Geplaatst Categorie
Een trip die al twee jaar op de planning stond, kwam eindelijk uit. AHS lid Kasey Cannon en haar Hannoveraanse dressuurhengst Diesel CF (Dressage Royal uit Ria Grande v. Ritual) gingen afgelopen jaar op een reis van 60 dagen waarin hun leven zou veranderen. Zij gingen aan boord van een vlucht van Qatar Airways naar Billerbeck in Duitsland, om daar te trainen met de Duitse olympisch kampioene Helen Langehanenberg.
De reis van Kasey en Diesel begon op het moment dat Kasey zicht tot Susanne Meyer wendde met de vraag of trainen bij Helen een optie voor haar zou zijn. Onmiddellijk werd Kasey in contact gebracht met Helen, zodat haar droom werkelijkheid werd.
In de voetstappen van Damsey
Helen Langehanenberg is een Duitse trainer en amazone. Zij heeft eerste prijzen gewonnen bij talloze wereldkampioenschappen, Europese kampioenschappen en wereldbekers. Ook was zij lid van het Duitse team bij de Olympische Spelen in 2012 in London, waar zij met Damon Hill teamzilver mee naar huis nam. Maar Kasey wilde niet alleen naar Duitsland om met een Olympisch deelnemer Helen te trainen. Dit was ook omdat Helen in wedstrijden uitkwam met Damsey FRH, die in bezit is van Lousie Leatherdale. Damsey FRH is de volle broer van Kasey’s Diesel CF.
“Hij (Damsey FRH) was de aanleiding hiervan. Ik kocht mijn paard begin 2016, zo rond dezelfde tijd dat Helen werd gevraagd om Damsey te rijden. Hij was toen een 14-jarige Grand Prix hengst. Ik was samen met hen op een reis, zag jaar na jaar hoe Helen beter en beter werd met dat geweldige paard. Het was geweldig om de genetische aanleg te zien van waar mijn paar ook ooit op een dag zou kunnen staan.”
Kesey legt uit wat haar redenen zijn om met Helen te willen werken. Gedurende haar tijd in Duitsland was Kasey de gelukkige dat zij met Helen en Ann Christine, de voormalige groom van Damsey FRH, mee mocht reizen om hem te bezoeken en hem zo in het echt te zien. “Damsey is ongelooflijk! Het was een beetje alsof ik een rockster ontmoette. Ik ben niet snel onder de indruk van mensen, maar met hem was het toch wel intens en een klein beetje emotioneel. Hij werd mijn idool en ik volgde hem de laatste zes jaar van zijn carrière.”
Dit vertelt Kasey terwijl ze de herinnering ophaalt hoe ze Damsey voor het eerst ontmoette. Hij stond toen tussen de touwen, op een poetsplaats bij de boerderij waar hij met pensioen was. “Het was echt cool om te zien hoe enthousiast hij was om Ann Christine weer te zien. Hij leek wel met zijn hoofd te knikken en reageerde alsof hij wou zeggen: “Hallo! Waar ben jij geweest?” Ik vond het emotioneel om te zien hoe dieren echt een sterke band met ‘hun’ mensen kunnen hebben. Voor mij voelt het echt alsof ik Damsey zijn jongere broertje heb. Damsey is erg brutaal, het voelt voor mij bijna alsof hij probeert waar hij allemaal mee weg kan komen. Diesel houdt er echt niet van om in de problemen te komen. Hij wil heel graag bij mij in de gratie blijven. Het was interessant om te zien dat ze allebei erg communicatief zijn naar mensen toe, ze hebben veel menselijke vaardigheden,” omschrijft Kasey.
De lange reis
Na een aantal vertragingen door COVID-19 en een aantal wijzigingen in het schema van de vluchten landde het 777-vrachtvliegtuig waarmee Kasey en Diesel vlogen vroeg in de ochtend op een oktoberdag in Luik, België. Vanuit Los Angeles International Airport was dit een vlucht van 10 uur. Nadat ze de douane door waren en ze hun trailer hadden ingepakt, was de volgende stop de trainingsstal van Helen. Hier zou het werk en het plezier beginnen. Vanwege de ongelukkige vertragingen door COVID-19 was de training van Kasey en Diesel door Helen in het begin een intervaltraining middels videolessen. Maar uiteindelijk was het dan toch mogelijk om één-op-één en persoonlijk met haar te werken.
Kasey legt uit dat de verwachtingen rondom dressuur in Duitsland hoger zijn dan die in de Verenigde Staten. Daar wordt het meestal gezien als een hobby. “Zij gaan in Duitsland niet voor zessen en zevens, maar voor achten, negens en tienen. Het is allemaal erg zwart-wit. Het systeem is erg methodisch, logisch voor de paarden en de standaard ligt altijd hoog,” vertelt Kasey.
Het ‘frozen rider syndroom’
Beginnend als een amateuramazone die momenteel ergens tussen de Intermediate I en II in zit, ondervond Kasey hoe Helen met haar werkte. Eerst moest ze over, wat Kasey haar ‘frozen rider syndroom’ noemt, heen komen. Helen stelde voor dat Kasey en Diesel elke week een proef zouden rijden en dan zouden gaan werken aan de dingen die verbeterd konden worden.
Dat is zo logisch, maar ook geniaal omdat ik thuis mijn proef alleen een paar dagen voor ik de wedstrijd zou rijden. In het bijzonder als we naar een hoger niveau zouden gaan, dan reed ik de proef een paar keer. Ik ging daarna trainen op onderdelen in de proef, en de hele proef reden we dan alleen een paar dagen voor we naar een wedstrijd zouden gaan. Het idee dat je de proef gewoon elke week rijdt, zodat je hem al zeker twintig keer hebt gereden voor je de baan in rijdt, dat is gewoon geniaal,” zegt Kasey over het plan van Helen over hun wekelijkse dressuurproef.
Kasey geeft toe dat zij deze strategie als amazone nodig had om haar zenuwen onder controle te krijgen. Dit om effectief te kunnen blijven communiceren met Diesel gedurende hun proef. In de wereld van de dressuur ben je nooit volledig uitgeleerd. De mijlpalen helpen je verder te komen, om weer nieuwe doelen te bereiken en vaardigheden te ontwikkelen. “We leggen hem een eerlijke druk op hem om daar overheen te gaan en de lat steeds een beetje hoger te leggen. Hij pakt dit erg goed op,” zegt Kasey over de prestaties van Diesel CF tijdens het werken met Helen. “Hoe meer we vragen, hoe meer hij aanbiedt.”
Het gevoel onder het zadel
Een grote verbetering voor de band tussen haar en Diesel was het samen met Helen werken aan het gebruik van de achterhand en de soepelheid van Diesel tijdens de proef. Samen wisten ze de bewegingen te verbeteren naar een soepele connectie van start tot finish.
“Het gevoel onder het zadel is enorm veranderd,” zegt ze. “Voor ik naar Duitsland kwam, ging ik terug in tempo als ik mij voorbereidde op een oefening. Ik was te veel aan het voorbereiden en overdenken. Nu ik in Duitsland ben, kan ik dingen veranderen. Ik kan een oefening beginnen en eindigen waarbij hij blijft stuwen vanuit de achterhand en waarbij het tempo niet verandert.”
Over het trainen met Helen zegt Kasey dat het haar toestaat om de zwakke punten in hun prestaties te vinden en te helpen om beter met Diesel te communiceren. Dit om een goed uitgangspunt te hebben voor hun start op Intermediaire II niveau.
Europese leerervaringen
De vertragingen door COVID-19 waren in het begin een hindernis. Kasey blikt terug en stelt dat het een gelukje was dat de trip met twee jaar uitgesteld moest worden. Hierdoor konden zij na aankomst in Duitsland hun tijd met Helen volledig benutten om toe werken naar oefeningen op Grand Prix niveau.
“Ik denk dat als we twee jaar eerder waren gegaan, we er niet zoveel uit gehaald hadden als nu. Nu zijn we er echt klaar voor om Intermediate II te gaan rijden. Het is de perfecte tijd om te gaan als je kunt groeien naar een volgende grote stap. In dat opzicht was het voor ons de perfecte tijd om te gaan! Ik ben er dankbaar voor dat COVID ons wat langer belemmerde om te gaan,” is het commentaar van Kasey.
Wees klaar voor zelfreflectie
Gevraagd naar wat haar beste advies is voor iemand die ook met zijn of haar paard zo’n ervaring wil opdoen, zo’n reis wil maken om te trainen buiten de Verenigde Staten, vertelt ze: “Wees open en wees ook zeker voorbereid op zelfreflectie. Je moet echt uit je comfortzone stappen om dit te doen, ik in ieder geval wel. Ik ben me altijd bewust geweest van mijn gebrek aan ervaringen om te gaan, om te trainen met een van de beste trainers ter wereld. Het was een beetje een risico. Ik denk dat als je wil groeien als mens en als ruiter, dat je dat het beste kunt doen door jezelf op dit soort plekken te begeven.”
