Geplaatst Sport
Afbeelding ter illustratie. Foto: © Richard Juilliart/FEI.
Hij werd bekend met Goliath: samen met de stoere ruin beleefde hij een zeer succesvolle tijd. De eerste keer dat hij op het CHIO aanwezig was, was dat als publiek. Hij kwam speciaal voor Nicole Uphoff en haar hengst Rubinstein. Ook was hij gek van Bonfire. Hij denkt niet dat hij ooit nog terug in de ring komt, maar zeg nooit nooit. We horen nog maar zelden iets van hem, dus tijd om eens te bellen met één van onze Zuiderburen. We spreken dit keer met één van de zilveren team medaille ruiters van Sydney 2000: Arjen Teeuwissen!
Arjen is geboren op 29 maart 1971 in Molenhoek, onder Nijmegen. Na de middelbare school volgde hij de bekende hippische opleiding in Deurne. Want hij was, volgens eigen zeggen, geen studiebol. Hij had, ook volgens eigen zeggen, het geluk dat het hem lukte om verder te gaan in de paarden. Dertig jaar had hij een eigen stal en nu is hij in de fase dat hij daar afstand van het nemen is. Tot 1998 woonde hij in Nederland en is daarna naar België verhuisd, waar hij nog steeds woont.
Nicole Uphoff en Rubinstein
Arjen: "Ik kwam al jong op het CHIO, ik moet 15/16 jaar geweest zijn. Nicole Uphoff reed daar met de hengst Rubinstein en daar kwam ik speciaal voor. Het was op zaterdagavond, in de het bos, de Kür op Muziek. Het publiek zat heel dicht op de ring, geweldig was het. De eerste keer dat ik zelf Grand Prix mocht rijden in Rotterdam moet in 1997 of 1998 geweest zijn. Ik reed net in de zware tour en voor toen ging het prima, al kwam ik nog niet in de uitslagen voor. Maar ik was blij dat ik er mocht rijden, ik vond het geweldig. Ook weet ik nog dat Anky en Sjef tegen me zeiden dat ik zuinig op Goliath moest zijn, dat het nog wel eens een hele goede kon worden. Als ik aan het CHIO denk, denk ik vooral aan de locatie, met het bos en het water, heel speciaal. Ook weet ik nog dat we altijd gingen eten bij restaurant De Tuin. Sowieso was het CHIO altijd een uitje. Het op concours zijn met elkaar, de saamhorigheid, kijken bij elkaar, eten met elkaar, dat zijn mooie herinneringen."
Kippenvel van Bonfire
"Mijn mooiste herinnering aan het CHIO betreft echter niet mezelf, maar mijn toenmalige trainster Anky van Grunsven. Het jaar weet ik niet meer, maar ze reed eens een Grand Prix Speciale met Bonfire die ik nooit zal vergeten, die was zoooooooo mooi, kippenvel. Ik was trouwens sowieso een Bonfire freak."
Nijmegen, Sydney, Verden en Arnhem
"Als ik aan mijn eigen carrière denk, komen er meerdere hoogtepunten in me op. In 1999 werd ik Nederlands kampioen op Landgoed Brakkesteyn in Nijmegen. Ik ben daar vlakbij geboren en heb gewerkt bij Henk en Wilma van Bergen, dat maakt het heel speciaal. Op de Olympische Spelen in Sydney 2000 wonnen we zilver met het team. Echter het speciaalste daaraan vond ik dat we zeven weken van huis waren met één paard. En dat we aan de andere kant van de wereld met alle dressuurruiters in één huis zaten, was ook een hele bijzondere belevenis. Als ik sportief denk, dan denk ik vooral aan het EK in Verden 2001, waar ik individueel zilver won en aan 1999, mijn eerste EK in Arnhem waar ik nadat ik Nederlands kampioen was geworden ook nog individueel brons won."
Nu is Frank aan de beurt
"Momenteel ben ik niet meer actief in de sport, maar ik doe wel van alles. Ik heb mijn stal nog, maar die is voor een groot gedeelte verhuurd. Alle paarden zijn verkocht en het staat te koop. Mijn man Frank is een horeca man, zelfs een tweesterren kok. Hij heeft in het verleden alles opgegeven voor mij en nu is hij aan de beurt. De laatste vier maanden hebben we een pop up wijnbar gehad en dat was een groot succes. Ik geef nog wel wat les en ik rijd nog paarden van anderen, maar we zijn van plan om verder te gaan in de horeca. Zeg nooit nooit, maar ik denk niet dat jullie mij nog terug zien in de piste. Ik was natuurlijk verwend en heb na Goliath geen paarden meer gehad van zijn niveau. Daarnaast, de paardensport is een mooi leven, maar het is ook hard werken en er zijn nog veel meer andere leuke dingen. Vroeger was bijvoorbeeld alles paard en nu hebben we echt een sociaal leven, ook buiten de paarden. Maar… stel dat er ooit een heel goed jong paard voorbij komt. Een type Totilas, Total US of Hermès…"
95% van de paardeneigenaren en ruiters doet echt alles voor zijn paard
"Voor mezelf hoop ik echter vooral dat mijn familie en ik gezond blijven en dat de paardenwereld wat positiever in het nieuws komt. Je leest momenteel zoveel ellende en dat vind ik zo jammer. 95% van de paardeneigenaren en ruiters doet werkelijk alles voor zijn paard om het hem/haar zo leuk en goed mogelijk te maken. Natuurlijk is iedereen wel eens boos en dan is een foto of filmpje zo gemaakt, maar om dat dan meteen in de media te brengen, moet dat nou ? Als het zo doorgaat, houdt het voor onze sport een keer op."
Aldus Arjen Teeuwissen, Nederlandse Belg. Hij is duidelijk en weet wat hij wil. Maar hij sluit de deur naar onze sport nog niet helemaal. Gelukkig, want inderdaad, stel dat dat éne, hele goede jonge paard nog eens voorbij komt ……. Altijd welkom Arjen, we hebben van Goliath en jou genoten en zijn je nog niet vergeten. Dank voor dit leuke gesprek en wie weet tot ziens in de Rotterdam piste van het CHIO Rotterdam.
