Geplaatst Bokt community
]Aan het begin van dit seizoen had ik een vrij duidelijk plan. Ik wilde nog één keer geselecteerd worden voor een bepaald kampioenschap en dan zou Sam overgaan naar het Z2.
Zoals iedereen met paarden wel weet, blijven plannen zelden lang overeind als je paarden hebt… Al snel werd duidelijk dat een selectie voor het kampioenschap er niet in zou zitten. Ik vond mijn ritme niet in het wedstrijd rijden en we behaalden simpelweg niet de scores die nodig zijn om aan een selectie te geraken.
Dit ondanks dat Sam op alle fronten vooruit gegaan is. Maar als je het er als ruiter niet uit rijdt, dan mag je paard nog zo gegroeid zijn, dan kom je er simpelweg niet. Aan Sam lag het niet. Die was gewoon zijn hete, idiote zelf. Niet anders dan anders. Ik was degene die hem niet voldoende begeleidde, waardoor het er allemaal niet uit kwam.
In juli werd bevestigd dat het IPK hem niet zou worden. In eerste instantie was er natuurlijk teleurstelling. Maar er zijn twee simpele feiten in het leven:
1. Prestaties uit het verleden zijn geen garantie voor de toekomst
2. Hard werken betekent niet altijd dat je de vooropgestelde doelen bereikt.
Bij punt twee kan ik me zo voorstellen dat een hoop mensen nu in discussie willen gaan, want hen is het wel gelukt. Dat is fijn. Maar dat maakt nog niet dat je met hard werken te allen tijde je doelen bereikt. Er zijn altijd factoren die je niet onder controle hebt. Het moet simpelweg ook een stukje meezitten. Als je dat echt met 100% zekerheid kan ontkennen, dan ben ik blij voor je, maar tel dan alsjeblieft je zegeningen.
Ik heb het nogal geschreven, ik heb voor mezelf een regel gesteld: Als het tegen zit, mag ik 1 dag balen. Niemand redt het in het leven met alleen maar positief zijn. Dan wordt je gewoon een vat vol op gekropte negatieve gevoelens en maak je jezelf ongelukkig. Dus maak jezelf niet wijs dat je niet mag balen, niet boos mag zijn, niet mag vloeken op de situatie ongeacht of je deze nu zelf gecreëerd hebt of niet.. Maar daarna moet ik er weer tegenaan, want je mag wel even bij de pakken neer gaan zitten, je moet er geen kamp op slaan. Dat helpt ook niet. Dus ik heb een dag gebaald. En flink, ik heb mezelf vervloekt. Ik heb al mijn proeven terug gekeken en nog harder gevloekt omdat ik wéét dat het er in zat maar dat ik het er gewoon niet uit gehaald heb. En de dag er na was het tijd om vooruit te kijken.
Doordat ik niet naar het IPK ging, kwam er “ruimte vrij” om Rêve mee op les te nemen. Mijn man had nl. verlof genomen voor het IPK en omdat Rêve nogal eens moeilijk kan laden, nemen we haar liefst mee als we niet moeten haasten. Dus die les die eigenlijk voor Sam gepland was, werd voor Rêve. Van daaruit zei mijn man “neem haar dan mee op wedstrijd als je Sam toch niet moet voorbereiden.”
Al een jaar zit ik er tegen aan te hikken om Rêve mee te nemen. Ze is al tijden klaar. Maar Rêve is een apart karakter en eerlijk: ik keek er niet heel erg naar uit om haar de 1e keer mee te nemen.
Voor ik het wist stond Rêve in geschreven op een wedstrijd, overtrof ze werkelijk al mijn verwachtingen en werkelijk geen enkele prestatie die ik op het IPK had kunnen neerzetten zou hebben kunnen opwegen tegen dat gevoel, het moment dat ik met mijn zelf gefokte meisje mijn proef reed, afgroette en besefte hoe ontzettend goed ze het gedaan had…
Inmiddels is Rêve nog een paar lessen mee geweest en helpt Chris mij de ruiter te worden die Rêve nodig heeft. Dat is een hele andere ruiter dan die wat Sam nodig heeft, dus het is even wennen voor mij maar Rêve gaat met sprongen vooruit nu ik haar rijd zoals het bij haar past. Mijn raket en mijn roeiboot.
Beide zijn fantastische paarden, maar ze vergen zo’n compleet tegenovergestelde aanpak… Ik heb altijd bloedhete paarden gereden, dus Rêve biedt me de kans om een type te rijden dat meer motivatie nodig heeft. Een kans om een betere, veelzijdigere ruiter te worden. Komende zondag komt er dan ons jaarlijkse interclub kampioenschap aan. Daar hoop ik samen met Sam eindelijk te kunnen laten zien waar we zo hard voor gewerkt hebben. Maar ik besef dat niks gegarandeerd is en dat je in het leven, het spel gewoon moet spelen met de hand die je uit gedeeld is.
) je moet niet proberen te bluffen met Rêve… en anderzijds laat ze zich van Sam doen als een schaap. 
maar ik ‘heb iets’ met haar dat ik moeilijk kan beschrijven…
het ‘voelt niet terecht.’ 
