Algemeen
Tekst bij de foto's door beiden, intro door Bellatrix, foto's door Marlies Trap Fotografie.
Dit weekend vond de PRO editie van Horse Event plaats in het EXPO theater in Vijfhuizen. De weersvoorspellingen waren verre van goed, wat bewezen werd tijdens mijn (Bellatrix) autorit er naartoe. De donkere lucht maakte af en toe wel plaats voor blauwe lucht en zon, wat resulteerde in een prachtige regenboog. Aangekomen bij het terrein was het totaal niet druk. Sterker nog, het was bijna uitgestorven. De parkeerplaats was nog bijna leeg. Helaas barstte er wel een enorme bui los die ik uitzat in de auto. Ondertussen was Renske (Menino) ook aangekomen op het terrein en toen de regen ophield zijn we naar de ingang gelopen. Ook daar was het veel minder druk. Onze persbadge was snel gehaald en we kregen er een programmaboekje bij.
De showpiste had een naamsverandering ondergaan en ging nu door het leven als instructiepiste. Zo te zien waren er ook minder kraampjes, de kraampjes die echt gericht waren op de jeugd waren nu niet aanwezig. De clinics, lezingen en workshops waren nu ook veel serieuzer en echt gericht op de volwassen en wedstrijd gerichte ruiter. Her en der liep er wat jeugd maar er was een duidelijk verschil met vorige week.
Waar we vorige week genoten van de bijna magische ruiterskills van Alizée Fremont, gingen we deze week naar een inhoudelijke clinic. We zagen twee totaal verschillende ruiters aan het werk met de instructies van Alizée. De eerste combinatie was een pittig dressuurpaard dat op hoog niveau presteerde, maar duidelijk moeite had met het vinden van ontspanning in zijn hoofd en lichaam. Daarna kwam de 20 jaar oude pony die al bitloos reed, maar die ook moeite had met ontspanning. Vooral bij het aangalopperen. De meest voorkomende instructie van Alizée? Buigen naar binnen voor een betere balans en minder focus op wat er buiten de ring gebeurt.
Daarna was het tijd om de recreatiepiste te bezoeken voor een clinic centered riding van Ylvie Fros. Op zeer aangename wijze besteedde zij aandacht aan alle aspecten van de zit en konden we als publiek getuige zijn van hoe enkele aanpassingen leidden tot grote verschillen in paard en ruiter. De nadruk lag hierbij vooral op het herkennen van de gewrichten in je lichaam en deze soepel met het paard mee laten bewegen en op ademhaling. Alles begint met ademhaling.
Daarna was het de beurt aan Lammert Laseur, die ons meenam in de wereld van springen. Goed, als iemand die 20 jaar een Fries heeft gehad en springen vooral kent van Eurosport was deze clinic niet per se relevant. Toch was het een verademing om de passie en vriendelijkheid voor het dier en de sport van Lammert en zijn pupil te mogen zien.
Niets geen hartgrondige trainingsmethodes om paarden hoger te laten springen, waar ik als n00b het springen onbewust toch een beetje mee associeerde, maar vanuit balans en ritme de juiste timing onder de knie krijgen om een sprong te kunnen nemen.
Daarna gingen we door naar de sportpiste. Er kwam een clinic over “waar op te letten bij de aanschaf van een paard”. Hierbij was overduidelijk aandacht gestoken in het showen van verschillende combinaties van verschillende disciplines.
Op die manier was het in één klap duidelijk dat een paard voor de eventing toch echt wel een heel anders paard is dan voor de basissport of topsport dressuur. Verder bleef de clinic helaas een beetje hangen in platitudes, zoals “het is heel belangrijk dat je een paard kiest dat niet alleen maar mooi is, maar ook goed bij je past”. Juist voor het PRO weekend hadden we iets meer diepgang verwacht. Desalniettemin was het vermakelijk om de verschillende combinaties aan het werk te zien!
En weer terug naar de recreatiepiste, om meegenomen te worden naar het “zonnige” Spanje. Zonnig tussen aanhalingstekens, want het was een erg herfstachtige dag met maar zeer bescheiden sprankjes zon hier en daar.
Dat mocht de pret niet drukken. Ik maakte kennis met een voor mij totaal onbekende (doch zeer indrukwekkende!) paardensport: Doma Vaquera. Mieke Hylkema (een bekende voor de fervente Horse Event bezoekers!) showde haar Ranchera. Tevens has ze een leerling mee en liet ze de fijne kneepjes van deze sport zien.
We noemden al even dat het klimaat verre van Spaans was. Ook de paarden hadden zichtbaar wat moeite met het typisch Nederlandse weer. De wind die door de microfoons waaide en veel ruis veroorzaakte, maakte de paarden behoorlijk pittig. Gelukkig wist Mieke Hylkema nog steeds de harten van het publiek in te pakken met deze spectaculaire sport, die oorspronkelijk bedoeld is om vee te hoeden. Ook in deze clinic was veel aandacht voor het sturen op je zit, en kostte het de ruiters weinig moeite om met één hand duizelingwekkende capriolen uit te halen.
Als communicatiewetenschapper in spe kon ik daarna in de instructiepiste mijn hart ophalen, want de nadruk lag hier op het creëren van communicatie tussen paard en baas. Feather Light Horsemanship kreeg een leuke, maar enigszins eigenwijze Haflinger in haar schoot geworpen, die moeite had met aangalopperen. Medische oorzaken waren allemaal uitgesloten.
Met geduld en héél veel vriendelijkheid werd een voorzichtige poging gedaan om de problemen met het communiceren tussen paard en mens te herstellen, door een veilige omgeving te creëren en te oefenen met simpele commando’s.
De kern van deze clinic was heel erg platgeslagen, als jij vertrouwen hebt in je pony, komt dat ook bij je terug. En dat bleek. Want, hoewel met enige streken, lukte de galop en mochten we als publiek ook aanschouwen hoeveel beter het ging bij de laatste paar keer aangalopperen.
Daarna kregen we de kans om juist de topsportruiters eens te zien zweten onder de aanwijzing van een instructeur. Laurens van Lieren werd onderworpen aan de instructies van één van zijn vaste instructrices: Roos Dyson. Roos richt zich in haar trainingen hierbij helemaal op zit. Voor de gelegenheid had Laurens een shirt met strepen aan, zodat we goed konden zien welke positie hij nam op zijn paard.
Laurens en Roos gingen in deze clinic, op verzoek van Laurens, aan de slag met de pirouettes, een oefening waar zijn paard Imposant, nog moeite mee had. Door het paard op zit, met de stuwing van de galop, voorwaarts te rijden, lukte het om de pirouettes beter neer te zetten zonder teveel terug te vallen. Leuk om één van de grote namen in de sport eens niet als instructeur te zien, maar als leergierige pupil.
Dat was dan ook het recept voor de volgende clinic van Patrick Kittel die met zijn clinic die de catchy naam “ Nobody is perfect but we all can get better” had, les mocht geven aan Imke Schellekens Bartels en Febe van Zwambagt.
Patrik vertelde onder andere over zijn eigen achtergrond, en hoe hij zonder al te veel geld en middelen toch tot één van de grote namen in de sport wist uit te groeien. Met enthousiasme, humor, en een scherp oog mochten we meekijken naar één van zijn lessen. Zo was er aandacht voor hoe je om kon gaan met een pittig karakter van je paard (waarbij wederom de tip van een buiging naar binnen naar voren kwam) en er werd aandacht besteed aan de overgang passage naar piaffe.
Nogmaals, niet meteen relevant voor de meeste toeschouwers, wel indrukwekkend en leerzaam.
Er zat wat tijd tussen de clinics om wat rond te struinen en toen Bellatrix deze combinatie zag, moest ze er wat plaatjes van schieten. De amazone is Anne Grether, een reiningruiter. Ze was aan het losrijden, dus hier 2 sfeerfoto's.
Eliane van Schaik maakte haar debuut op Horse Event en als paardenfotograaf wilde ik daar natuurlijk wel even bij zijn.
Ze had twee mooie modellen meegenomen, wel jammer dat de achtergrond teleurstelde met tribunes en hekken, maar ze legde goed uit hoe het zat met het juiste lichtgebruik en wat je wel en niet moet doen tijdens het fotograferen. Belangrijk was vooral dat je je eigen stijl moet vinden.Dit vond ik dan een mooi momentje, vooral het licht viel mooi.
Eliane van Schaik.
Beide modellen konden ook steigeren, deze Haflinger leek wel uit een sprookje gelopen.
Daarna werden we meegenomen in de wereld van Noppie de IJslander. Noppie was de hele wereld overgevlogen, maar 1x vond hij wel genoeg, want terechtgekomen bij zijn nieuwe eigenaresse besloot hij onder geen beding ooit nog de trailer in te gaan. Expert Annemarie van de Toorn werd ingeschakeld.
Zij nam ons mee in de basisvereisten van het grondwerk dat nodig is om een paard als Noppie wél een trailer in te krijgen. Noppie bleek al zeer koel in zijn hoofd, dus waren de “enge” objecten geen uitdaging. Een rondje longeren bleek dat echter wel, evenals objecten en geluiden achter zijn billen. Snel werd duidelijk dat Noppie nogal aanhankelijk is en veel steun nodig heeft van een begeleider. Door met deze kennis aan de slag gaan, is het hopelijk gelukt om Noppie de volgende weer op de trailer te krijgen! Helaas konden we daarbij niet aanwezig zijn, en hebben we de update gemist. Maar onze duimen hebben gedraaid voor Noppie en zijn baasje.
De communicatie tussen paard en baas was een kernonderwerp op deze dag. Ook Bo Kasbergen kwam binnen met een imposante doch zeer onwennige Spaanse ruin die extreem veel moeite had met de gekke omgeving. Door het paard rustig aan te instrueren met de longeerzweep en door hem langzaam aan te desensibiliseren met rustige en vriendelijke prikkels, kwam er langzaamaan ontspanning.
Er was echter maar één aspect dat de onstuimige ruin echt liet ontspannen.
En dat was de aanwezigheid van zijn kleine maatje!
Al met al was het wederom een zeer geslaagde, leerzame en inspirerende dag, met een totaal andere focus dan het weekend ervoor. Hoewel in een weekend met de nadruk op sport en prestatie de aanwezigheid van sporen, zweep, en zagende handen ongeveer cumulatief toegenomen waren, was het fijn dat de rode lijn op deze dag nog steeds over begrip en samenwerking met je paard ging.
Een inspirerende boodschap waar hopelijk een heleboel paardenliefhebbers weer ontzettend van genoten hebben.
. Genoeg stof om nu mee vooruit te gaan?
. 
. Niet terecht.
. 
. Stond eerder te kijken van alle paarden die er niet op reageerde, dan dat jullie paarden er wat heet van werden 
ik heb je een pb gestuurd! 
