Geplaatst Algemeen
Afbeelding ter illustratie. Foto: Marlies Trap
Uw paard trainen
Tristan Tucker demonstreert hoe te reageren op paarden die een gezicht trekken.
Tristan Tucker is een Australische Grand Prix dressuurruiter die gespecialiseerd is in natural horsemanship. Tristan is geboren in Engeland en verhuisde direct na zijn geboorte naar Australië. Op zijn 21e vertrok hij naar Europa. Allereerst ging hij naar Denemarken en tenslotte kwam hij uit in ons kikkerlandje (hét paardenland bij uitstek).
Op zijn Facebook plaatste Tristan een interessante post over paarden die (chagrijnige) gezichten trekken en hoe wij daar als mensen op moeten reageren. "We hebben allemaal het vermogen om onze paarden te laten zien hoe ze hun weg moeten vinden door onze menselijke wereld," vertelt Tucker die zijn natural horsemanship methode brandmerkt als de TRT Methode. "Leren om de beste mentor te zijn voor elk paard dat ik ontmoet is mijn reis. Het aan anderen leren is mijn doel."
Lees zijn volledige kerstpost hier:
Paarden die een gezicht trekken
Paarden die een gezicht trekken... de chagrijnige blik over de staldeur, of terwijl ze op de poetsplaats staan. Ik denk dat deze gezichten een aangeleerd patroon zijn, een kopie of spiegel van de comminicatie die ze met hun moeder hebben gehad of andere kuddegenoten. In de stal kunnen dezelfde gebaren voorkomen, misschien begint het met andere paarden die passeren, proberen ze hun voerbak te beschermen tijdens het eten of door communicatie met andere paarden. Het belangrijkste dat ik probeer te onthouden is dat de uitdrukking soms niet meer is dan een uitdrukking, een gezicht, een gewoonte, die geen betekenis heeft totdat 'WIJ' er betekenis aan geven in onze ruimte van conversatie tussen onszelf en de paarden. Ik probeer mezelf eraan te herinneren dat ik niet moet reageren op dit moment of de uitdrukking moet afstraffen. Want op het moment dat ik reageer op "het gezicht" geef ik er een betekenis aan, met als gevolg een naar gevoel tussen mens en paard.
De andere reactie die ik probeer te vermijden is dat ik terugdeins, een gevoel van bedreiging geef. Wat op dat moment ook betekenis zal geven aan de uiting in de communicatie. Ik probeer alleen op een veilige manier een gevoel van vrede in dit moment te brengen, een moment van contact zonder intentie of gedachte.
Zelfs met een zachte verbinding in het moment van het gesprek als reactie op de gezichtsuitdrukking, wil ik niet een gevoel hebben van 'doe dat niet' 'dat vinden we niet leuk' of zelfs 'brave meid of jongen dat is beter'. We willen op dat moment geen gedachten oproepen, alleen een gevoel, een ervaring.
Wil je meer zien van de leermethode van Tristan Tucker, kijk dan op zijn You Yube kanaal: https://www.youtube.com/channel/UCraXTW ... 5Lq1193_tw
Als ik haar in stal zet en ik doe haar halster af, gooit ze daarna altijd haar oren in de nek en kijkt ze lelijk. Niet extreem, zoals merries dat ook kunnen, maar wel op een manier dat ik denk hee. Hier vind ik wel iets van. Ik blijf dan altijd staan tot ze ontspant, want ik wil niet het idee geven dat ze me met die blik de box uit jaagt (omdat ik daar dan gewoon uit zou lopen). In zo'n geval negeer ik een gezichtsuitdrukking zeker niet. Ik denk dat de lijn tussen een gezichtsuitdrukking en een waarschuwing vanuit het paard een hele dunne lijn is.
