Geplaatst Bokt community
Geschreven door tessaenhenk
Marieke, Emily, en Henk. Foto: Privébezit.
Nadat op 10 juni ons avontuur begon, hebben jullie ons kunnen volgen op de diverse social media-kanalen. Het was een mooie rit en de mensen ontvingen ons hartelijk als we 's avonds om een slaapplek vroegen voor de paarden en onszelf.
Een paar hoogtepunten wil ik toch even aanhalen. Als eerste Natalie, ze passeerde ons op de fiets en kwam vervolgens terug om te vragen wat wij aan het doen waren. Na een kort gesprek bood ze ons haar wei aan om in te overnachten met de paarden. We mochten zelfs bij haar in huis komen douchen en de volgende dag stond het ontbijt klaar.
Zoals zij volgden er meer, ook Benôirt, een gepensioneerde artiest, die in een yurt (nomadentent) woonde, en ons belangeloos in zijn “tuin” liet overnachten met de paarden. Kort daarna kwamen we
op een manege waar het nationale Braziliaanse paralympisch equestrian team aan het trainen was voor de Global ruiterkampioenschappen voor gehandicapten, welke begin juli in België worden gehouden. We werden spontaan in hun midden opgenomen en hebben samen gegeten en gegevens uitgewisseld. En zo zijn er nog veel meer leuke en hartverwarmende situaties.
Toch zijn er ook kanttekeningen te plaatsen. We volgden de pelgrimsroute de Monastica door België. Hoe mooi die route ook is voor wandelaars, hij is niet geschikt voor ruiters. Te vaak kwamen we obstakels tegen die niet door paarden gepasseerd konden worden. Google maps bracht dan wel uitkomst, maar wel over de normale wegen en paden. Daarbij komen we bij het volgende punt. De paden en wegen bestaan daar veelal uit gebroken puin en kasseien (spekgladde stenen). Vaak probeerden we gebruik te maken van de bermen, maar die worden slecht onderhouden. Je komt er van alles tegen maar niet veel goeds.
Dit is helaas ook de oorzaak dat we onze rit naar Santiago de Compostella moesten staken. Smoky, het paard van Henk, is in zo’n berm met het ijzer zijn rechter achter hoef ergens achter blijven hangen. Hierbij is het hoefijzer losgetrokken, om vervolgens de lip daarvan in zijn hoef te krijgen en ging kreupelen. Voor ons zat de rit erop. BALEN!!!
Emily heeft geprobeerd de tocht alleen voort te zetten met Freya. Na een goed begin stuitte ze in Frankrijk op opnieuw slecht aangegeven routes en dwaalde ze in de Ardennen zonder gps-signaal. Dit samen deed beseffen dat het alleen niet veilig genoeg is, en hiermee kwam de Villa Pardoes Pelgrimstrail officieel ten einde.
Wel willen wij onze volgers, en dat waren er ondertussen velen, bedanken voor de mooie reacties en hun donaties. Ondanks dat de rit totaal maar 12 dagen geduurd heeft, hebben wij toch € 2500, = opgehaald voor Villa Pardoes. Namens hen en ons hartelijk bedankt hiervoor.
Met vriendelijke groeten,
Emily, Marieke en Henk Mensink
Foto: Privébezit.
Foto: Privébezit.
Foto: Privébezit.
Foto: Privébezit.
