Geplaatst Community
Vanuit verschillende Nederlandstalige uitgeverijen hebben wij de mogelijkheid gekregen om (informatieve) paardenboeken te lezen en te recenseren.
Deze recensies zullen op Voorpagina Nieuws belicht worden, zodat jullie kunnen kijken welke paardenboeken passen bij jullie interesses en tak van paardensport.
Namens Bloemendal Uitgevers mochten wij het boek Fabels en Feiten over Bitloos Rijden geschreven door Lisanne Thomas recenseren.
De ondertitel van dit boek is ‘voor ruiters die hun eigen keuze willen maken’. En in een paardenwereld die zo sterk verdeeld is in de kampen bitloos, boomloos en ijzerloos versus de ‘traditionals’ is dat een nobel streven. Toch is dit boek niet helemaal zo neutraal als de ondertitel belooft.
Allereerst wordt in dit boek ingegaan op diverse bitten en bitloze hoofdstellen. De werking ervan wordt, zij het enigszins gekleurd, kort omschreven en in compacte, opvallende kaders worden fabels afgeschoten over het rijden met bit, bijvoorbeeld over dikke bitten die zogenaamd zachter zijn en dat een bit ervoor zou zorgen dat het paard niet goed ademen.
Wat ik als lezer verfrissend vond is het hoofdstuk over ongemak. Hierin behandelt de auteur rijtechnische euvels die zorgen voor ongemak bij het paard, dat zich uit in een weggedrukte rug, staartzwiepen en verstrakte spieren. Het is niet alleen nuttig en helpend om hierbij heldere foto’s te zien waarin je als lezer goed kunt analyseren wat er ‘fout’ gaat, maar het opvallendst is hier dat de foto’s zijn genomen van een amazone die haar paard bitloos rijdt. Hiermee geeft de auteur in alle eerlijkheid weer dat bitloos rijden geen heilige graal is en dat er ook, of misschien wel juist, zonder bit nog steeds heel technisch gereden moet worden om te komen tot een ontspannen en zacht paard.
Het technische aspect van rijden zonder bit wordt sowieso door heel het boek behandeld. Foto’s illustreren wat de ruiter op dat moment doet en wat voor invloed dat heeft op het paard, ook in dressuurmatig rijden zonder bit. De auteur maakt duidelijk dat bitloos rijden voor haar niet gelijk staat met boscrossen of maar een beetje door de bak sjokken. Ze gaat in op aanleuning, horizontaal evenwicht en het ontspannen kunnen dragen van de ruiter, en vooral wat daarvoor nodig is. Ook het werken aan de hand wordt hierbij behandeld.
Het hoofdstuk dat bij mij als lezer wat onbegrip opriep is getiteld ‘Pessoatraining en dubbele longe’. De auteur benoemt op verscheidene plekken in het boek dat de verbinding tussen ruiterhand en paard te allen tijde elastisch moet zijn, nooit star of gefixeerd. Maar in dit hoofdstuk geeft ze wel de voorkeur aan longeren met een pessoateugel, en zelfs een vaste bijzetteugel. Longeren met een dubbele longe past in mijn optiek veel beter in de filosofie van een zachte ruiterhand die nooit star of gefixeerd mag zijn. Een (geoefend) longeur kan immers veel beter getimed loslaten op het moment dat het paard nageeft dan een vaste teugel. Ik miste hier de uitleg hoe zowel een pessoateugel als een vaste bijzetteugel toch in de filosofie van de auteur passen en waarom ze kiest voor deze hulpmiddelen.
Al met al is dit een uitgebreid boek met veel informatie. Deze informatie is lang niet overal zo onbevooroordeeld als de auteur pretendeert in het voorwoord. Zo wordt er in niet mis te verstane bewoordingen geoordeeld over bitten met een hefboom: ‘Hefbomen horen thuis op een bouwplaats, niet aan het hoofd of in de mond van een paard’ (Thomas, blz 33). Ook is na slechts een paar bladzijden al duidelijk dat dit boek wel degelijk een pleidooi is voor bitloos rijden, want er wordt niet tot nauwelijks gesproken over eventuele voordelen van het rijden mét bit. Dit zou een eerlijke vergelijking van het rijden met bit versus het rijden zonder bit in mijn ogen ten goede komen.
Al met al geeft dit boek een mooi inzicht in de mogelijkheden van het rijden zonder bit, want die worden door tegenstanders vaak over het hoofd gezien. Dit boek laat zien dat bitloos rijden voor veel meer ruiters geschikt is dan alleen voor ruiters die lekker relaxt buiten willen rijden. Ook ruiters die hun paard rijtechnisch willen verbeteren kunnen hun horizon verbreden door het lezen van dit boek. Geheel onpartijdig is dit boek niet, maar het is wel een boek waarin de auteur ook het bitloos rijden onder de loep durft te nemen, en dat maakt het boek tot een aanrader voor mensen die meer willen weten over bitloos rijden en over de dressuurmatige mogelijkheden hierin. Ruiters die echt staan voor de keuze om met of zonder bit te gaan rijden kunnen die keuze wat mij betreft toch nog altijd beter bij hun paard laten.
