Bokt.nl

Schilderij en foto door janouk.

Jack, met zijn allerbeste vriendje

Achaiah schreef:

Mijn lieve jack, veel te vroeg uit mijn leven gerukt. Een lieve knuffel was jij. En altijd enthousiast. Alles wou je voor je mens doen. We hadden nog zoveel meer moeten beleven, zoveel meer mooie jaren samen moeten hebben..
Maar het mocht niet zo zijn. Een jaar geleden kwamen we erachter dat je niet goed liep, en later dat je ernstige spat had. En na een jaar dokteren met verschillende dierenartsen, de kliniek en medicatie zonder resultaat waarbij je helaas teveel pijn bleef houden heb ik je laten gaan. Jack, ik mis je voor eeuwig en altijd. 09-05-2017 ☆13-10-2021

Joolz

immii_clarr schreef:

November 2020 begon de nachtmerrie. Voor een simpele ingreep naar de kliniek, waar het tijdens een van de behandelingen behoorlijk misging. Niet genoeg gesedeerd, kwam je in paniek over de behandel box heen. Op dat moment 6 maanden drachtig, liep je met ruim 30 hechtingen in je hoofd, en meerdere lelijke wonden aan de benen. Helaas volgde complicatie op complicatie. Ontzettend blij dat je in april na een vlotte bevalling een gezond veulen op de wereld zette. Net als het jaar daarvoor een top mama, maar nog steeds niet in orde, het viel op dat je toch iets minder goed op je veulen lette, en niet goed uit je ogen keek. Weer de kliniek erbij, en helaas werd onze grootste nachtmerrie werkelijkheid. De schade was groter dan gedacht. Daar waar we volop hadden moeten genieten, was het helaas een zomer met een hoop zorgen.

Een paard met een unieke persoonlijkheid. Niet altijd even makkelijk, maar zo'n ontzettend lieve grote vriendelijke reuzin. De grootste knuffelkont van stal, en zo ontzettend lief met kindjes. Een topmama, een paard dat we nooit zullen vergeten, en verschrikkelijk missen.

Stip

sumic schreef:

Lieve Stip,

12 jaar geleden kochten we jou op de paardenmarkt. Een bang veulen was je nog, maar dat ging snel voorbij. Toen je 3 was werd onze dochter geboren en zij groeide met je op. Wat was je geweldig en makkelijk! 5 jaar geleden kwam je bij ons aan huis lopen, om onze andere kanjer gezelschap te houden. Dat vond je geweldig; nu kreeg je de hele dag door aandacht ipv een uurtje per dag. Helaas door een ongeval van mij moesten we afscheid nemen van jouw beste vriend.. en dit was het begin van jouw ellende. Nu kreeg je zelf een maatje als gezelschap, maar de stress overheerste en je werd hoefbevangen.. je knokte en knokte en wij knokten met je mee. 8 maanden verder kreeg je de zoveelste terugval en we kregen je er nu niet doorheen.. lieve lieve lieve Stippie, we hebben je moeten laten gaan. We missen je vreselijk! Maar weten dat je geen pijn meer hebt vinden we heel fijn. Ren maar lekker rond op de eeuwige weides en eet zoveel gras als je op kan! Wij zullen je nooit vergeten!

Cc Justa Sally Doll

candalisa schreef:

Sal
Een “once in a lifetime horse” klinkt cliché maar dat was je voor mij. Ik droomde altijd van een gouden palomino en daar was jij een vos maar een goed paard heeft geen kleur toch? 12 eigenaren gingen mij voor, wat maakte jou dan zo onbereikbaar, zo lastig dat je nergens een plek kon vinden? Ik zal het nooit weten want voor mij was je een leermeester, een spiegel en een trouwe vriendin. 4 prachtige veulens gaf je mij waaronder een gouden merrie veulen Sydney. We hebben veel hoogte en dieptepunten gekend maar samen stonden wij sterk. Nu 11 jaar later maakte ik de belofte dat ik jouw laatste eigenaar zou zijn waar. Eindelijk na alles wat je hebt meegemaakt ben je “vrij”. Ik ben dankbaar voor jouw gouden veulen maar ik had altijd al mijn gouden paard. Bedankt voor alles Salleke

Rock

Kendra schreef:

Lieve Rock, slechts een half jaar mocht je worden…
Je werd geboren op 20 april, midden in de nacht. Wat was je groot en sterk! Staan, drinken, direct de eerste dag de wei in. Je groeide voorspoedig op, je dronk, sliep, speelde, ravotte, stoere hengst was je!

Begin oktober ging je naar de opfok. Je terroriseerde je moeder, maar we gunden jou – enig veulen dit jaar – ook vriendjes om mee te spelen. En je was immers sterk en zelfstandig. Wij waren dus ook niet erg bezorgd toen we 24 oktober een telefoontje kregen dat je niet fit was. Maar we schrokken toen we je zagen, zoveel pijn had je. Nog diezelfde nacht ben je in de kliniek in Wolvega gestorven. Je hebt tot het laatst toe geknokt maar helaas was je maagwand geperforeerd en kón je dit gevecht niet winnen.

Rock had ‘een geest zo sterk als een beer’. Hij had nog een heel leven tegoed en hij had bij ons alle kansen gekregen - maar dat zegt nu even niks meer......

Dublin

donnar schreef:

Maandag 18 oktober is Dublin ingeslapen, mijn lieve grote vriend. 8,5 jaar zijn we samen geweest. We zijn van ver gekomen, toen ik hem kreeg was er geen land met hem te bezeilen. Zo vreselijk bang. Toen ik eenmaal zijn vertrouwen had kon ik alles met hem, niets was te gek. Hij heeft niet alleen mij, maar ons hele gezin door moeilijke tijden gesleept. Met zijn grapjes fleurde je meteen op als je bij hem was, wat een wereldpaard. Tot op het laatst heeft hij alles gegeven voor ons, tot hij niet meer kon. Nu heeft hij geen pijn meer, we missen hem enorm. Rust zacht lieve jongen.

Gossa

Higoma145 schreef:

Mijn vriend... mijn aller beste vriend, mijn eerste maatje, eerste liefde ...

wat was jij sterk! Wat was je dapper en wat heb je ongelofelijk volgehouden tot het eind!

Wat heb je mij veel gegeven in je veel te korte leven, 11 jaar mocht jij maar worden.
zoveel dromen waar gemaakt, zoveel bereikt, zoveel mooie momenten gehad met jou,

Nu mag je rusten in de eeuwige weide, jouw strijd is voorbij...

Vaarwel grote vriend van me, wat wordt jij ontzettend gemist...

R.I.P Gossa

Duchesse

dblijham schreef:

Mijn lieve Duchesse,
Toen jij een paar jaar geleden arriveerde schrok ik even. Van alle projectpaardjes die ik heb gehad was jij degene die mentaal het zwaarst beschadigd was. Van lieve en goede eigenaren was je in een wervelstorm van handelaren en kortdurende plekjes terechtgekomen en je zachte maar trotse aard kon dat niet verwerken.
Heel langzaam kreeg je wat vertrouwen maar je bleef op jezelf.
Ik liet je dekken en na een zware dracht en een heel zware bevalling werd je eindelijk moeder, en wat voor een...
Alle boosheid was weg en je was een geweldige moeder.
Door 2 ongelukken had je beide achterbenen kapot. Toch ging je door, alles voor je kind en voor het 2e veulen dat je er bij aangenomen had.
17 oktober stopte de wereld met draaien. Je stond op 3 benen op de wei en geen pijnstiller kon je nog helpen.
Je stierf op de wei, met je hoofd in mijn armen en je kinderen aan je zijde.
Eindelijk gelukkig, eindelijk rust.