Fokkerij
Epona's Staccato is een goedgekeurde Frederiksborger hengst. Het bijzondere is, dat hij op basis van zijn prestaties is goedgekeurd bij het Frederiksborger stamboek en dat hij in Nederland is geboren. Wij mochten Ton Duivenvoorden, eigenaar en fokker, een aantal vragen over Staccato stellen.
* Kan je jezelf en Staccato voorstellen?
Epona's Staccato, 15 jarige Frederiksborger hengst. Goedgekeurde dekhengst. Werkwillig en een gouden karakter. 3-voudig Nederlands Kampioen Working Equitation Masterklasse, dressuur ZZ-zwaar.
Ton Duivenvoorden, 58 jaar. Fokker, trainer, instructeur. Liefhebber van Barokke paardenrassen en actief als wedstrijdruiter in zowel de dressuur als de Working Equitation.
* Hoe heb je het opgroeien van hem als flessenveulen gecombineerd met het opgroeien in de groep?
Dat ging gelukkig redelijk soepel. Staccato was 6 weken oud toen zijn moeder overleed, dus hij kon al zelfstandig drinken en stond al overdag in de groep met fokmerries en hun veulens. Ik heb er bewust voor gekozen om hem niet de fles te geven maar uit een pan te laten drinken, zodat hij zo min mogelijk "vermenselijkt" zou worden. Ik wilde dat hij zo natuurlijk mogelijk op zou groeien en had toen al het plan om hem ooit als dekhengst voor te stellen. In mijn ogen moet je een veulen dan niet "op schoot gaan nemen" en knuffelen. Daar worden ze als hengst niet makkelijker van. Op mijn bedrijf had ik bijzondere stallen zonder bovenkant waardoor alle paarden contact met elkaar konden hebben. Staccato had hierdoor 's nachts ook fysiek contact met zijn "tantes". Doordat hij uit een pan had leren drinken hoefden we hem niet uit de kudde te halen om hem te voeren. Ik liep gewoon naar de wei, riep hem en dan kwam hij aanrennen. Hij dronk zijn pan leeg en ging weer verder spelen. Het was voor mij een heel intensieve tijd, maar ik ben ontzettend blij dat ik het zo gedaan heb.
* Wanneer was het moment dat je dacht dat Staccato wel eens goedgekeurd zou kunnen worden voor de dekdienst?
Eigenlijk bij zijn geboorte al
Natuurlijk is het afwachten hoe een veulen uitgroeit, maar de potentie was al zichtbaar. 
* Hoe bijzonder is het dat Staccato is goedgekeurd? Worden er vaker hengsten buiten Denemarken goed gekeurd?
In het verleden was het stamboek in Denemarken (FHF) uiterst conservatief als het ging over paarden die niet in Denemarken geboren waren. Een enkeling kreeg wel een goedkeuring voor een jaar, maar vervolgens waren de eisen om goedgekeurd te worden voor het leven zo bizar en kostbaar, dat de buitenlandse fokkers (en dat waren er al zo weinig) er niet aan wilden beginnen. Ik besloot toen om Staccato dan maar voor te brengen bij het Rheinlands Stamboek. Daar werd hij met vlag en wimpel goedgekeurd, maar dat vonden ze in Denemarken dan weer niet zo leuk. Voor zover ik weet is Staccato de eerste hengst die in het buitenland geboren is en voor het leven is goedgekeurd door het moederstamboek
* Hoe is het goedkeuren op basis van zijn prestaties in zijn werk gegaan?
Zoals gezegd is de Frederiksborger een uiterst zeldzaam ras. En er zijn er geen die zo hoog in de sport lopen als Staccato. Toen er een nieuw bestuur bij het stamboek kwam, zijn er veel dingen veranderd omdat men besefte dat de behoudende opstelling het ras nog veel meer in gevaar bracht. Tot vorig jaar accepteerde de FHF sportprestaties niet als reden voor goedkeuring. Met het nieuwe bestuur is dat dus veranderd en zo is het balletje gaan rollen. Ik heb contact opgenomen met het stamboek en we waren allemaal bereid een streep onder het verleden te zetten en ons weer gezamenlijk in te zetten voor dit bijzondere ras.
* Je hebt Staccato zelf gefokt, wist je destijds al dat zijn ouders zo’n goede combinatie waren?
Ik heb heel Denemarken afgestruind naar de (in mijn ogen) beste merries met oude bloedlijnen. Staccato's moeder Stella was mijn favoriet. Vervolgens vond ik de ideale hengst, Kazahr, maar deze was niet te koop of te huur. Ik huurde toen een andere hengst, Baron genaamd, die ik ook in training nam. De eigenaresse van Kazahr was zo gecharmeerd van het feit dat Baron zo verbeterd was, dat ze me Kazahr alsnog aanbood, in ruil voor training. En zo kreeg ik Staccato.
* Staccato heeft al nakomelingen rondlopen na de goedkeuring bij het Rheinlandstoo amboek, wat zie je terug in deze nakomelingen?
Allereerst het uiterlijk... bijna al zijn kinderen lijken als twee druppels water op hem. Verder zijn het zonder uitzondering allemaal goede bewegers en hebben hetzelfde fijne karakter.
* Wat maakt Staccato zo uniek?
Zijn trouw, zijn werkwilligheid en zijn wil om te leren. Iedereen die hem nu ziet denkt dat hij gewoon alles durft en doet maar hij vond als jong paard echt wel veel dingen spannend. Maar hij liet zich altijd door mij begeleiden en vertrouwde mij volledig. Ik heb Staccato altijd in zijn waarde gelaten en hem nooit ergens toe gedwongen. Het duurde best even voor hij uit zijn schulp kroop en de stoere hengst werd die hij nu is. Als ik hem nu zie, ben ik zo ontzettend trots op hem! We zijn samen ooit aan een bijzondere reis begonnen, waarvan ik niet wist waar het zou eindigen en ik blijf me positief verbazen over hem. Sinds een jaar is hij blind aan één oog en natuurlijk was hij daar even heel erg van slag van, maar ook dan blijft hij volledig op mij vertrouwen en duurde het maar heel kort voor hij weer op zijn oude niveau presteerde. Gelukkig maar, want als je Staccato ergens blij mee maakt dan is het meegaan naar wedstrijden. En verder.... eigenlijk alles... Hij is er, altijd aanwezig maar op een hele fijne manier... ik kan het niet goed uitleggen...
* Wil je nog iets kwijt aan de Bokkers?
Geef nooit op, heb geduld en vertrouwen in je paard en jezelf en laat de mening van anderen niet te zwaar meetellen. En vooral... geef je paard de tijd om dingen te leren en zich te ontwikkelen. Dan kun je het langst van elkaar genieten.
