Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter:** 31-12-22 18:58

Hoe Olivier en zijn universum ons leven verrijkten

Geplaatst door de TopicStarter: 31-12-22 18:58

Afbeelding ter illustratie. Foto: Marlies Trap Fotografie

Mimi Csatlos groeide op als ponymeisje in Connecticut en woont nu op een kleine paardenboerderij in Bedford County, Virginia. Hoewel ze de ambitie heeft om weer als amateur mee te doen aan wedstrijden in het SWVHJA-circuit, besteedt ze tegenwoordig meer tijd aan het repareren van hekken en het beheren van modder met haar man Erno, en verdeelt ze haar weekenden tussen het zijn van moeder voor paardenmeisje Sophie en voetbalmoeder voor Sawyer. Ze is directeur College Counseling op de Virginia Episcopal School en ze bezit momenteel drie paarden: twee vossen en een charmante Pony of the Americas. Je kan Mimi volgen op haar blog Longstocking Farm Moments.

Wanneer we een paard kopen, verwelkomen we dat dier niet alleen in ons leven, we worden ook deel van een universum dat rond dat paard is gecreëerd. Paarden zijn een soort knooppunten: elke verbinding die ze onderweg hebben gehad met andere eigenaren, trainers, ruiters, verzorgers en vrienden wordt een spaak die zich naar buiten toe uitstrekt, en wanneer die spaken worden samengevoegd, ontstaat een unieke cirkel van menselijke verbindingen die de ervaring van het paard vormgeeft. Of een paard nu zijn hele leven doorbrengt op de boerderij waar het is geboren, of uit het buitenland wordt geïmporteerd, zijn connecties creëren een krachtige energie die het leven van de mensen in dat kleine universum kan vormgeven.

Mijn familie wist dat niet op 24 december 2019, toen we onze twaalfjarige dochter Sophie als verrassing een paard gaven. We wisten dat we een magische kerstervaring creëerden. We realiseerden ons nog niet dat we deel gingen uitmaken van de speciale cirkel van connecties van dit dier.

Rock My Socks - "Oliver" voor zijn vrienden - is een bruine kruising Quarter Horse x Paint van 1,55 meter met enkele zeer opvallende kenmerken: veel wit, een zeer ronde kont en oren die ongeveer twee maten te groot zijn voor zijn lieve gezicht. Deze eigenschappen maken hem schattig op een Disney-achtige manier, vooral als er het papier van een rol pepermunt ritselt. Hij was zestien jaar oud die kerstavond, en we hadden hem gekozen omdat ons was verteld dat Oliver "alles had meegemaakt", met niets dan lovende rapporten van zijn vorige eigenaar, die er zeker van wilde zijn dat hij in goede handen zou komen. Onze trainer was enthousiast over het samenbrengen Oliver en Sophie en was enthousiast over alles dat ons kind van hem kon leren, en mijn man en ik ook.

Oliver was het kerstcadeau dat bleef geven. Hij overtrof dagelijks onze hoop en verwachtingen, en hij bewees een wijze leraar, babysitter en Barbie-droompaard te zijn voor onze volledig verliefde dochter. Hoewel hij graag een stapje extra zet, en liever geen vliegende wissels doet, hebben we nooit getwijfeld aan zijn inzet voor zijn belangrijkste taak: zorgen voor ons kind. Het doel voor Sophie was vertrouwen krijgen, en Oliver heeft in dat opzicht nooit een hoef verkeerd gezet.

Sophies relatie met Oliver was net verstevigd, toen COVID-19 in maart 2020 ons leven en onze plannen overnam. Hun "kennismakingsperiode" duurde bijna een jaar en diende om onze dame uit groep acht af te leiden van de frustraties van de virtuele school en het gescheiden zijn van vrienden. Hij was haar rust in een periode van veel onzekerheid.

Toen het normale rijden van wedstrijden in 2021 werd hervat, richtten Sophie en Oliver zich op de 2′ beginners equitation klasse binnen het Southwest Virginia Hunter Jumper Association circuit. Ik zal hun eerste wedstrijd in maart nooit vergeten: We waren ongewoon laat om onze trainer op de wedstrijd te ontmoeten, en Sophie miste de kans om in haar ring te los te rijden - niet de beste start voor een kind dat nerveus is en al meer dan een jaar geen wedstrijden meer had gereden.

Sophie probeerde haar eerste parcours vanaf de zijkant te leren, en terwijl onze geweldige trainer haar eraan herinnerde om te ademen, kwam een vriendelijke vrouw die ik niet kende naar me toe en zei tegen mijn dochter: "Je hoeft je nergens zorgen over te maken met Oliver, lieverd. Hij zal voor je zorgen."

Natuurlijk had deze oude vriend uit Olivers verleden gelijk. Hij ging die dag voorzichtig te werk, zodat Sophie zich kon vermannen en hem kon leren vertrouwen in een onbekende ring. (Nou ja, onbekend voor haar, want er is waarschijnlijk geen wedstrijdring binnen 100 kilometer die onbekend is voor Oliver.)

Naarmate de maanden en wedstrijden verstreken, ontmoetten we meer oude vrienden van Oliver en we hoorden we meer vertederende verhalen over hem. Van losrijringen tot zomerkamp op de ponyclub, we waren niet langer verbaasd als een jurylid of instructeur ons lieve paard herkende. De wetenschap dat er bij elke deelname op een SWVHJA-wedstrijd een vriend was, gaf Sophie het vertrouwen dat ze nodig had om plezier te hebben en zich minder zorgen te maken tijdens wedstrijden. En door de magie van de sociale media konden we zelfs in contact komen met een van Olivers eerste eigenaren, die enkele van zijn veulenfoto's en -verhalen met ons deelde. Ze was zo blij dat ze de avonturen van haar oude vriend weer kon volgen.

Als het gaat om het universum van connecties van een paard, kan ik me geen specialer netwerk voorstellen, voor zowel het dier als de betrokken mensen, dan het netwerk van relaties rond een regionale beroemdheid als Oliver. Het is een krachtige genegenheid die trainers, ouders, eigenaren en ruiters koesteren voor de paarden die in hun regio verblijven, die zo goed voor kinderen zorgen, hun werk zo goed doen en met een waardige, vreugdevolle zin voor het doel werken. Naast zijn rol om vertrouwen te geven in de wedstrijdring, is Oliver ook een specialist om meisjes door die moeilijke jaren van middelbare school te loodsen. Dat soort expertise is onbetaalbaar. Het is een aangeboren gave die niet getraind kan worden.

Omdat Oliver deze taak zo goed kent, ben ik er vrij zeker van dat hij besefte wanneer het tijd was voor hem om over te gaan naar zijn volgende meisje. Een paar weken geleden verliet hij onze boerderij, net geen drie jaar (en 5 centimeter) sinds Sophie hem begon te rijden. Hoewel er veel tranen waren, steunde Oliver's kring ons opnieuw.

Hij helpt nu Alexis Hinds, de dochter van een fijne amazone die Oliver zelf uitbracht op SWVHJA-erkende evenementen toen hij nog een groene vijf- en zesjarige was. Als hij klaar is met zijn huidige leerling de kneepjes van het vak te leren, gaat hij met pensioen bij zijn vorige eigenaar, degene die weer met hem in contact kwam via de Facebook-posts van onze trainer.

Het is een prachtige, elkaar overlappende cirkel van connecties voor een heel bijzonder paard dat in onze hele regio geliefd is, en veel jonge ruiters heeft geholpen vertrouwen en balans te krijgen terwijl ze de wereld van tussen zijn schattige, te grote oren bekijken. Hij is zeker een gelukkig paard, maar onze hele familie kreeg een groter geschenk toen wij een hoofdstuk werden in Olivers verhaal. We prijzen ons gelukkig dat we zoveel van hem hebben geleerd en dat we altijd tot zijn kring van mensen zullen behoren.

Deel op Facebook Tweet Foutje gespot? Tip de redactie

Contact met de Nieuwsredactie? Of een tip insturen? Stuur ons een PB! Taal/spellingsfout gevonden? Meld het hier. Feedback voor de NR? Die kun je hier kwijt.

Wie is er online