Geplaatst Bokt community
FloortjeM. Foto: Bianca Bonte-Brugge
FloortjeM is advocaat en ze is gespecialiseerd in onder andere het hippisch recht. Wat heeft haar ertoe bewogen om zich hierin te specialiseren? Zijn er nog extra opleidingen nodig voor specialisaties? En hoe word je nu eigenlijk advocaat? Floortje geeft hieronder antwoord op deze, en meer, vragen.
* Voor wie je niet kent: kan je jezelf voorstellen?
Mijn naam is Floortje Maat. Ik woon in Zeeland met mijn man en twee dochters. Sinds 2005 ben ik advocaat en sinds 2007 heb ik me vanuit mijn eigen kantoor gespecialiseerd in zowel het personen- en familierecht als in het hippisch recht. Ik heb als kind altijd paardgereden. Toen ik advocaat werd, heb ik een tijdlang recreatief gereden (waaronder veel strandritten en eventing) waarna ik met mijn jonge paard op een topsportstal terecht kwam. Mijn paard heeft het tot de Grand Prix geschopt, ik zeker niet. Sinds 2014 heb ik door toenemende drukte geen paarden meer.
* Hoe word je advocaat?
Advocaat word je door eerst een rechtenstudie te doorlopen waarmee je civiel effect hebt (bij Nederlands recht is dat automatisch zo, als je civiel recht of notarieel recht hebt gedaan, moet je soms op je vakkenpakket letten). Daarna moet je een advocatenkantoor vinden dat je aanneemt en dat in je opleiding wil investeren. Je wordt dan beëdigd als advocaat door de rechtbank en je moet drie jaar je ‘advocaatstage’ doen. In die periode heb je nog regelmatig lessen, trainingen en veel cursussen en moet je ook behoorlijk wat examens afleggen. Je werkt wel al als advocaat, maar nog wel onder de vleugels van een ervaren kantoorgenoot (je ‘patroon’). Na die drie jaar ben je volwaardig advocaat.
* Is er een aanvullende opleiding nodig voor de specialisaties?
Iedere advocaat moet ieder jaar zijn bijscholing op orde hebben. Daar wordt streng op gecontroleerd en dat is maar goed ook, je moet op het rechtsgebied waarop je werkt natuurlijk wel de stand van zaken blijven bijhouden om je werk goed te kunnen blijven doen.
Als je veel werkt op een bepaald rechtsgebied, kan je via de verschillende specialisatieverenigingen vaak een specialisatieopleiding volgen. Die varieert in lengte en hoe zwaar de vereisten zijn, maar als je je aansluit bij een specialistenvereniging, gelden ook vaak duurzaam extra opleidingsvereisten, maar omdat je die vaak met je collega-specialisten volgt, ontstaat ook een hecht netwerk waarin je kennis en ervaring overdraagt en waarin je makkelijker met elkaar overlegt om tot oplossingen te komen.
Hippisch recht is naar zijn aard niet echt een heel specifiek rechtsgebied. Het meeste is ‘gewoon’ verbintenissenrecht en daarvoor gelden de ‘gewone’ regels van het civiel recht. De toegevoegde waarde zit er echter wel in dat je als hippisch advocaat weet hoe ‘de paardenwereld’ werkt, hoe een paard werkt, wat de gevolgen van bepaalde aandoeningen kunnen zijn, de weg weet in de terminologie van bijvoorbeeld dierenartsen, maar ook trainers et cetera. Je kan met die kennis de vertaalslag maken naar de juridische werkelijkheid en daar zit dan ook je meerwaarde. Voor veel rechters is het hele concept paardensport een heel vreemd iets. Zo heb ik eens een rechter getroffen, die zich oprecht afvroeg hoe vaak een paard per tijdseenheid mocht wegschieten of schrikken voordat het niet meer als ‘braaf’ of ‘makkelijk’ mocht worden verkocht. Er zijn gelukkig steeds meer rechters die zelf ook iets met paarden hebben en dat komt de zittingen zeker ten goede.
* Met wat voor soort zaken heb jij het meest te maken?
Ik doe – in de paardenpraktijk – twee dingen het meest. Het ene is echt het advieswerk om problemen te voorkomen. Daarin help ik partijen om te zorgen dat de afspraken duidelijk zijn, dat alle mitsen en maren goed op papier komen en dat ze niks vergeten. Dat kan soms best ingewikkeld zijn, omdat het contract over levende have gaat en je geen idee hebt hoe dat zich gaat ontwikkelen.
Het andere deel van mijn werk is het bijstaan van mensen die in een aan- of verkoopconflict verzeild zijn geraakt. Dat zijn dus zowel verkopers die worden aangesproken door kopers die niet tevreden zijn, als kopers die van mening zijn dat ze niet geleverd hebben gekregen wat ze meenden te mogen verwachten.
Tenslotte zit er nog een klein stuk bestuursrecht in mijn zaken; het gaat dan met name om zaken als de afvoer van meststoffen, de aanleg van een bak, en andere overlegstructuren in de gemeentelijke inrichting.
* Zijn er ook bepaalde zaken die je weigert? (zo ja: welke? en waarom? zo nee: waarom niet?)
Er zijn – binnen mijn vakgebieden – geen zaken die ik helemaal niet doe. Het is wel zo dat ik – omdat ik geen baas heb die me vertelt wat ik wel of niet moet doen – makkelijker mensen doorverwijs als ik de match mis met een client, of als cliënten een heel ander idee hebben van de samenwerking met mij dan ik. Uiteindelijk is ook een client het meest gebaat bij een advocaat die echt bij hen past en waar ze hun vertrouwen in kunnen stellen. Als ik dat vertrouwen niet voel, of als ik de samenwerking niet prettig vind, dan verwijs ik ze binnen mijn netwerk door aan iemand van wie ik denk dat die beter bij de client past.
* Welke zaak zal je altijd bij blijven? (zonder details te vertellen natuurlijk)
Er zijn heel veel zaken die me bijblijven, maar dat is vaak veelal vanwege de juridisch-inhoudelijke complexiteit, waar ik hier niemand mee zal vermoeien. Mijn paardenzaken zitten door het hele land en als ik onderweg ben, denk ik vaak ‘o ja, daar woont die en die, hoe zou het met dat paard zijn.’
Een zaak die me op paardengebied wel altijd bij blijft, is die waarin mijn cliënten voor hun jonge dochter een braaf paard kochten, waarna dat paard natuurlijk totaal niet braaf bleek. De verkoper wist van niks, maar het kort geding (dat ik daarop verloor) haalde wel de voorpagina van Bokt. Daar bleek al snel dat de verkoopster ook op Bokt zat en al twee jaar steen en been klaagde over hoe gevaarlijk haar paard was, dat ze er zelfs met bodyprotecor niet meer op durfde, dat zelfs haar trainer er niet meer op durfde. Het hoger beroep liep daarop voor mijn cliënten wel goed af.
In mijn niet-paardenpraktijk blijft mij altijd de zaak bij waarin ik een moeder van vier kinderen bijstond die de dag na een zitting door haar ex, vader van drie van de vier kinderen, werd vermoord.
* Wat heb je zelf aan paardenervaringen gehad, en helpt dat in je werk of juist niet?
Mijn paardenervaring beperkt zich tot een aantal jaren manegelessen, jarenlang zeer intensief verlangen naar een paard, en de periode waarin mijn paardenstapel groeide, en weer afnam. In die periode heb ik ervaren hoe het is om diverse takken van sport te beoefenen, ik heb op verschillende stallen gestaan en met een grote diversiteit aan mensen in de paardenwereld kennisgemaakt. Ik pluk daar nog dagelijks de vruchten van, omdat ik sneller dan iemand die niks met paarden heeft, kan doorgronden wat het probleem is en wat de mogelijke oplossingen zouden kunnen zijn. Ik ken de weg in de paardenwereld en heb een netwerk waar ik – als nodig – mee kan sparren, overleggen of vragen aan kan stellen. Bovendien kan ik me goed verplaatsen in de paardeneigenaar en hoe die zich in de gegeven situatie moet voelen.
* Wat voor algemene juridische tips zou je Bokkers mee willen geven?
Het is in zijn algemeenheid belangrijk om – als het om een paard gaat – duidelijk en volledig te zijn. Voor verkopende partijen ervaar ik vaak dat die proberen zo veel mogelijk informatie ‘tegen de borst’ te houden en dingen niet te vertellen uit vrees dat een koper afhaakt. Maar als je een vertelt dat een paard wel eens weigert op een hindernis, dan kan dat twee uitkomsten hebben. Ofwel de koper zegt ‘o, nou, goed om te weten, ik zal goede les nemen’ en dan weet je zeker dat een koper nooit terug komt met ‘ja, hij stopt wel eens op een hindernis en dat had ik niet verwacht’, want dat wist de koper wel.
Ofwel de koper haakt af, en dan zoek je iemand anders. Een koper die afhaakt, is altijd nog fijner dan een koper die over drie maanden met een advocaat op de stoep staat omdat je paard wel eens weigert. Hierin geldt dus in stevige mate: eerlijk duurt het langst
Aan kopers zou ik adviseren om jezelf niet te overschatten. Dat je wel kan rijden op het paard dat je goed kent, maakt je nog geen ervaren ruiter. Wees gewoon eerlijk over hoe ervaren je bent, en denk niet ‘nou, dan zal ik toch wel kunnen oplossen’. Neem iemand mee die zijn werk maakt van het vinden van een match tussen een koper en een verkoper. Iemand die het paard tijdens het proefrijden ook kan inschatten op hoe goed dat paard bij jouw ervaring past, of het paard qua karakter, ambities en ‘scherpte’ past. Bovendien: als een verkoper schrijft ‘bij ons is het paard altijd heel braaf en lief’, denk je als eenmalige koper vaak ‘ah, braaf en lief, precies wat ik zoek’, terwijl je professionele begeleider, die sowieso al niet verliefd ging worden op het paard, denkt ‘hoezo ‘bij ons’???’.
* Doe je ook wel eens Pro deo werk? Waarom wel/niet?
Pro deo werk als zodanig bestaat niet (hoewel ik zeker niet ieder op telefoontje of mailtje meteen een nota ga sturen), maar als mensen minder dan een bepaald inkomen hebben, komen ze in aanmerking voor door de overheid gefinancierde rechtsbijstand. De Raad voor Rechtsbijstand bepaalt dan welk bedrag ik voor een bepaalde zaak krijg (en dat is eigenlijk altijd heel veel minder dan ik er op basis van mijn uren x uurtarief voor zou krijgen), en welk deel iemand van dat vastgestelde bedrag zelf moet betalen. De rest betaalt de Staat dan. Dat zijn zaken waar ik veel minder op verdien dan op mijn ‘gewone’ zaken, maar ik doe die zaak met net zoveel liefde en inzet, want ik vind wat ik ermee verdien nu eenmaal minder belangrijk dan hoeveel ik voor iemand kan betekenen.
* Is het lastig als een zaak waar je hard aan werkt niet de uitkomst heeft die je eigenlijk had gewild? En kan je dat weer makkelijk van je af laten vallen?
Ja, dat is echt het allerstomste stuk van mijn werk. Als ik van tevoren al weet dat het een bepaalde kant op gaat, adviseer ik mensen om er niet aan te beginnen, maar soms vertellen mensen je niet het hele verhaal en als de wederpartij dat dan wel doet, kan je vaak niet meer zeggen ‘o ja, nou bij nader inzien, laat maar’, maar soms neem een rechter ook een beslissing die in mijn ogen gewoon juridisch en feitelijk niet juist is. Daar kan ik dan echt wel serieus chagrijnig van zijn. Met name als de client dan om welke reden dan ook geen hoger beroep wil instellen en ik dus geen kans krijg om het recht te zetten.
Maar op een heel enkele uitzondering na, lig ik van mijn werk niet wakker en probeer ik er met de client samen steeds weer het beste van te maken.
* Welke tips kan je Bokkers die ook advocaat willen worden geven?
Gewoon doen. Het is leuk en afwisselend werk, en vaak lukt het na een zekere tijd ook wel om een leuke werkkring te vinden, waar je je werk in behoorlijke mate zelf kan inrichten en de dingen kan doen die je leuk vindt en waar je goed in bent. Ik krijg wel regelmatig bericht van mensen die me vragen hoe je hippisch advocaat moet worden, maar daar zou ik me zeker niet teveel op vastpinnen. Er zijn veel rechtsgebieden waarvan je vooraf helemaal niet kan bepalen hoe leuk je ze in de praktijk gaat vinden en hoe juridisch interessant ze zijn (en hoe relevant je dat vindt).
Tazzey overigens ook. 
