekomen
En William Rutten kende mijn naam, dus wellicht ligt daar een connectie.* Hoe vond je het dat Het Perfecte Plaatje je vroeg als gastjurylid?
Dat HPP me vroeg voor de uitzending vond ik heel leuk. Het leek me leuk en eervol het te doen, en ik was ook heel benieuwd naar hoe het er achter de schermen aan toe zou gaan en hoe de fotografen/BN'ers het zouden doen. Ze bleken enorm betrokken en enthousiast.
* Mocht je zelf meedenken wat voor opdracht de fotografen moesten doen en welke ruiters/amazones ze op de foto mochten zetten?
Ik heb de opdracht niet opgesteld. Ik vond hem knap lastig
Het thema was "Olympisch ", dus via de KNHS zijn ruiters van alle disciplines gevraagd op een zo hoog mogelijk niveau, die konden meewerken op de goede dag.* Hoe zijn de opnames in zijn werk gegaan?
Er was 1 opnamedag voor de opdrachten. Eerst werd de uitslag van de vorige fotoshoot bekend gemaakt: ze hadden bij defensie militairen in actie gefotografeerd. Die jurering was heel streng en de cijfers laag, dus dat leverde bij de fotografen al wel wat stress op. Ze hadden natuurlijk al wel in de gaten dat het vandaag iets met paarden zou zijn, maar niet wat. Dus ze probeerden bij mij uit te vinden wat er zou gaan gebeuren en wie ik was. Ik stelde me consequent voor als “Peter”, waarna ze druk gingen googelen. Daarna werd door Tijl de opdracht uitgelegd, ik werd voorgesteld, ze moeten een discipline uitkiezen. Ze hadden echt geen idee waar ze aan begonnen. Vervolgens heb ik uitgelegd waar ze op zouden kunnen letten bij het uitvoeren van de opdracht. Ze maakten kennis met de paarden en ruiters. Ondertussen verzonnen ze wat ze wilden doen, af en toe vroegen ze me wat of ik overlegde met ze over de uitvoerbaarheid. Het is telkens ook even wachten op de camera opstellingen: er was toch wel een crew van twintig man en vrouw bij elkaar schat ik. Er komt echt veel bij kijken. De fotografen gaan daarna aan de slag, en ze hadden 45 minuten. Dat wordt ook echt bijgehouden. Ik kon ze enigszins begeleiden en helpen waar nodig. Als ze klaar zijn met hun shoot, gaan ze foto’s uitzoeken en editten. Dat is ook tijdgebaseerd, dus dat leverde ook de nodige stress op, welke foto ze moesten kiezen, en wat ze wilden bewerken.
Ik vond het opvallend hoe betrokken en fanatiek de fotografen/BN'ers waren. Dat had ik misschien niet zo verwacht, maar dat was erg leuk om te zien. En juist doordat ze op voor hen nieuw terrein waren, kwamen ze soms met onmogelijke maar soms ook met hele leuke ideeën. De uitvoering was dan af en toe weer minder, of juist heel goed zoals bij de foto van Henri. Niek had hele leuke ideeën, maar het kwam er niet helemaal uit. Loes en Quinty vonden het moeilijk om er iets origineels van te maken (dat was het ook), maar ze kwamen er met de nodige moeite toch wel uit. Maar je zag ze worstelen, en proberen om er iets moois van te maken, ook al is het een onbekend onderwerp voor hen. Vergeet ook niet dat ze echt met elk onderwerp opnieuw in het diepe gegooid worden. Ga er maar aan staan!
Een paar dagen later was de jurering in Amsterdam. Daar waren de uitgekozen en bewerkte foto’s heel groot afgedrukt en zagen de fotografen hun werk voor het eerst groot. Ook de vaste juryleden William Rutten en Cynthia Boll zien de foto’s dan pas voor het eerst. We geven dan allemaal onze eerste indruk, maar ik mag niet laten blijken wie welke foto heeft gemaakt.
Vervolgens beoordelen we de foto’s voor cijfers zonder fotografen erbij. We bespreken dan wat we van de foto’s vinden en waarom. De meningen verschillen natuurlijk, iedereen kijkt er iets anders naar, maar we komen dan tot een eind oordeel. Ik was het niet met alles eens, maar dat is ook prima, er werd geluisterd naar elkaars argumenten.
Dan volgt de bekendmaking met de fotografen erbij, en dus ook wie er deze week als laatste eindigde. De fotografen waren echt zenuwachtig hoe ze het gedaan hadden, en wat de jury ervan vond. Er was ook veel saamhorigheid in de groep, ze hebben toch al het een en ander meegemaakt met elkaar. Emoties dus.
* Wat is je het meest bijgebleven van dit avontuur en waarom?
Dat is ook wat me het meest is bijgebleven: de betrokkenheid. Ze waren echt geïnteresseerd in fotografie, vonden het allemaal heel spannend, en wilden het echt goed doen. Het was zeker niet gespeeld, ze waren echt regelmatig bloednerveus, of heel trots en blij.
* Heb je tips voor onze gebruikers die graag fotograferen?
De belangrijkste tip die ik heb is om eerst te kijken zonder camera, en zonder paard. Wat is de mooiste achtergrond, hoe staat het licht, waar krijg ik de mooiste foto, wat wil ik bereiken? De meest gemaakte fout is toch dat mensen alvast beginnen met fotograferen, zonder eerst goed te kijken. Paarden zijn, vind ik, ook vaak alleen de eerste tijd mooi en attent in een nieuw omgeving. Ze worden moe, vinden het niet meer zo interessant of niet meer leuk, en dan krijg je minder mooie foto’s. Voorbereiding is alles.
Veel plezier met fotograferen!
Foto: Arnd Bronkhorst/Arnd Bronkhorst Fotografie
