Bokt Community
De combinatie waar Jet haar paardentaxiritten mee rijdt. Foto: Privébezit Jet
Een aantal van jullie heeft vast wel eens gebruik gemaakt van een paardentaxi. Wat houdt het runnen van een paardentaxi eigenlijk in? Moet je er speciale papieren voor hebben? Bokker Jet geeft antwoord op deze en meer vragen. Lees haar verhaal hieronder
* Voor wie je niet kent: kan je jezelf voorstellen en vertellen hoe je op het idee bent gekomen om een paardentaxi te beginnen?
Ik ben Jet heb sinds 1979 steeds een paard gehad. Het vierde paard is nog steeds in mijn bezit, dat is
Elvee. Ik zit al sinds de eerste weken dat Bokt bestaat bij dit forum en ik vermaak me er al die jaren al
prima. Na bijna 29 jaar bij een bank gewerkt te hebben, werden de geldkassen gesloten. Ik kon
blijven, maar moest dan echt de commerciële kant op (daar was ik naar mijn idee totaal niet geschikt
voor), of ik kon stoppen bij de bank met een kleine vertrekregeling. Ik heb toen voor het laatste
gekozen. Zodoende ging ik op zoek naar ander werk, dat viel me nog niet mee. Aangezien ik al jaren
gewend was met een caravan of trailer achter mijn auto te rijden, en ik al diverse stalgenoten naar
vakantiebestemmingen of klinieken vervoerde, bedacht ik me dat een paardentaxi echt wat voor mij
zou zijn. Omgaan met mensen en hun paarden vond en vind ik ontzettend leuk om te doen. Niet
gehinderd door enige kennis omtrent het vak paardentaxi ben ik 2015 naar de Kamer van
Koophandel gegaan om me in te schrijven en zo is het begonnen. Natuurlijk ging ik toen wel
uitzoeken hoe en wat, en het was me ook wel duidelijk dat ik van een paardentaxi alleen niet kon
rondkomen, dus ik heb er een baan voor 24 uur in de schoonmaak bij aangenomen.
Ik ben begonnen met de auto en de trailer die ik al had: een Nissan X-trail en een tweepaards XX-trail
trailer. Na een paar jaar bleek dat de auto al dat zware trekken toch niet zo geslaagd vond, ik had
hem er aardig mee gesloopt. Tip: rijd met materieel dat sterk genoeg is om veel ritten met een trailer met paarden erin te maken. De volgende bus werd een Nissan Primastar. Deze was als een stuk fijner, ik kon nu ook veel makkelijker de spullen vervoeren bij stalverhuizingen of vakanties. De
bus waar ik momenteel mee rijd, is nog weer een stukje groter: een Nissan NV400. Het voordeel van deze bus is dat ik er makkelijk rechtop in kan staan en dat hij een trekvermogen van 2.500 kilo heeft.
Mijn trailer mag maximaal tot 2.000 kilo, dus nu heb ik een fijne combinatie. Het enige nadeel is dat dit wel een lange combinatie is, waardoor ik op vreemd terrein soms de trailer moet afkoppelen om weer
weg te kunnen.
* Wat heb je nodig om een paardentaxibedrijf te runnen?
- De inschrijving dus bij de KvK
- Een zakelijk bankrekeningnummer
- Een inschrijving bij de Belastingdienst aangeven. Als je zoals ik alleen bent, als ZZP'er/éénmanszaak. Als je gebruik wilt maken van de voordelen van een bedrijf voor de (inkomsten)belasting, mag je erbij werken voor een werkgever, maar daarmee mag je niet meer dan 24 uur per week werken. Verder moet je na vijf jaar meer tijd in je bedrijf steken dan de 24 uur voor de werkgever. Zo heb ik mijn bedrijfsbus zakelijk geleast, net als mijn trailer (die inmiddels na aflossing van mezelf is). Aangezien ik niet voldoende ritten heb om daarvan rond te komen, zijn voor mij de 24 uur voor een werkgever wel van groot belang.
* Is er een speciaal diploma nodig om een paardentaxi te beginnen, of mag iedereen met
het juiste rijbewijs er één beginnen?
- Een halve dagcursus Chauffeur Verantwoord Veetransport met aansluitend een examen bij het CBR Examen Chauffeur verantwoord veetransport - CBR. Deze cursus is 5 jaar geldig en zul je dus iedere 5 jaar opnieuw moeten doen
- Een vervoersvergunning van de NVWA. Korter dan 8 uren | Vervoer levende dieren | NVWA. Ik heb een vergunning voor paarden voor kort vervoer, dat is niet langer dan 8 uur transport
- En tenslotte een vergunning van de NIWO. Eurovergunning aanvragen bij de NIWO. Hier stellen ze heel wat eisen aan, waarvan je aan de ene makkelijker kan voldoen dan aan de andere. Waar ik vooral tegen aanliep, waren de eisen als vervoersmanager (een pittige opleiding Ondernemer Goederenvervoer. Deze opleiding moet iedereen halen die als zelfstandige spullen voor derden vervoert tegen kosten, als hij met zijn auto of aanhanger een laadvermogen van meer dan 500 kilo heeft). De opleiding kan je zelf doen met boeken, maar je kan het ook bij bepaalde bedrijven volgen. Dat laatste heb ik uiteindelijk gedaan, zelfstudie was in dit geval voor mij te ingewikkeld. Voor ieder onderdeel (het zijn er 7) moet
je weer een examen bij het CBR doen. Al met al heeft me deze opleiding al snel zo’n €3.000,00 gekost.
Het andere, waar ik nu nog steeds tegenaan hik, is het aantonen van de financiële draagkracht. Daarbij moet je je boekhouding van de laatste 2 jaar overleggen aan een door het NIWO goedgekeurde accountant en die moet dan bepalen of je garant kan staan voor € 9.000,--. Dat bedrag zal bij mij het probleem niet zijn, maar ik heb mijn boekhouding op mijn eigen manier gedaan al die jaren en dat moet dus zo in elkaar gezet worden dat een boekhouder het accepteert. Daar moet ik dus tijd in steken en mijn tijd daarvoor is best beperkt. Volgend jaar gaat dit goedkomen hoor. Deze is normaal gesproken
ook 5 jaar geldig. - En ja, verder moet je je zakelijk natuurlijk verzekeren. Ik heb een zakelijke aansprakelijkheidsverzekering, twee verzekeringen waarbij de paarden die ik vervoer tijdens
het vervoer verzekerd zijn, voor zowel als het paard schade aanbrengt aan de trailer als ook wanneer ik schade aan het paard toebreng tijdens het transport en dan nog een zakelijke rechtsbijstandsverzekering. Als de omzet hoger wordt zal daar nog een arbeidsongeschiktheidsverzekering bij moeten komen.
Hieruit blijkt dus wel dat je niet zomaar een paardentaxi mag en kan beginnen.
De combinatie waar Jet haar paardentaxiritten mee rijdt. Foto: Privébezit Jet
* Welke leuke, en minder leuke, dingen maak je mee tijdens taxiritten?
Heel leuk zijn de ritten waarbij de mensen meerijden en je vaak hele leuke gesprekken met ze hebt. Mensen die zenuwachtig zijn voor kliniekbezoeken bijvoorbeeld, die je toch met goede gesprekken wat kan afleiden en steunen.
Minder leuk is het als ik een paard echt niet geladen krijg. Het gebeurt niet vaak, gemiddeld heb ik het één keer per jaar op al mijn ritten die ik maak, maar dat is echt niet leuk. Wat natuurlijk ook niet leuk is, is als iemand met zijn paard naar een kliniek gaat en daar een nare boodschap krijgt. Gelukkig gebeurt dat ook niet vaak, maar dat heeft wel impact op me.
* Je komt natuurlijk ook paarden tegen die moeilijk te laden zijn. Hoe ga je daar mee om?
Voor paarden die niet makkelijk laden, heb ik wel allerlei methoden om toch te kijken of ze erop gaan. Het enige waar ik echt altijd aan vasthoud: rust en absoluut geen geweld. Er komt heus wel eens een longeerlijn of een zweepje bij kijken, maar dan niet om ze tegen het paard te gebruiken, maar meer als aanwijzing om de goede richting op te gaan. Een enkele keer wordt een paard door de dierenarts gesedeerd voor het laden. Als het paard er daarna eenmaal op staat, wacht ik altijd totdat het weer aardig wakker is voordat we vertrekken.
Overigens rijd ik door heel Nederland. Ik ben inmiddels wel al in alle provincies geweest, en dat dan vanuit de kop van Noord-Holland. Niet bepaald centraal gelegen dus. De ritten naar Limburg en de Achterhoek vind ik op de een of andere manier wel speciaal, omdat je dan in een heel andere omgeving komt dan we thuis hebben en dat geeft eigenlijk een soort van vakantiegevoel van een dag. Ook heb ik enkele ritten naar België en Duitsland gehad. Als het niet te ver over de grens is, kan dat ook.
* Welke ervaring zal je nooit meer vergeten?
Een heel speciale rit was wel eentje naar Limburg. Ik was net de taxi gestart en ik kreeg het verzoek twee pony’s op te halen in Valkenburg en die gingen terug naar de oude eigenaar bij mij in de buurt. Ze stonden op het sprookjespark daar, en ik moest me bij de achterkant melden. Ik had nog geen TomTom, dus ik had de route uitgeprint van Routenet. En een beschrijving op papier die ze me via de mail hadden gestuurd. Ik kom op een parkeerplaats, maar nergens was te zien dat dat sprookjespark daar een ingang had, dus toch maar weer verder rijden. Alles daar heuvel op, heuvel af, fietsers op de smalle wegen. In Valkenburg was alles éénrichtingsverkeer, ik snapte er niets meer van. Uiteindelijk kwam ik na een uur toch weer op die parkeerplaats en bleek het toch de goede plek te zijn. We zijn het halve park doorgelopen naar de pony’s, ze werden meegenomen en we hebben ze geladen. Dat was nog niet heel makkelijk, deze eigenaren/verzorgers hadden niet alle ervaring met wat lastigere pony’s, en ik nog niet veel ervaring als taxi, maar het is gelukt en ze zijn heelhuids bij de oude eigenaar aangekomen.
* Heb je ook wel eens een rit geweigerd, om wat voor reden dan ook?
De enige ritten die ik echt niet doe is als paarden/pony’s/veulens los vervoerd moeten worden, daarvoor is mijn trailer echt niet geschikt.
. 
. 
