Bokt.nl

janderegelaa schreef:

pluisje88 schreef:

En wie helpt de paarden waarbij de hele menselijke trauma meuk wordt gedropt?

pluisje88 schreef:

En wie helpt de paarden waarbij de hele menselijke trauma meuk wordt gedropt?

Sushi_123 schreef:

Wat ze vergeten te zeggen is dat dit soort therapie niet eens vergoed wordt. Als je heel veel geluk hebt kan er een stukje vanuit je aanvullende verzekering gedekt worden maar dan betaal je nog steeds een flink deel zelf.
Jammer dat het alleen toegankelijk is als je geld hebt.

Djeradalover schreef:

Sushi_123 schreef:

Wat ze vergeten te zeggen is dat dit soort therapie niet eens vergoed wordt. Als je heel veel geluk hebt kan er een stukje vanuit je aanvullende verzekering gedekt worden maar dan betaal je nog steeds een flink deel zelf.
Jammer dat het alleen toegankelijk is als je geld hebt.

Dat ligt er ook maar net aan waar je in zorg bent.

Ik heb equi therapie gehad en dat werd betaalt vanuit de ziektekostenverzekering via mijn GGZ behandeling. De GGZ instelling besteede het dus uit aan de onderaannemerschap (dus om de equitherapie uit te voeren omdat de ggz daar niet over beschikte). Zo kan het dus ook, soms moet er verder gekeken worden dan een simpele ‘nee’.

Helaas gebeurt dat maar weinig.

josien_m_ schreef:

De meuk droppen bij de paarden.... denk je ook zo over al die ruiters met hun psychische balast die gewoon rijden?

pluisje88 schreef:

Absoluut denk ik zo ja. Eerst los je je eigen meuk op en dan ga je op een paard zitten. Paarden zijn edele dieren met een zachtaardigheid en puurheid die wij nooit kunnen evenaren. We mogen dankbaar zijn dat ze deel willen zijn van ons leven. Ze zijn er niet om onze sores op uit te storten. Ik heb meerdere keren gezien dat mensen die uit balans ware en genoeg meuk mee hadden op een paard gingen zitten en dat dier dusdanig hebben afgerost om hun frustraties af te reageren dat ik de neiging had om die gene persoonlijk van het paard te sleuren.

Je psychische meuk los je op voor je op een paard gaat zitten. Punt.

Caira schreef:

pluisje88 schreef:

Absoluut denk ik zo ja. Eerst los je je eigen meuk op en dan ga je op een paard zitten. Paarden zijn edele dieren met een zachtaardigheid en puurheid die wij nooit kunnen evenaren. We mogen dankbaar zijn dat ze deel willen zijn van ons leven. Ze zijn er niet om onze sores op uit te storten. Ik heb meerdere keren gezien dat mensen die uit balans ware en genoeg meuk mee hadden op een paard gingen zitten en dat dier dusdanig hebben afgerost om hun frustraties af te reageren dat ik de neiging had om die gene persoonlijk van het paard te sleuren.

Je psychische meuk los je op voor je op een paard gaat zitten. Punt.

Nou dan heb ik nieuws voor je, dat kan 99,99% van de mensheid stoppen met paardrijden want er is vrijwel niemand die 'zijn meuk' opgelost heeft, laat staan dat elke ruiter of persoon die met paarden werkt dit gedaan heeft. Ik ben zowel paardencoach als instructeur en de keren dat een les een coachsessie werd kan ik niet meer op 2 handen tellen. Vanaf het kleinste meisje met haar favoriete manege pony tot de oudere vrouw die al 20 jaar op dezelfde stal staat, ze storten allemaal hun sores bij hun paard uit, dat is 1 van de redenen waarom wij zo aan onze paarden gehecht zijn. Je emoties uiten bij een paard hoeft helemaal geen probleem te zijn, sterker nog mijn paarden zijn dol op het coachen. Ze mogen zelf uitmaken of ze wel of niet mee willen doen, en het zal je misschien verbazen, maar ze doen allemaal graag mee...

pluisje88 schreef:

josien_m_ schreef:

De meuk droppen bij de paarden.... denk je ook zo over al die ruiters met hun psychische balast die gewoon rijden?

Absoluut denk ik zo ja. Eerst los je je eigen meuk op en dan ga je op een paard zitten. Paarden zijn edele dieren met een zachtaardigheid en puurheid die wij nooit kunnen evenaren. We mogen dankbaar zijn dat ze deel willen zijn van ons leven. Ze zijn er niet om onze sores op uit te storten. Ik heb meerdere keren gezien dat mensen die uit balans ware en genoeg meuk mee hadden op een paard gingen zitten en dat dier dusdanig hebben afgerost om hun frustraties af te reageren dat ik de neiging had om die gene persoonlijk van het paard te sleuren.

Je psychische meuk los je op voor je op een paard gaat zitten. Punt.

pluisje88 schreef:

josien_m_ schreef:

De meuk droppen bij de paarden.... denk je ook zo over al die ruiters met hun psychische balast die gewoon rijden?

Absoluut denk ik zo ja. Eerst los je je eigen meuk op en dan ga je op een paard zitten. Paarden zijn edele dieren met een zachtaardigheid en puurheid die wij nooit kunnen evenaren. We mogen dankbaar zijn dat ze deel willen zijn van ons leven. Ze zijn er niet om onze sores op uit te storten. Ik heb meerdere keren gezien dat mensen die uit balans ware en genoeg meuk mee hadden op een paard gingen zitten en dat dier dusdanig hebben afgerost om hun frustraties af te reageren dat ik de neiging had om die gene persoonlijk van het paard te sleuren.

Je psychische meuk los je op voor je op een paard gaat zitten. Punt.

Qimm schreef:

Ik heb een merrie die totaal niet aanhankelijk is, behalve wanneer ik niet lekker in m'n vel zit, dan komt ze echt dicht tegen me aan staan. Zal d'r in het vervolg maar wegsturen om daar niet te belasten met mijn 'meuk'

Citaat:

Ja maar een paard waar je op gaat zitten heeft geen keuze om wel of niet mee te doen. Daarbij ziet een coachpaard een cliënt maar even maar een eigen paard van een eigenaar die uit balans is en met z’n meuk z’n paard overspoelt heeft geen stem. En juist dat geen stem steekt mij. Zo lang ze een keuze hebben prima. Geen probleem. Als ze geen keuze hebben is het voor mijnen absolute no go

Qimm schreef:

Even afgezien van fysiek 'geweld' of korte lontjes. Ik geloof echt niet dat paarden er last van hebben dat we bij hun ons hart luchten en ze 'gebruiken' om ons weer lekkerder in ons vel te laten zitten door een knuffelsessie, fijne buitenrit of lekkere training.

Shenavallie schreef:

Ik pikte alleen het stukje "geen vertrouwen meer in mensen" even uit de OP, maar kan me niet goed voorstellen dat als je geen vertrouwen in de mens hebt, dat je na een uurtje praten en daarna een rondje op een paard dat ineens wel hebt. Volgens mij zit het in het feit dat je op die locatie lotgenoten tegenkomt, waar op dat moment vertrouwen in is. Maar uiteindelijk moet je ook de maatschappij weer in.
Zelf heb ik mijn pony's al jaren achter ons huis staan, maar het enige wat ik tot nu toe weet is dat ik mijn dieren meer vertrouw dan de mens. Dat was altijd al zo en dat is (tot nu toe) ook zo gebleven.

Shenavallie schreef:

Ik pikte alleen het stukje "geen vertrouwen meer in mensen" even uit de OP, maar kan me niet goed voorstellen dat als je geen vertrouwen in de mens hebt, dat je na een uurtje praten en daarna een rondje op een paard dat ineens wel hebt. Volgens mij zit het in het feit dat je op die locatie lotgenoten tegenkomt, waar op dat moment vertrouwen in is.

Sushi_123 schreef:

Shenavallie schreef:

Ik pikte alleen het stukje "geen vertrouwen meer in mensen" even uit de OP, maar kan me niet goed voorstellen dat als je geen vertrouwen in de mens hebt, dat je na een uurtje praten en daarna een rondje op een paard dat ineens wel hebt. Volgens mij zit het in het feit dat je op die locatie lotgenoten tegenkomt, waar op dat moment vertrouwen in is. Maar uiteindelijk moet je ook de maatschappij weer in.
Zelf heb ik mijn pony's al jaren achter ons huis staan, maar het enige wat ik tot nu toe weet is dat ik mijn dieren meer vertrouw dan de mens. Dat was altijd al zo en dat is (tot nu toe) ook zo gebleven.

Daar ben ik het niet helemaal mee eens. Ik heb ptss en durfde 5 jaar geleden niemand fysiek dichtbij te laten. Ik heb geen therapie met paarden gehad, maar ik ben vrijwilligerswerk op een manege gaan doen. Bij paarden voelde ik me veilig en ik werd er rustig. Dat heeft ervoor gezorgd dat ik beetje bij beetje mensen fysiek dichterbij kon laten terwijl ik een paard stond te aaien of poetsen. Uiteindelijk kon ik zelfs drukke kinderen om me heen verdragen en inmiddels kan ik weer genieten van een knuffel van een vriend, ook als er geen paard in de buurt is.
Daar is geen enkele lotgenoot aan te pas gekomen.

Shenavallie schreef:

Sushi_123 schreef:

Daar ben ik het niet helemaal mee eens. Ik heb ptss en durfde 5 jaar geleden niemand fysiek dichtbij te laten. Ik heb geen therapie met paarden gehad, maar ik ben vrijwilligerswerk op een manege gaan doen. Bij paarden voelde ik me veilig en ik werd er rustig. Dat heeft ervoor gezorgd dat ik beetje bij beetje mensen fysiek dichterbij kon laten terwijl ik een paard stond te aaien of poetsen. Uiteindelijk kon ik zelfs drukke kinderen om me heen verdragen en inmiddels kan ik weer genieten van een knuffel van een vriend, ook als er geen paard in de buurt is.
Daar is geen enkele lotgenoot aan te pas gekomen.

Dan bedoel jij een ander soort vertrouwen in de mens en ben ik heel blij dat het voor jou op deze manier geholpen heeft. Ik doelde op dat ik mensen niet vertrouw, omdat ze niet eerlijk zijn. Op Bokt ben ik volgens mij openhartiger dan in het dagelijks leven, omdat ik te vaak mijn hoofd gestoten heb.