CHIO
Algemeen
Spreek met een topper over 72 jaar CHIO en zijn naam wordt bijna altijd genoemd. 82 Lentes telt hij, maar hij is nog meerdere keren in de week actief in de paardensport. Een parkeergarage onder het CHIO terrein zou hij geweldig vinden en als hij wist dat Anky van Grunsven of Jeroen Dubbeldam op hetzelfde concours waren als hij, probeerde hij daar ondanks zijn drukke agenda altijd naar hun ritten te kijken. Wie Anky zegt, zegt Bonfire en wie Jan-Willem Körner zegt, zegt CHIO Rotterdam. Toeval bestaat niet, is in dezen van toepassing, we spraken Jan-Willem op de geboortedag van Bonfire.
Jan-Willem Körner werd 82 jaar geleden in 1939 (je geeft het hem absoluut niet) geboren in Amsterdam. In 1961 kwam hij voor zijn studie naar Rotterdam waar hij meteen lid werd van studentenrijvereniging Marcroix op de Rotterdamsche Manège. Later verhuisde hij voor werk naar Den Haag, maar hippisch bleef hij Rotterdam trouw. In 1969 werd de stichting CHIO Rotterdam opgericht om vanwege financiële risico's de entiteiten van het CHIO en de Manège te splitsen. Jan-Willem: “In 1961 kwam ik in Rotterdam wonen, maar al eerder kwam ik op het CHIO, met mijn vader, ik schat dat ik toen 15 of 16 jaar was. Meteen al vond ik het een geweldig evenement, mooie paarden, geweldige sport, mooi aangekleed publiek en (lachend) mooie vrouwen”.
50 Jaar springjurylid
Jan-Willem heeft vele functies en titels in de hippische sport gehad. Zo is hij maar liefst 50 jaar springjurylid en werd hij in 2005 verkozen tot Paardensportman van het jaar. Jan-Willem is er bescheiden over, bijna laconiek: “Internationaal springjury wordt je eigenlijk net als voetbalscheidsrechter. Je begint in de regio en als je goed je best doet en aardig bent, groei je vanzelf verder. Via het CHIO heb ik daarin ook het geluk gehad veel mensen te leren kennen. Fantastisch was het, overal ter wereld heb ik mogen jureren, EK’s, WK’s, alle CHIO’s die er zijn, Olympische Spelen, ik voel me bevoorrecht. Paardensportman van het jaar is een titel van The Dutch Masters / Indoor Brabant, waar ik dat precies aan te danken had, moet je aan hen vragen”.
Gebakken eieren en champagne
Hij zei het al, hij is overal geweest, heeft hij veel veranderingen opgemerkt in die jaren? Jan-Willem: “Zeker. Het is allemaal veel commerciëler geworden. Stalling, de tribunes, persvoorzieningen. Het gaf sfeer, maar bijvoorbeeld houten banken als tribune worden niet meer geaccepteerd. Om maar in het Rotterdamse te blijven, men wil kuipstoeltjes. Vroeger was de sfeer misschien wel beter. Er waren meer grote feesten, nu wil iedereen na afloop zo snel mogelijk naar huis. Om maar eens een voorbeeld te noemen, in mijn tijd was er op de maandagochtend na het CHIO met alle vrijwilligers een ontbijt met gebakken eieren en champagne. Nu is iedereen op maandagochtend gewoon weer aan het werk. Vroeger en nu, het heeft beiden zijn charmes. Natuurlijk ben ik niet objectief, alleen al omdat ik van 1969 tot 2005 in het bestuur van het CHIO Rotterdam zat, maar het CHIO is gewoon een heel mooi concours. Haar gastvrijheid naar iedereen, de locatie in het bos, de topsport enz."
Met al zijn ervaring, we zijn benieuwd of Jan-Willem wijze raad of tips heeft voor de toekomst van het CHIO en van de paardensport in het algemeen. Die heeft hij. Jan-Willem: “Voor het CHIO zou ik het mooi vinden als de band met de Rotterdamsche Manège weer versterkt wordt. Vroeger had ieder lid een taak tijdens het CHIO nu hebben er nog weinig mensen iets mee. Voor de paardensport in het algemeen zou ik ervoor willen pleiten dat er iets meer rust komt, dat paarden niet meer elke week van het éne naar het andere concours gesleept worden, dat er betere controle komt op het inrijterrein en dat de commercie niet de overhand krijgt. Aan dit laatste, de controle op het voorterrein wordt gelukkig hard gewerkt.
Anky en Jeroen
Ja, ik ben gek op onze sport. Jarenlang heb ik de beste ruiters en paarden van de wereld aan het werk gezien. Echter als ik namen moet noemen, met Anky van Grunsven en Jeroen Dubbeldam voel ik een soort band. Ik was erbij in Sydney toen ze Olympisch goud wonnen en als ik op een concours was, waar zij ook reden, probeerde ik altijd tijd te maken om naar hen te kijken. Verder volg ik het eigenlijk allemaal niet meer zo. Aken kijk ik altijd en toevallig heb ik dit weekend wat van Parijs gezien, maar ik ga niet speciaal iets opzoeken.
Aken, ik noemde het al, is zeker één van mijn favoriete concoursen. Maar ook Hickstead vind ik mooi, Calgary, La Baule en Rome vond ik een beetje vergelijkbaar met Rotterdam. De laatste jaren is de accommodatie van Jan Tops in Valkenswaard natuurlijk ook geweldig. Rotterdam is ook fantastisch, maar parkeren is een ramp en dat zal het altijd blijven vrees ik. Iedereen wil de auto gewoon graag dichtbij het terrein parkeren. Een parkeergarage onder de piste zou geweldig zijn ……. “.
Jan-Willem kan uren vertellen over 'zijn' CHIO, we hangen aan zijn lippen. De EK’s springen er wat hem betreft uit. 1979 en 1989 springen, 2011 dressuur en recent 2019 met zowel springen, dressuur als paradressuur. Ook kijkt hij graag terug naar de variatie in het programma in vroegere jaren. Jan-Willem: “Pony’s, muziekkorpsen, hackney’s, tuigpaarden, hoe mooi de huidige topsport ook is, ik vond al die verschillende dingen schitterend."
Opera en cabaretiers
We wisten al veel van ons erelid, maar nu weer een beetje meer. Zijn er nog dingen die we niet weten, maar wel leuk zijn voor onze lezers vragen we ons af. Jan-Willem: “Op paardengebied zal dat weinig zijn, maar privé ga ik komend weekend naar Pathé om naar de livestream vanuit New York te kijken van de Metropolitan Opera. Maar ook ga ik een paar keer jaar naar de opera in Amsterdam en koop ik regelmatig kaarten voor goede cabaretiers. Echter mijn grootste hobby kost al zoveel tijd, want ik rijd nog altijd drie of vier keer per week heerlijk aangespannen door ons mooie Kralingse Bos ……..
Ten slotte wil ik graag afsluiten met te zeggen dat ik hoop dat we heel snel vrede krijgen in Oost Europa. Ik kijk regelmatig TV en als ik dan vluchtelingen met één tas en een kind hun woning zie ontvluchten dan denk ik aan mijn eigen kinderen en springen de tranen in mijn ogen”.
Daar sluiten wij ons graag bij aan Jan-Willem en waarschijnlijk al onze volgers. Een somber einde aan een mooi gesprek, een gesprek met een paardenman pur sang waar het CHIO trots op is. We hebben je al vaak gesproken Jan-Willem, maar het verveelt nooit. Dank weer en graag tot het CHIO 2022 !