Sport
FEI Nations Cup logo. Foto: FEI Photos.
Wie voor aanvang van de springrubrieken of in de pauzes oplet wat de piste crew in de Rotterdam piste opbouwt, herkent de gezichten. Al vele jaren is Louis Konickx onze vaste parcoursbouwer en is Quintin Maertens zijn rechterhand. Dit jaar zijn voor het eerst de rollen omgedraaid. Quintin is de parcoursbouwer en Louis gaat in de assisterende rol. Alle reden voor een duo interview met de meesterbreinen, die elk jaar zorgen voor een sportieve uitdaging tijdens de Longines FEI Nations Cup, de Longines Grand Prix of een van de vele andere springrubrieken tijdens het CHIO Rotterdam.
Als we hen spreken, is Louis net terug uit Sevilla waarvan hij, niet door de storm Eunice, maar door een technische storing aan het vliegtuig, met veel vertraging is aangekomen. Quintin en Louis zijn samen vermoedelijk aan het sparren over een nieuw parcoursontwerp. We vragen beide heren om te vertellen hoe en wanneer zij bij het CHIO Rotterdam terecht zijn gekomen. De 67-jarige internationale topparcoursbouwer Louis antwoordt als eerste: “Dat was nog in de tijd van Henk Jan Drabbe (redactie: 1990-1999), ik was toen als parcourshulp bij het CHIO Rotterdam. Daarna heb ik nog een aantal andere parcoursbouwers meegemaakt, zoals Bob Ellis en Linda Allen. Sinds 2008 mocht ik de parcoursen bouwen in het Kralingse Bos. Alleen in 2014 en afgelopen jaar was Santiago Varela de eindverantwoordelijke.”
Dezelfde achtergrond
De 43-jarige Quintin Maertens maakt sinds acht jaar deel uit van het team in Rotterdam: “Eigenlijk hebben Louis en ik een vergelijkbare achtergrond. We hebben allebei eerst zelf gereden en we zijn in de rol van parcoursbouwer gerold. Dat was eigenlijk omdat ik meer van parcoursbouwen wilde weten om zo zelf beter te rijden. Voor ik het wist, was ik basisparcoursbouwer. Ik kwam een aantal jaren geleden als parcourshulp in Rotterdam en liep met balken te sjouwen. Dus eigenlijk ben ik op dezelfde manier als Louis in het team gekomen.”
Beide heren zijn overal ter wereld actief, afgelopen zomer waren ze samen in Tokio bij de Olympische Spelen. We vragen hen waardoor het CHIO Rotterdam zich onderscheidt: “Naast het CHIO heb ik op heel veel plekken gebouwd maar ik moet zeggen, van al die concoursen heeft het CHIO de rijkste verhalenschat opgeleverd”, aldus Louis Konickx met een dikke lach op z’n gezicht. “Zo kun je in Rotterdam in vier dagen wel drie soorten weer hebben: je regent weg, je stikt van de hitte of het onweert er. In de tijd dat ik er kwam lag er nog gras in de Rotterdampiste. Ik kan me herinneren dat we op vlak voor het CHIO van Jan Willem Körner, die destijds voor de sport verantwoordelijk was, een brief kregen met de woorden: “Het gras is groen, het CHIO kan beginnen.” Op de eerste dag hoosde het en al meteen was de piste een groot knollenveld. We hadden toen op vrijdag de FEI Nations Cup en we moesten het hele parcours aanpassen, want de graspollen vlogen je om de oren. We hebben de sloot uit het parcours gehaald en een aantal sprongen eenvoudiger gemaakt. Nederland won overigens toen wel!”
Rijkste verhalenschat afkomstig van CHIO Rotterdam
“Ik kan me ook nog herinneren dat we vroeger het hindernismateriaal bewaarden in zeecontainers. Als het dan flink geregend had, en de houten balken werden na afloop van de wedstrijd opgeborgen in de containers, kon het gebeuren dat je wanneer je voor het volgende CHIO de containers opende, terechtkwam in een soort champignonkwekerij. Dat waren niet de ideale omstandigheden voor hindernismaterialen. We hebben meegemaakt dat Rodrigo Pessoa in de Grote Prijs over een hindernis sprong en dat, terwijl hij al bijna bij de volgende sprong was, de balk van de vorige hindernis doormidden brak en op de grond viel. De jury moest toen na afloop filmpjes bekijken om te beoordelen of het een springfout was of niet.
Met het aanleggen van de All Wheather bodem in 2006 was Rotterdam internationaal gezien een van de voortrekkers. Iedereen was er blij mee. De sport is er beter en consistenter door geworden.”
Rotterdam, hét buitenconcours van ons land
Ook voor Quintin is het CHIO Rotterdam anders dan andere concoursen: “Rotterdam is hét buitenconcours van ons land. Het krijgt zoveel publiciteit, de hele wereld kijkt naar de landenwedstrijd in Rotterdam. Ook het formaat en vorm van de piste zijn interessant. De vorm is anders en de piste is vrij klein. En we moeten altijd rekening houden met de plaats waar de sloot ligt omdat de dressuurrubrieken in dezelfde piste plaatsvinden. Dat maakt het best een leuke puzzel.”
Wat betekent het om een landenwedstrijd of een groot kampioenschap zoals het EK in 2019 te bouwen vragen we aan Louis en Quintin. “Voor dat soort wedstrijden heeft de FEI een flink aantal zaken vastgelegd; het aantal hindernissen, het soort hindernissen, de breedte, de hoogte en de afstand. Dat zijn prettige kaders om binnen te werken”, aldus Quintin. Louis vult aan: “Ja, aan ons als parcoursbouwers is het dan om er een uitdagend parcours van te maken. Voor het EK zijn we daar samen een hele tijd mee bezig geweest. Dan had een van ons een idee en kwam de ander weer met een beter voorstel en zo dachten we dat we het beste parcours hadden ontworpen. Totdat we op een ochtend ruim voor de EK’s naar Rotterdam gingen en alles in de piste gingen uitmeten. Toen werd helder dat het parcoursontwerp over moest. We hebben heel lang samen gezeten om de juiste strategie te bepalen. Bij een EK ligt er veel druk op de finale, die moet selectief zijn. Wij hebben gekozen voor een veilige strategie. We wilden geen risico, de stress van de finale en vermoeidheid van zo’n zwaar kampioenschap waren voor ons bepalend voor deze keuze. Het optreden van de streakers tijdens de finale leverde ons het bewijs dat we de juiste keuze hadden gemaakt. Marc Houtzager was volledig geconcentreerd, in z’n flow, daardoor is het allemaal goed afgelopen. ”
Plannen voor 2022-editie
Hebben de heren al nagedacht over de editie van 2022? “Jazeker!”, zegt Quintin. “Afgelopen jaar was het stadion heel anders. We hebben er rekening mee gehouden dat de hospitality vlak langs de ring zat, met de neus bovenop de sport. Dat is echt centimeterwerk. Voor dit jaar hebben we weer een andere uitdaging. De dressuurring ligt op een andere plek, daardoor moeten we met de sloot ook ergens anders naar toe. Dat betekent dat we iets helemaal nieuws moeten ontwerpen en dat maakt het weer een leuke puzzel.” Quintin en Louis bouwen dit jaar, na het CHIO Rotterdam ook samen de parcoursen voor de Wereldruiterspelen in Herning. Louis: “Rotterdam is altijd een ‘generale’ voor een belangrijk kampioenschap. Voor de ruiters, voor de paarden, voor de bondscoaches maar dit jaar ook voor ons.”
We zijn benieuwd waarom Louis een stapje terug doet dit jaar (of opzij)? “Ik vind het belangrijk dat we voortdurend alert blijven of het nog mooier kan. Quintin is heel sterk op design-gebied. Dat is echt van toegevoegde waarde. Bovendien loop je als parcoursbouwer in de Rotterdampiste het risico om in herhalingen te vallen en dat kan niet bij een concours van dit niveau.” Quintin voegt daar snel aan toe: “Het wordt eigenlijk niet echt anders hoor, ik vind het oprecht een eer, dat we het weer samen mogen doen!”
Het CHIO Rotterdam is trots op deze twee parcoursbouwers van wereldklasse. We kunnen niet wachten tot we mogen aanschouwen wat de beide heren dit jaar voor de deelnemers aan het CHIO in petto hebben. Het wordt vast heel spannend!
