Geplaatst Algemeen
Een veulen-tweeling. Dit zijn niet de veulens uit dit artikel. Foto: Whiz/Bokt Wiki
Grand Prix-amazone en fokker Cara Klothe uit Lehigh Valley Pennsylvania, zorgde er nauwlettend voor dat de dracht van haar merrie goed verliep. Ze plande controle-echo’s in en bracht haar naar een speciale kraamstal voor de bevalling. Haar merrie Lhegally Blonde (van Licotus uit de Quaterback-merrie Qhuiver) is niet alleen haar wedstrijdpaard, maar ook een trouwe vriendin. Klothe heeft haar van veulen af aan zien opgroeien en getraind.
Dus toen Klothe op 14 juni rond 3:30 uur ’s nachts het bericht kreeg dat ‘Blondie’ was bevallen van niet één, maar twee veulens, dacht ze dat ze droomde.
“Ik heb mijn berichten en gesprekken wel zes keer nagekeken toen ik wakker werd”, vertelt Klothe. “Ik had zoiets van ‘dit kan niet waar zijn.’ “
Klothe kon niet geloven dat, na maanden van controles waarop niets geks te zien was, er zowel een merrie- als een hengstveulen op haar lagen te wachten. Ze maakte zich gelijk zorgen om haar merrie, die de bevalling gelukkig goed was doorgekomen.
“Dit zou haar eerste veulen zijn. Of tenminste, dat was de bedoeling”, corrigeert Klothe zichzelf.
De merrie naderde de uitgerekende datum, en Klothe was op dat moment bezig met het kopen van een boerderij. Daarom nam ze de stap om haar naar Select Breeders Services in Maryland te brengen om daar te bevallen. Ze kijkt opgelucht terug dat de merrie in ervaren handen was toen ze haar verrassingstweeling ter wereld bracht.
“Zij schrokken flink, omdat beiden in leven waren en het goed maakten, want dit is een gevaarlijke situatie, voor zowel de veulens als de merrie”, zegt Klothe. “Normaal gesproken verlies je in zo’n geval één of meer dieren tijdens de bevalling.”
De veulens kregen de namen Elle en Emmett, net als de merrie een eerbetoon aan de film ‘Legally Blonde’. Wel werden ze overgebracht naar de NICU (Neonatale Intensive Care Unit-red.) van de University of Pennsylvania’s New Bolton Center in Kennett Square. Daar kregen ze de eerste tien dagen van hun leven 24 uur per dag zorg.
De geboorte van een tweeling bij paarden is erg riskant, en beide veulens hebben in hun eerste twee levensweken met behoorlijke complicaties te maken gehad. Een warmbloedveulen is gewoonlijk zo ongeveer 75 pounds (circa 34 kilo,-red.), maar Emmett en Elle waren veel kleiner. Zij wogen respectievelijk 30 en 40 pond. Elle was ook een zogeheten ‘dummy veulen’.
“Haar zuigreflex was niet goed, ze wilde niet staan en ook niet goed drinken”, legt Klothe uit. “Ze wisten haar op haar hoeven te krijgen, en al snel liep ze ook een beetje rond.”
Na een aantal dagen van gespecialiseerde zorg en veel voeding kwam het instinct van Elle toch tot leven. Ze werd helderder, begon zelfstandig te drinken en zich meer en meer te gedragen als een echt veulen. Nu omschrijft Kothe haar als bijzonder slim en opmerkzaam.
Emmett stond, in tegenstelling tot Elle, onmiddellijk te popelen om te drinken. Zijn meest urgente probleem was dan ook anders dan die van zijn zusje.
“Het hengstje wilde gelijk alles doen, maar hij was zo klein dat hij niet bij de uier van de merrie kon komen”, vertelt Klothe. “Hij was klaar om te drinken, hij wilde drinken, had een prima zuigreflex, maar hij kon er simpelweg niet bij.”
Het personeel van de kliniek molk de merrie om de beide veulens in de eerste uren na de geboorte met een sonde te voeden. Omdat ze Emmett’s sterkte instinct om te drinken wilden stimuleren, maakten ze ook een soort opstapje dat de kleine hengst kon helpen om bij zijn moeders uier te komen.
De veulens, die ook enkele weken te vroeg geboren werden, moeten nog wel een achterstand inhalen op het gebied van groei van de botten. Hun beweging is beperkt, omdat hun spronggewrichten en knieën nog verder moeten ontwikkelen. Emmett heeft zelfs speciale spalken gehad om de stand van zijn benen wat te corrigeren. Die waren wat gebogen vanwege zijn opgevouwen positie in de baarmoeder, die hij moest delen met zijn zusje.
Een bijkomend voordeel van al deze speciale ingrepen is dat de veulens erg sociaal zijn en makkelijk in de omgang.
“Ze zijn erg komisch om te zien”, vertelt Klothe. “Het hengstje is een charmeur en dat is goed, want hij is ook een beetje een herrieschopper. Hij heeft echt een persoonlijkheid. Als je de stal in loopt, komt hij naar je toe en volgt je als een hondje.”
Klothe begint ook op te merken dat de twee bezig zijn op hun eigen manier hun eigen persoonlijkheid te ontwikkelen.
“Het merrieveulen is wat gereserveerder”, zegt ze. “Ze is erg lief en heel erg slim, ze wil echt wel heel graag kijken wat er aan de hand is, maar ze is niet zo opdringerig als het hengstje.”
Klothe ziet al wat trekjes van de merrie terug in Elle, van hun oplettende karakter tot hun typische gezichtsuitdrukkingen. Volgens haar heeft de hengst, de Oldenburger Shavane (Shakespeare RSF uit de Royal Prince-merrie EM Rheporter), wat van zijn moed doorgegeven aan het hengstveulen. Shavane is ook in het bezit van Klothe.
“Hij is er gewoon opuit om herrie te schoppen, net als zijn vader”,[i] zegt ze. [i]“Het is een erg lief mannetje, maar ook brutaal. Hij zoekt altijd naar een manier om je te besluipen.”
Het plan was om Blondies veulen te verkopen, maar dat veranderde op slag na de geboorte van de tweeling en de emotionele ervaringen met de verzorging van de veulens in de eerste, onzekere dagen.
“Ik zal eerlijk zeggen dat dat waarschijnlijk niet gaat gebeuren”, geeft ze aan. “Na dit alles zullen ze vermoedelijk gewoon bij mij blijven.”
Klothe geeft toe dat ze niet verbaasd is dat Blondie alle moeilijkheden overwon en succesvol een tweeling ter wereld bracht, ook al verraste ze haar eigenaar en dierenartsen met het tweede veulen.
“Ze is altijd al een beetje een uitslover geweest”, , zegt Klothe.
