Bokt Community
Dit is Porsche, en in eigendom van Nicky Kuilenberg. Hier zie je Canisia aan het werk.
We hebben westernruiter Canisia Romani (boktnaam canisia) benaderd om wat vragen voor ons te beantwoorden. Ze beoefent de westernsport met een Arabier en is Zzp'er.
Wie ben je en wat doe je?
Ik ben Canisia Romani, sinds kort woonachtig in Kerkenveld, Drenthe. Hier woon ik samen met mijn twee honden, twee Arabieren en één Shetlander. Ik ben werkzaam als Zzp'er, onder de naam Sporthorse Dynamics. Ik werk als EDO gecertificeerd paardenosteopaat, en geef les in de western en Engelse sport. Ik geef les in grondwerk en begeleiding bij het inrijden van jonge paarden. Dit doe ik door het gehele land. Tot een jaar geleden runde ik een trainingsstal in de buurt van Amersfoort, hier werkte ik vooral om jonge paarden zadelmak te maken. Nu ik in Drenthe zit, doe ik dit niet meer. Ik heb enkel nog heel kleinschalig de optie om paarden in training te nemen en om door te rijden, of om te scholen naar een bepaalde discipline of uit te brengen op wedstrijden.
Je hebt Arabieren, waarom ben je voor dit ras gevallen?
De keuze voor een Arabier is niet super bewust gekomen, al hadden de foto’s in de Penny en de boeken en films van The Black Stallion wel hun aandeel in aantrekkingskracht. Oorspronkelijk lag de voorkeur in de tienerdromen meer bij de stippel-gevlekte-indianen paarden. Ergens 'along the way' kwamen er verzorg Welshjes (dit zijn stiekem toch een soort mini Arabieren haha!) en Arabieren op het pad. Na ruim tien jaar een Haflinger te hebben mogen verzorgen tot haar laatste dag, kwam erna toch weer een verzorg Arabier om de hoek. Vanuit daar volgde uiteindelijk een Arabisch western gereden merrie, Lady Shamit, welke ik samen met mijn zus, ons eerste eigen paard mocht noemen. Meer een combinatie van toeval en aantrekkingskracht, dan echt bewust gekozen.
Heb je altijd al western gereden? Wat maakt dat je voor western gekozen?
Ja en nee. Ik ben begonnen op de manege en dit was gewoon Engels. Wat kinder ‘dressuurproefjes’ gedaan, maar echt bewust was ik er toen nog niet mee bezig. Toen de verzorg Haflinger merrie de vrijheid gaf om te doen en laten wat je als kind zou willen, werd er wel direct van marktplaats een western outfit uitgezocht. Zo hebben we tien jaar als bos-cross combinatie buiten heel wat kilometers rondgestruind. Pas met Shamit zijn mijn zus en ik ons verder gaan verdiepen in de western. Deze merrie was ook al verder western allround beleerd en zij heeft ons de eerste rijtechnische stapjes in de westernwereld laten meemaken. De overstap van boscrossen naar fanatieke bakruiter volgde snel en vanuit daar kwamen de eerste clinics en wedstrijdjes op de agenda.
Gyanada. Foto: Laurence Verheijen Fotografie
Wil je je paarden even voorstellen?
Tijdens het eerste jaar, samen Shamit te hebben met mijn zus, kwam al snel Arabier nummer twee, Nadesh. Nadesh was een net ingereden jonge ruin en had een aardige rugzak aan verleden met zich mee. Met zijn vieren hebben we allemaal veel met, en van elkaar geleerd en een geweldige tijd gehad. Nadesh is uiteindelijk het paard van mijn zus geworden, waar ik mij ontfermde over Shamit en de westernsport. Helaas hebben we haar maar drie jaar gehad en is zij op negentienjarige leeftijd overleden.
De opvolger van Shamit zou puur voor mij zijn, dit werd de 4 jarige groene onzekere, zeer reactieve Arabier Raff (Ashraf al Shams (Ajman moniscione x Esstonia)). Inmiddels is Raff twaalf jaar, mega succesvol in de westernsport en nog steeds een handvol. Maar ik kan zeggen dat ik geen ander paard had kunnen wensen om mij zoveel te leren. Hij is allesbehalve het leukste, makkelijkste, liefste paard, maar hij is van mij en dat blijft hij haha!
Terwijl we Raff en Nadesh hadden, kwam er nog een merrie op ons pad. Gyanada ETH, ze was toen net vier jaar. In België opgevist uit een bak ellende, met de missie "deze merrie gaan we opknappen en een goed leventje aanbieden". Dat is meer dan gelukt en ook zij heeft met haar zeven jaar een succesvol wedstrijdseizoen in de westernsport gelopen. Hierna hebben we door meerdere redenen wel besloten een beter bij haar passend huisje te vinden en is zij verkocht.
De laatste jaren zijn we wel exponentieel gegroeid. Dit begon al na het komen van onze eerste gezelschap Shetlander merrie Bocca. Zo’n typisch verhaal van een Shetlander aankoop, welke niet drachtig zou zijn, maar het wel was. Dus een jaar later kregen we uitbreiding met een merrieveulentje, Nucca. In de tussentijd hadden we een noodzaak voor een trailerbuddy voor Raff naar het EK in Oostenrijk, dus kwam Shetlander Malle om de hoek kijken. Zodoende is Malle half Europa al rondgereisd en is hij beste vrienden met Raff en "part of the gang".
Daar de uitbreiding nog niet voldoende was, (oepsie!) besloot mijn zus in twee jaar tijd nog twee Arabische merries (Boisa en Ruaala) erbij te kopen. Mede vanwege hun oudere bloedlijnen, welke je tegenwoordig in de Arabieren wereld helaas niet meer veel ziet. Deze zijn dus niet echt van mij, maar beide zijn nu wel drachtig, waarvan één van de veulens wel een opvolger gaat worden voor Raff. Deze merries wonen sinds een jaar samen met Bocca en Nucca, bij mijn zus in Frankrijk, waar zij een acht hectare heuvel met weiland, bos en bijbehorend beekje paradijs hebben, waar mijn zus bezig is met het opzetten van een kleinschalige opfok (+ training) van jonge paarden, in haar eigen gemengde kudde. Nadesh moest helaas vroegtijdig met pensioen door een chip in zijn kogel, welke voor teveel artrose heeft gezorgd. Hij woont momenteel nog bij goede vrienden van ons op een super privé plekje in Nederland, maar zal in de nabije toekomst ook naar Frankrijk verhuizen.
Last but not least, Ceras. Een nu vierjarige Arabier, familie van Boisa. Vanuit de fokker uit Denemarken de vraag gekregen of we hem een goed huisje konden bieden, waarna hij vorig jaar bij ons is komen wonen. Klein maar fijn, grote mening, maar nu al een waanzinnig paard onder het zadel. Ik ben heel benieuwd hoever deze kleine man het gaat schoppen.
De drie jongens Raff, Ceras en Malle wonen bij mij in Drenthe. Deze drie musketiers functioneren als een echte drie-eenheid.
Heb je ze allemaal zelf opgeleid?
Ja, alle paarden welke bij ons groen zijn gekomen, heb ik in combinatie met mijn zus zelf ingereden en opgeleid. Enkel Nadesh en Ruaala waren reeds onder het zadel. Met Raff heb ik, onder begeleiding van mijn trainer, Karel Bauer, de eerste stappen in het beleerproces gemaakt. Vanuit daar is het alleen maar uitgebreid, dusdanig dat ik er uiteindelijk mijn werk van heb gemaakt.
Wat rijd je met je paarden? Welke disciplines van de western?
Eigenlijk rijd ik ze allemaal in de basis allround. Allround in de zin dat je er een buitenrit zonder poespas mee kan maken, er een basis dressuurproef mee kan rijden en alle onderdelen van de westernsport zou kunnen meedoen. Alleen springen is echt niet mijn ding, dus dat kunnen geen van mijn paarden haha!
Specifieker genomen rij ik Raff sinds vorig jaar in het Open Level/L2/L1 bij de DAWRA, WRAN, ECAHO en NQHA. Met hem start ik vooral in de pleasure, horsemanship en trail. In zijn jongere jaren hebben we veel showmanship at halter en in hand trail gestart. Tegenwoordig pakken we er ook wel eens een ranch riding-klasse bij. Ceras is pas net een half jaartje licht onder het zadel. Met hem start ik in de showmanship at halter en afgelopen zomer hebben we onze eerste wedstrijd kilometers gemaakt in de pleasure, ranch riding en reining. Verder kijk ik vooral naar welke onderdelen passen bij het niveau, de mindset en bouw van het paard. Hunter under saddle bijvoorbeeld is ook altijd een fijn onderdeel voor de jongere paarden.
Wat voor prijzen heb je zoal gewonnen?
Met Raff is het eerlijk gezegd niet meer helemaal bij te houden. In het verleden heeft hij meerdere malen het NK gewonnen in de showmanship at halter en in hand trail. Ook is hij Nederlands kampioen geweest in de trail, horsemanship en ranch riding bij de WRAN. Bij de DAWRA tweemaal Nederlands Kampioen in de pleasure en eenmaal in de hunter under saddle en horsemanship. In 2020 hadden we wel een topnotch momentje, toen hij zowel het Oostenrijkse als het Europese kampioenschap won in de pleasure en Reserve Allround Champion van het gehele evenement werd.
Ceras is in een mega korte tijd al bizar aan het presteren, hij heeft op zijn vierde wedstrijd van zijn leven het NK pleasure gewonnen en zilver in de ranch riding en horsemanship bij de DAWRA. Tevens werd hij deze zomer in Oostenrijk Reserve Allround Champion Junior horses op het EK.
Je bent recent naar het EK geweest, kan je vertellen hoe dat voor jou was?
Klopt, ik had besloten Ceras mee te nemen naar het Arabieren EK in Oostenrijk. Puur voor de ervaring. Het zou zijn derde wedstrijd überhaupt worden, dus hij was verre van klaar. Maar ik ken het wedstrijdterrein daar, de mensen, de sfeer en de trainingsmogelijkheden. Deze zijn allemaal perfect voor een jong paard, om te leren hoe het allemaal gaat, zonder dat het teveel wordt of dat er teveel druk op ligt vanuit de entourage.
Zodoende had meneer eerst een sublieme dertien uur durende heenrit op de wagen (ik heb nog nooit een paard zo goed hooi zien eten onderweg), deed hij het geweldig op het wedstrijdterrein, at dronk en rustte meer dan goed en kreeg hij het voor elkaar om verspreid over de week dusdanig goed te lopen, dat we ons uiteindelijk bij twee onderdelen kwalificeerden voor de finale. Einde van de rit sloten we de week af met een enorme ervaring rijker, een geweldig paard in alle opzichten en met de lintjes voor Reserve Allround Champion Junior horses, eerste plek amateur pleasure, tweedee plek amateur ranch riding, finale plek open pleasure, finale plek open ranch riding. Na weer een super terugreis, kwam hij fit en soepel thuis aan en nu heeft hij nu een periode om weer even lekker veel met Malle te spelen en jong paard te zijn.
Als ik aan western rijden denk, dan denk ik niet in eerste instantie aan het Arabische paard. Waar loop je tegen aan als je met een Arabier western rijdt?
Ik denk dat veel van hun voordelen ook tegelijkertijd hun nadelen kunnen zijn. Natuurlijk is elk paard anders, zo is ook elke Arabier anders. Maar algemeen genomen: Arabieren kunnen ontiegelijk meedenken, tot wellicht het irritante aan toe, maar krijg je dit goed in balans dan is het waanzinnig. Sensibel, ook hier tot aan het kriegelige aan toe kúnnen ze soms zijn, maar kan je hiermee omgaan dan heb je een paard wat met het minimale communiceerbaar is. Hun werk drive is mega, maar ook dit is iets wat je ze moet leren tunen en sturing aan moet kunnen geven. Het zijn echte doodlopers en kunnen keihard voor zichzelf zijn, maar ook voor jou. De twee factoren waardoor ik denk ik het liefst met Arabieren werk, is hun eerlijkheid en intelligentie. Heb ik een Arabier in handen, dan weet ik heel snel wat ik eraan heb. En heb je er eentje die voor je gaat, dan gaat die ook 300% voor je. Nu komt een Arabier prima mee tussen de Quarters en de Paints, maar je moet er soms wel net ietsje harder, langer en creatiever aan werken in de opbouw training thuis. Maar dat geeft het ook wel weer net dat extra stukje uitdaging en charme, vind ik dan.
Canisia met Ceras. Foto: Laurence Verheijen Fotografie
Heb je naast Arabieren nog andere rassen waar je gek op bent? Zo ja: welke?
Ik houd van onze Shetties! En alles wat klein is haha! Maar buiten dat, werk ik nu ook veel met Quarters en Paints en dat bevalt erg goed. Maar net zoals dat niet elke Arabier hetzelfde is, is dat verschil er ook bij deze rassen. En dan is het een kwestie van welk type karakter past het beste bij jouzelf. Ik merk overigens toch dat ik vaak meer zoek naar een bepaald type atletisch (denk)vermogen, ik houd van soepele paarden met veel besef over hun eigen lijf en coördinatie, en dan maakt het ras verder eigenlijk niet zoveel uit.
Zo belachelijk veel kennis in huis over training en over het (correct laten) functioneren van een paardenlijf 
