Bokt Community
Van 3 tot en met 12 maart heeft Esther Leenen meegedaan met de Gaucho Derby in Argentinie en is gefinished. Hier op Bokt hebben wij al nagelbijtend haar vorderingen gevolgd in dit topic: [EV] Gaucho Derby 2022 . Esther heeft de tijd gevonden om wat vragen voor ons te beantwoorden:
Allereerst gefeliciteerd met deze geweldige prestatie! Wij hebben erg meegeleefd en de 'stipjesvolgers' uit het topic hebben enkele vragen voor je samengesteld
1. Aan welk deel van je voorbereiding heb je het meeste gehad tijdens de race en hoe?
Lastige vraag. Ik denk dat ik vooraf goed overwogen keuzes heb gemaakt in mijn materiaal. Alle kleding die ik bij me had heb ik gebruikt. Mijn chaps heb ik ingewogen in het ruitergewicht, maar alleen bij de start aangehad. Daarna zijn ze in een zadeltas verdwenen en niet meer te voorschijn gekomen. Had wel te veel eten bij me, waar andere ruiters dan weer heel blij van werden, maar de M&M's en nootjes kwamen na 3 dagen al mijn neus uit. Lichamelijk ben ik in topvorm, dat is altijd handig als je een zwaar hek moet open of dicht doen.
2. Wat voor paarden heb je daar gereden? qua type en karakter.. zijn deze echt anders dan de paarden die je in NL rijdt.. En of er verschil is in hoe deze paarden gereden moeten worden.
Alle paarden zijn Criollo's gemixt met andere rassen. Arabieren, Quarter Horses, Spaanse rassen en Percheron. Net als overal op de wereld heeft ieder paard een eigen karakter. Ze worden heel anders gereden door de Gaucho's. Het zijn werkpaarden die snel wendbaar moeten zijn en snel kunnen aanzetten om paarden of koeien te drijven. Western ruiters hadden echt wel een stapje voorsprong op de 'Engels rijdende' ruiters.
3. Hoe maakte je je keuzes tijdens de Gaucho? Welke afweging maakte je daarbij?
Wat voor keuzes? Je maakt de hele dag keuzes, welke route je op gaat ligt vaak aan het landschap wat je voor je ziet. Hoe zie het eruit op de kaart en hoe in werkelijkheid, dat kan heel erg van elkaar verschillen. Keuzes in het wel of niet samen rijden met iemand. Keuzes in waar kamperen of wat te eten die dag. Welke afweging, daarin ben ik heel nuchter, gewoon gezond verstand gebruiken.
4. Heb je op een gegeven moment met Kade afgesproken om samen te rijden of liep dat gewoon zo? Hoe hebben jij en Kade elkaar geholpen? Waar zat de toegevoegde waarde? Heb je elkaar ook in de weg gezeten? Zo ja, hoe? Zo nee, was dat geluk van de goede match?
Kade, Morgan en ik hebben een week voorafgaand aan de Derby de Training Academy gevolgd. We hebben het toen wel gehad om 'The Academy Squat' te vormen. Maar wel duidelijk gezegd dat we onze eigen race rijden. Dat ik en Morgan bij elkaar kwamen was eigenlijk toeval en later met Kade ook. Kade en ik hebben dezelfde manier van navigeren, dat is heel handig als je met z'n tweeën rijdt. Morgan had ik meer op sleeptouw, die was er af en toe heilig van overtuigd dat de andere kant op de juiste was. In het begin ben ik een paar keer ermee ingestemd, maar dat werkte gewoon minder goed.
Kade en ik zijn allebei positief ingesteld en we hebben dan ook geen enkele onenigheid gehad. Het grote verschil tussen ons? Dat ik het gas liever wat harder in trapte, maar om samen te rijden was mij meer waard dan een plaatsingsverschil aan de finish.
5. Welk moment of welke situatie heeft de meeste indruk op je gemaakt?
Onderweg van VC9 naar VC10 reden we eerst naast een rivier en zagen we in de verte een helikopter aankomen. We hadden Brenda van haar paard zien vallen en hoopte van harte dat het niet voor haar was. Doordat we te veel naar die heli aan 't staren waren mistte we de afslag van onze breadcrum (verplicht spoor op de GPS) en moesten we een stukje terug om een berg op te komen. We waren halverwege de berg toen mijn paard in eens in een 'rockbog' verdween. Kon er gelukkig op tijd afspringen, maar oh, wat ben ik geschrokken. Dat arme dier tot zijn buik in de blubber en ja, daar moet ie uit komen. Nadat hij even op adem was gekomen hem 'gemotiveerd' om eruit te springen, dan komt de kracht van een paard pas echt naar boven. Een enorme kracht explosie komt er vrij en dan realiseer je je dat je deze dieren echt met respect moet behandelen voor het geen wat ze voor je doen.
6. De monitoring door de organisatie, de ingelaste stop op HS8 en de verplichte passagepunten droegen deze bij aan een veilig gevoel bij de deelnemers of deed het brute landschap je dit direct vergeten?
Het is fijn dat er altijd iemand meekijkt waar je bent. Baalde er enorm van dan op HS8 een stop was, we waren net zo lekker bezig. Op de route tussen VC8 en VC9 heb ik echt mijn ogen af en toe dicht gedaan, daar zaten hele steile stukken naar boven en beneden in op hele smalle richels. Blij dat ze dit met goed zicht mochten doen. De reden van de stop was het slechte weer op de pas.
De markers in het terrein maakte de route niet echt gemakkelijker. Omdat dit 'indicatie markers' zijn en je er niet precies overheen hoeft te rijden. Marker 1 liet ons om een meer heen rijden en vervolgens op een super smalle richel op een pittige berg. Het uitzicht is echt fantastisch, maar doordat we windkracht 8/9 hadden levensgevaarlijk.
7. Hoe is je nacht verlopen daar boven op het plateau des doods tussen 10 en 11?
Tussen VC9 en VC10
. Heerlijk in ons 'Rockresort met ijsbad' 
. Het was echt de meest verschrikkelijke kampeerplek die ik ooit heb gehad. Er was gewoon helemaal niks. Alleen stenen en een regenmeer waar we vers water konden pakken. Voor de paarden was er niks te eten. En dan te bedenken dat mijn brave pony keihard had moeten werken om drie maal uit zo'n rockbog te komen. Had het echt met 'm te doen.Toen we het weerbericht via onze tracker binnenkregen werd het niet veel beter. Sneeuw, 0 graden en wind tussen de 30 en 55 km/u. De sneeuw bleef uit, maar de rest was pittig. We besloten om 2 tenten op te zetten ipv 4. Zo kun je samen in een tent om het warmer te houden. Ik lag het meest op de windkant en heb de zadeltassen op een rij gezet in het buiten compartiment van de tent. Zo laag ik ook uit de wind. In zulke situaties ga je heel anders denken over kamperen en hoe te overleven.
Dat we de volgende ochtend ineens 3 paarden hadden ipv 4 was echt een grote domper. 1.5 uur hebben we naar 'm gezocht, maar niet gevonden. Gelukkig is het paard later door een andere groep op 8 km terug op de route gevonden.
8. Wat is het grootste verschil tussen de Mongol derby en de gaucho qua beleving, en welke heb je als zwaarder en als mooier heeft ervaren.
De Mongol Derby is echt een race om snelheid. De Gaucho is een 'trage' race. Het landschap houdt je tegen om vol gas te kunnen gaan. Daarnaast moet je er veel meer rekening mee houden dat je vetchecks hebt en je paard dan doormoet. Bij de Mongol krijg je na de check altijd een andere. Bij deze race was de competitie veel minder. Iedereen wilde gewoon heelhuids de finish halen. Dat was ook mijn inzet. Natuurlijk heb je er altijd wel tussen die voor de winst gaan, maar ik heb de competitie heel snel naast me neer kunnen leggen. Heb echt genoten (okay af en toe ook vervloekt) van het landschap, de horsestations en in het 'nu' zijn.
9. Heb je nog iets nieuws over jezelf geleerd? Zo ja, wat?
Nee niet echt. Ik ben een enorme volhouder en als ik ergens aan begin wil ik het ook goed eindigen. Dat is gelukt. Bergen zijn niet mijn favoriete plek op aarde, ik haat bergen. Maar het is met wel gelukt om de hele route te volbrengen. Als je ergens in gelooft en er hard voor werkt kun je je grenzen verleggen. Dat wil niet zeggen dat het gemakkelijk was, maar door niet op te geven kom je een heel eind.
10. En tenslotte: wat wordt je volgende uitdaging?
Ik riep gisteren 'het lopen van de Kennedymars hier in het dorp', dat is een stuk minder gevaarlijk en inspannend dan 500 km rijden door Patagonië. Qua paardenuitdagingen weet ik het nog niet. Eerst maar eens wat endurance wedstrijdjes organiseren en rijden en dan zie ik wel weer verder.
Esther, heel erg bedankt voor je uitgebreide antwoorden en op naar de volgende uitdaging!
