Geplaatst Sport
Afbeelding ter illustratie, Edward Gal - GLOCKs Zonik tijdens CHIO Rotterdam 2018.
Foto: FEI/Arnd Bronkhorst.
Geen evenement zonder vrijwilligers en dat geldt zeker voor het CHIO Rotterdam. Iedere editie zijn er velen actief, de meesten trouw jaar na jaar. Het hele jaar kijken ze uit naar die vier dagen in het Kralingse bos. Ze hebben alles over voor het CHIO, haar deelnemers en gasten. We spreken dit keer met jury-assistente Diane de Vries.
Ze omschrijft zichzelf als een oud ponymeisje, van jongs af aan rijdt ze al. Diane heeft een partner waarmee ze 2 dochters heeft, van 3 en 7 jaar. Ze is geboren in de Gemeente Hoogezand-Sappemeer en groeide op in Kropswolde, een omgeving die bij dressuurliefhebbers bekend staat als die van bondscoach Junioren, Young Riders en U25 Monique Peutz. Diane woonde tegenover de familie Noordhof, fokkers van o.a. de KWPN erkende hengst Tornesch die onder de Zweedse topamazone Malin Bayard jarenlang op het allerhoogste niveau in de springsport liep. Diane: “Mijn toenmalige buurjongen is eens vanuit het Noorden van het land naar Rotterdam gekomen toen Malin daar startte. We zijn op de groom afgestapt en met Tornesch op de foto gegaan, heel speciaal was dat.” In 2001 verhuisde Diane naar Rotterdam voor haar werk als advocate. Sinds vijf jaar woont ze in Haarlem, maar ze rijdt nog bijna iedere week trouw naar “haar” Rotterdamsche Manège om met de Woensdagavondclub in de les te rijden. Ze vindt het suf klinken, maar we mogen het wel vermelden; sinds 2020 jaar is ze gestopt met haar baan en besteedt ze haar tijd volledig aan de zorg voor haar partner en kinderen.
Met je neus op de dressuurring
“In 2001 verhuisde ik naar Rotterdam en meteen dat jaar bezocht ik het CHIO. Eerst als bezoeker, maar later ook voor mijn werk met cliënten. (Schaterend:) Geweldig vond ik dat, want eerder kende ik het CHIO Rotterdam alleen maar uit De Hoefslag. Ik werd in 2010 lid van de Rotterdamsche Manège en hoorde al snel dat veel leden vrijwilliger waren bij het CHIO. Zodra er een oproep was voor nieuwe mensen, heb ik me aangemeld, dat was in 2012. Het maakte me niet uit wat ik moest doen, maar het team waar toen iemand nodig was, stond op dat moment bij mij met stip op nummer 1: de jury assistentes. Ik zit bij de dressuur naast een jury in het juryhokje en voer zijn/haar cijfers en commentaar in, voorheen op papier en inmiddels in de computer. Fantastisch vind ik het, dressuur is mijn favoriete discipline en je zit met je neus bovenop de ring. De wereldtop rijdt aan je voorbij en ik mag hun scores noteren, heel interessant. Niet alleen de sport vind ik geweldig, ook het contact met de andere schrijfsters vind ik heel leuk. De meesten zien elkaar maar één keer per jaar maar toch zijn we een hechte groep. Ik vind het best bijzonder dat de andere dames eigenlijk allemaal op hoog niveau met de dressuursport bezig zijn en dat ik daar dan als 'manegemeisje' tussen zit. Naast het werk wat we doen, hebben we het ook heel gezellig, zo gaan we ook altijd wel een keer met elkaar een hapje eten.”
Een andere wereld in Rotterdam
“Sinds ik vrijwilliger ben, kijk ik nog meer uit naar het CHIO. Vanaf dat ik in Rotterdam woonde, om de hoek bij het CHIO terrein, vond ik het ieder jaar bijzonder als het evenement er weer aan kwam. Wanneer in mei/juni het hele circus weer begon, veranderde de stad voor mijn gevoel. De vlaggen overal, er kwam een andere wereld onze stad binnen, echt gaaf vond ik dat.”
Vliezen gebroken
“Ik heb twee hele bijzondere herinneringen aan het CHIO. In 2018 was ik zwanger. Ik had al in mijn agenda gekeken hoe dat uit kwam met het CHIO en ik constateerde dat ik dan precies verlof had. Dan kon ik mooi alle dagen helpen. Vrijdag had ik nog geholpen bij de dressuur en ik zou zaterdag weer komen. Echter, mijn vliezen braken die nacht. Ik moest dus de coördinator van ons team bellen om te vertellen dat ik echt niet kon de rest van die editie. Het andere moment was in 2019 tijdens het EK para dressuur in Rotterdam. Daar reed een Britse amazone die blind was. Ze had een begeleidingsteam bij zich, dat haar met stemhulpen begeleidde in de lijnen die ze moest rijden en daar was ik ongelooflijk van onder de indruk. Heel bijzonder vond ik dat.
Het CHIO Rotterdam is mijn favoriete concours. Rotterdam is mijn stad en ik vind de landenwedstrijden heel speciaal. Toen ik nog in het noorden woonde, ging ik altijd naar Zuidlaren en Zuidbroek. Zuidlaren is van de kalender, maar ik ga nog steeds naar Zuidbroek. Dit jaar zou ik voor het eerst naar Jumping Amsterdam gaan, maar dat ging dus niet door in verband met corona. Nu heb ik kaarten voor het springen in Aken en daar ga ik met mijn oudste dochter heen. Niet eens speciaal voor de sport, meer voor de belevenis.”
Groningse Rotterdamse
“Ik lees trouw de interviews die op de sociale media van het CHIO staan, erg leuk vind ik ze altijd. Dat ik nu zelf in dit rijtje sta vind ik dan ook heel bijzonder. Onlangs het gesprek met Dina van Persie vond ik extra speciaal. Als Groningse Rotterdamse vond ik het onwijs knap hoe zo’n jong meisje naar voren komt, hoe serieus en ambitieus zij is. Ik volgde haar al op Instagram, maar nu met nog meer interesse. Tenslotte wil ik graag kwijt dat ik ongelooflijk hoop dat het CHIO dit jaar weer met publiek en alle toeters en bellen op volle kracht mag plaatsvinden. Het was heel erg fijn dat het vorig jaar in beperkte vorm toch mocht doorgaan, maar dit jaar graag weer als vanouds.”
Aldus Diane, oud Gronings Rotterdams ponymeisje zoals ze zichzelf omschrijft. Zoals alle vrijwilligers enthousiast en vol passie vertellend over ons CHIO Rotterdam. Diane, we hebben er alle vertrouwen in dat van 23 – 26 juni aanstaande het Kralingse bos weer verandert in dat ouderwetse hippische feestje waar we met zijn allen zo ongelooflijk dol op zijn. Graag tot dan!