Geplaatst Algemeen
Silvia Rizzo, de internationale Grand Prix amazone uit Italië, heeft het nooit geschuwd om nieuwe deuren te openen en nieuwe educatieve mogelijkheden te omarmen, om zo haar rijden naar een hoger niveau te tillen. Na een pauze van de internationale wedstrijdsport van 2,5 jaar zijn Rizzo en Ducati nu terug in de rijbaan. Zij toonden een nieuw niveau van partnerschap, bereikt door training in natural horsemanship, bij Tristan Tucker.
Het resultaat daarvan: Rizzo reed de eerste van de door de FEI vereiste minimale scores voor deelname aan het Wereldkampioenschap Dressuur 2022 in Herning.
De balans vinden
De laatste 15 jaar heeft de in Duitsland wonende Rizzo getraind met Rudolf Zeilinger en de Nederlandse olympiërs Hans Peter Minderhoud en Adelinde Cornelissen. Zij gaven haar al handvatten om nauwkeurig een proef te rijden, oefening na oefening, en om zich niet langer overweldigd te voelen door het hoge tempo van een Grand Prix proef.
Terwijl Silvia bleef sleutelen aan het technische gedeelte van het rijden van wedstrijden, adviseerde levenspartner Michele Betti om open te staan voor en te kijken in de wereld van natural horsemanship. Michele Betti is zelf voormalig trainer van de Italiaanse teams voor eventing en para-dressuur.
“Michele blijft elke ruiter, inclusief mijzelf pushen om de juiste balans te vinden tussen de wedstrijdresultaten, sportieve ontwikkeling en een hoge standaard als het aankomt op het welzijn van de dieren. Hij volgt al jaren het werk van Tristan Tucker via internet en om te bekijken hoe Tristan ons kon helpen met de jonge paarden Donnerbaldo en Orfeo Sollenburg, daarin raakten we geïnteresseerd,” legt Rizzo uit.
Natural Horsemanship
Meer en meer internationale dressuurruiters voegen grondwerk en training aan de hand -de natural horsemanship- toe aan hun dressuurprogramma. Dit voor efficiëntere en veilige interactie tussen paard en mens en om de paarden mentaal voor te bereiden op de hooggespannen sfeer in de wereld van de wedstrijdsport.
De uit Australië afkomstige, maar in Nederland woonachtige Tristan Tucker heeft de TRT methode ontwikkeld. Dat is zijn versie van de systematische benadering van het trainen van paarden op de grond en onder het zadel, volgens de principes van de leertheorie.
“We begonnen met Tristan te werken met onze jonge paarden, om elkaar op elke manier beter te leren begrijpen, zowel aan de hand als onder het zadel,” legt Silvia uit. “Ik zag bij allebei grote verbeteringen, het verbeterde hun coördinatie, spiermassa en het vermogen om hun lichaam te gebruiken. Voor mij persoonlijk was het een eyeopener dat de paarden mij een positiever en meewerkender gevoel gaven, zelfs als ik wat moeilijkere oefeningen van ze vroeg.”
Tucker verklaart: “Silvia heeft een ongelooflijke drive om beter te worden, om haar paarden beter te begrijpen. Daarom koos ik ervoor om samen te werken met haar en Duc. In het begin was Silvia erg gefocust op de technische aspecten van het rijden, net als vele ruiters en dan met name in de topsport. Wat moet ik doen, wanneer moet ik dat doen, het paard zover krijgen dat hij doet wat nodig is, de punten krijgen die we willen (…) in plaats van te leren wie je paard is, wat hij nodig heeft en hoe je hem dat kunt leren.”
Ducati introduceren
Deze nieuwe benadering was een pittige leerweg voor Silvia, die zich al snel realiseerde dat het ook wel eens effect kon hebben op haar nummer één paard Ducati (Don Crusador x Rotspon).
“Ik moest erg hard aan mijzelf werken, ik wilde deze nieuwe benadering begrijpen en ook kunnen toepassen bij mijn Grand Prix paard,” zegt ze. “Ik besloot om Ducati, een extreem intelligent paard, ook mee te brengen. Hij pakte het grondwerk supersnel op, het verbeterde zijn elasticiteit, maar dat niet alleen. Het belangrijkste voor mij is dat ik nog nooit een sterkere band en eenheid heb gevoeld met mijn paard.”
De belangrijkste ervaring voor Silvia was dat Ducati nu de meest moeilijke oefeningen doet “met minder inspanning en meer plezier.”
Tristan voegt toe: “grondwerk is een groot gedeelte aan het begin van het proces. Het is altijd moeilijk voor de ruiter om hen het paard af te nemen en recht voor hen te zetten. Veel ruiters vinden het niet leuk om op deze manier zover uit hun comfortzone gehaald te worden. Ik ben er zeker van dat Silvia ook deze dingen voelde, maar het weerhield haar nergens van. Zij heeft het werk gedaan! Ze kan nu met alle paarden vanaf de grond werken, ook de jonge paarden. Ze kan ze aan de hand laten piafferen en heeft de skills om te communiceren met haar Grand Prix Paard.”
De vruchten plukken
Tijdens de coronajaren bleef Silvia thuis, ze maakte zich zorgen om haar eigen gezondheid en die van haar familie. De tijd dat ze uit de wedstrijdring was, heeft haar veel mogelijkheden gegeven om haar manier van denken en rijden te herzien, met de extra lessen die ze geleerd heeft van Tucker.
“Mensen denken heel vaak dat deze methode alleen voor jonge paarden is of dieren met gedragsproblemen. Echter, ook voor hoger getrainde paarden is deze methode erg effectief, ze passen zich snel aan. Ik ervaar dat het ze in staat stelt om zich meer open te stellen voor de ruiter, ze een beter wederzijds begrip hebben. Ik voelde een groot verschil in de piaffe en de passage. Ik kreeg het zelfvertrouwen om mijn paard niet te overvragen en Ducati werd in zijn vertrouwen gesterkt dat hij het ook in zijn eentje kon doen.”
Rizzo en Ducati keerden na een pauze van 2,5 jaar weer terug in de wedstrijdringen, dit was begin april 2022 tijdens het CDI Opglabbeek. Een maand later reden zij 66.022% in de Grand Prix en 66.
021% in de Grand Prix Special tijdens het CDI Troisdorf in Duitsland. Hier plukten zij de vruchten van hun noeste arbeid.
De horizon verbreden
De hulp van Tucker heeft niet alleen het zelfvertrouwen van het paard onder het zadel goed gedaan, maar heeft ook Silvia een grote mentale boost gegeven.
“Ik moest er weer in komen na zo’n lange tijd geen wedstrijd te hebben gereden. Ik was enthousiaster en vastberadener dan ooit tevoren, dit heeft echt mijn horizon verbreed,” geeft Rizzo toe. “Ik hou ervan mijzelf te verbeteren maar dit proces voelde als het opnieuw bedraden van mijn brein, dat kostte tijd. Tristan heeft mij geleerd om mijn paard meer te “voelen”, in elke situatie. Van het wandelen met ze aan de hand tot ze in conditie hebben in de losrijbaan.”
Tucker legt het uit: “De hoge verwachtingen die jij hebt in de sport, door de hele tijd te focussen op wat er niet is, dus “het is niet expressief genoeg, het is niet genoeg bergopwaarts, het is niet goed genoeg,”, dit komt via de ruiter allemaal bij het paard terecht. Dit kan de ondergang betekenen voor veel paard-ruiter combinaties, met als gevolg ongewenst gedrag, onregelmatige prestaties en blessures. Veel ruiters kunnen die last van zich afschudden door de overgang te maken van de focus op wat er echt moet gebeuren in de ring naar hoe je eerst en vooral de beste mentor voor je paard kan zijn. Dan pas kun je van de dressuur genieten, om de precieze reden waarom je dat bent gaan doen.”
Rizzo spreekt uit dat het toevoegen van natural horsemanship aan haar wedstrijdgerichte training voor haar voelt als een frisse wind.
“Voor mij is dit zonder twijfel een stimulans om aan mijzelf te blijven werken, om beter te worden,” trekt ze de conclusie. “Tristan werkt als trainer met zijn gevoel. De uitvoering van een oefening is niet zijn doel, maar de weg daarnaartoe. Hij laat mij voelen en die weg zelf uitvinden. Ik voel een betere emotionele band met mijn paarden. Als ik rij, is het net alsof ik in een bubbel zit, ik ben alleen gefocust op het voelen van mijn paard. Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest, heb nog nooit zoveel controle over mijn rijden gehad als nu.”
Tristan concludeert: “de grootste beloning in het werken met een ruiter als Silvia is dat je ziet dat ze leert om met haar paard te rijden in plaats van erbovenop. Silvia heeft deze verandering van de focus doorgemaakt om de beste persoon te zijn die ze voor Duc kan zijn. Dit betekent dat zij van deze reis kan genieten.”
Ben blij dat ik er met voortschrijdend inzicht tegenwoordig anders in sta.