Geplaatst Community
Met dit logo begon Bokt 20 jaar geleden. Foto: Bokt Wiki
Groot feest vandaag! Bokt.nl viert vandaag alweer haar 20e verjaardag en daarmee zijn we in paardenland in de senioren categorie terecht gekomen. Dat is een feestje waard! En wie jarig is trakteert. Vanuit het Boktteam zijn wij erg dankbaar voor jullie bijdrage aan ons mooie Bokt.nl dag in en dag uit en dat voor 20 jaar lang!
Wat gaat er gebeuren? Vanuit jullie gebruikers is al vaker hierom gevraagd, en nu Bokt zelf de seniorenleeftijd heeft bereikt hebben we een nieuw forum onderdeel namelijk AOW, Alle Oudjes Welkom. Op AOW kun je terecht met al je vragen over voeding, kwaaltjes, huisvesting en nog veel meer zolang het maar over oudere paarden gaat. Je vindt dit onderdeel onder het tabblad Algemeen: [AOW] Alle Oudjes Welkom. Heel veel plezier daar!
Naast dit nieuwe forum onderdeel worden er een heel aantal oudere paarden van Bokt voorgesteld. Op onze oproep zijn onwijs veel aanmeldingen gekomen met de mooiste verhalen. Al deze verhalen verdienen en krijgen een platform de komende tijd. Allereerst iedereen heel erg bedankt voor het inzenden, dankzij jullie is deze actie een groot succes geworden. Vandaar beginnen we met de senioren paarden van de Bokt teammies, komende dagen zijn de leuke oudjes van de bokkers zelf aan de beurt. Deze hele week zullen jullie die langs zien komen op VN!
En dan is het feest nog niet compleet. Het komende jaar zullen we contact leggen met verschillende pensioenstallen voor een mooi interview. Genoeg te beleven dus weer het aankomende jaar!
Ik zou zeggen hou de voorpagina in de gaten en ik wens jullie allemaal een fijne AOW!
En dan nu... de lieve senioren van onze Bokt-teammies:
BQ Lenas Docanita (Doc) 1995 van Ods
Doc in 2018, toen 23 lentes jong
Het is alweer heel wat jaartjes gelden dat we onze Doc naar huis haalden. We hebben haar gezien op de Cowhorse Futurity in 1999, zoals bij elke wedstrijd vroeg ik mijn man welke zou jij mee naar huis willen nemen? Meestal haalde hij zijn schouders op. Maar deze keer porde hij mij aan, die daar, die is GAAF! Ze was toen vier jaar oud en stond strak in haar velletje, prachtig afgetraind voor de wedstrijden van dat jaar. Een hele mooie gitzwarte dame, haar schouders zijn indrukwekkend en mooi gespierd
Volledig heet ze BQ Lenas Docanita, een Quarter Horse merrie geboren op 25 mei 1995. Haar vader leeft ook nog, uit 1988, hopelijk blijft Doc net als hem zo lang happy! Heb ooit een topic over hem gemaakt, hij was toen 21 jaar! Ze is altijd het paard van mijn man geweest, samen hebben ze een hoop avonturen met haar beleeft, wedstrijden, clinics, tussen de koeien gereden (haar passie!) en uren bosritjes eigenlijk vind ze dat het allerleukste. Gewoon lekker neus achterna en je laten verrassen wat er achter de volgende boom gebeurd
Doc was in haar jonge jaren niet een heel eenvoudig paard in de omgang, ze heeft nogal wat karakter, zo lang het maar gaat zoals zij wil en op haar manier kan je met haar lezen en schrijven. Foute hulpen of onterechte correcties kon haar heel erg boos maken, dan was het echt een zwarte draak
maar ze had elke keer gelijk! Maar naar mate ze ouder wordt zijn die scherpe randjes er wel af en blijft er een ontzettend braaf en makkelijk paard over. Het is heerlijk haar in de groep te hebben, ze kan met iedereen overweg en de andere hebben respect voor haar, ze maakt zich ook niet zo gauw druk, dat was vroeger wel anders 
Doc heeft twee zonen bij ons gekregen en beide nog in ons trotse bezit. Bij de eerste was ze best streng op haar kind, lief maar heel opvoedkundig bezig, bij de tweede was ze een stuk milder. Het is ontzettend leuk ze samen te zien opgroeien, vooral haar jongste zoon lijkt heel erg op haar, zowel uiterlijk als karakter. Maar omdat we zelf moeite hebben met afstand doen van dieren vonden we twee nakomelingen van haar ook wel genoeg, hoewel ik graag een dochter van haar had gehad. Maar heb er vrede mee, zoals Doc is er maar eentje! Tegenwoordig is ze volledig met pensioen, ze heeft wat gekwakkeld met haar gezondheid, voornamelijk haar voorvoetjes spelen wel eens parten nadat ze een keer bevangen is geweest. De aanloop naar deze winter hebben we aardig wat moeite gehad haar op gewicht te krijgen en houden. Wij hebben de paarden in groepsverband in een ruime paddock en inloopstallen, drie maal daags zetten we haar even apart zodat ze even rustig wat krachtvoer bij kan eten en we hebben haar nu 24/7 met een deken op zodat ze niet onnodig energie verliest. We lijken het zo voor elkaar te hebben, ze ziet er geweldig uit voor een 25 jarige.
Doc door de jaren heen.
Maxx van Essie73
Maxx in het paardenrusthuis met zijn vriendjes
1. Hoe oud is je paard, en hoe ben je er aan gekomen/heb je hem al lang?
Mijn Maxx is nu volgens de wet 27 jaar, maar voor mij nog 26. Hij is pas in Juli echt jarig.
Maxx is nu 10,5 jaar in mijn leven. Hij was dus al niet meer piepjong toen ik hem kocht. Voor Maxx had ik een duivel van een jonge haflinger merrie. Na ontzettend veel rodeo les waar totaal geen verbetering in zat, heb ik na 3 jaar de handdoek in de ring gegooid en ben opzoek gegaan naar een bomproef paard. Op marktplaats zag ik een advertentie staan van Maxx. Zijn omschrijving voldeed precies aan het soort paard wat ik zocht. En hij heeft mij ook geen moment teleurgesteld. Hij is 100% betrouwbaar en 95% bomproef. Wat een genot.
Toen hij 18 was kreeg hij op een dag plots plots een mega dikke koker en koorts. Omdat hij ook al wat moeilijk door zijn vacht leek te komen, heb ik de dierenarts die langs kwam direct gevraagd op cushing te testen. Helaas bleek hij dit inderdaad te hebben. Echter zijn we nu dus al 8 jaar verder. Met zijn dagelijkse pil en aangepast dieet doet hij het super. Zijn waardes blijven zo goed als stabiel.
2 jaar terug kreeg Maxx een peesschede ontsteking. Inspuiten met cortisol en hyaluronzuur zou de remedie zijn. En inderdaad, na 4 weken boxrust en alleen 3x per dag een stuk lopen mochten we weer langzaam wat gaan doen. 3 maanden later stond hij helaas weer met een dik been. Weer in laten spuiten, boxrust en revalideren. Hierna werd zijn been al dik en pijnlijk op het moment dat we mochten gaan revalideren. Na 4 keer zijn been te hebben laten inpuiten, amper de tijd te hebben om te revalideren vond ik het niet meer eerlijk naar Maxx toe. Vanwege het feit dat hij toen al 24 was, spierverval had door de cushing, kwam hij niet meer op conditie voordat de ellende van zijn been opnieuw begon.
Ik heb toen besloten hem met pensioen te doen.
In eerste instantie was mijn plan om hem op de plek te laten staan waar hij stond. Helaas kwam hij hier veel te weinig buiten naar mijn en zijn zin. Het gevolg was dat ik vaak de hele avond met hem aan het wandelen was om hem toch zijn beweging te geven.
Via via hoorde ik dat er niet al te ver van mijn woonplaats een nieuw paardenrusthuis was geopend. Nadat ik daar ben gaan kijken, was ik op slag verliefd. Wat een pracht plek is dat.
De paarden lopen 24/7 in een kudde van ongeveer 35 paarden, 10 paarden lopen 24/7 in de zogeheten plus kudde (mogen niet op het land) en dan is er nog de mini kudde van shetjes en kleine pony's.
Over deze stal kan ik uren praten, maar ik zal het nu bij Maxx houden
Een half jaar nadat Maxx met pensioen is gegaan kon hij terecht op het paardenrusthuis.
2. Wat is er nu anders tov toen je hem net had?
In het begin heb ik het er heel moeilijk mee gehad om de zorg uit handen te geven. Van elke dag voor je paard zorgen naar eigenlijk alleen nog maar komen voor een knuffel en poetsbeurt is een flinke stap.
Ik ging nog steeds dagelijks naar hem toe. Intussen woont Maxx er al weer 1,5 jaar ofzo en heb ik het bezoek weten terug te brengen tot 1 keer per week. Wanneer ik kom heeft hij toch weinig oog voor mij
Ik heb er wel moeite mee dat ik eigenlijk niets meer met hem kan. Soms doen we een beetje vrijheidsdressuur of we maken een wandeling. Daar kunnen we beide dan echt van genieten. Ik merk aan Maxx dat hij het leuk vind om zijn trucjes weer uit de kast te mogen halen. Met wandelen gaan net als vroeger met het buiten rijden zijn oortjes erop.
Vaak laat ik het bij een uitgebreide poetsbeurt, knuffelen en wat lekkers toestoppen, meneer laat namelijk goed merken wanneer hij eigenlijk liever bij zijn vrienden is dan bij mij.
3. Wat is het leukste aan het hebben van een oud paard?
Eerlijk is eerlijk... het niet meer dagelijks moeten bevalt mij inmiddels prima.
Waar ik verder echt gelukkig van word is van het feit dat ik Maxx deze kans kan bieden. Het is geen goedkoop grapje. Ik betaal inmiddels meer dan toen hij nog op een pensionstal stond. Maxx is echter altijd zo goed voor mij geweest, dat ik blij ben dit voor hem terug te kunnen doen.
Ik krijg regelmatig de vraag of ik niet graag een jong paard erbij wil. Ik heb echter besloten dat ik liever het geld wat ik dan kwijt zou zijn aan Maxx besteed. Ik weet dat er ook rusthuizen zijn waar je paard gratis word opgevangen, maar dan doe je ook afstand als eigenaar. Moet er niet aan denken.
4. Hoe zie je de toekomst voor je met dit paard?
Ik denk dat er weinig zal veranderen, Maxx doet 24/7 waar hij zelf zin in heeft, beetje eten, beetje heen en weer lopen, even de schuilstal in, kroelen met de andere pensionado's, op het land lopen, gras eten, rondje over de trec lopen etc.
Uiteraard hoop ik dat Maxx hier nog heel veel jaar nog veel ouder mag worden. De dag dat ik hem moet laten gaan zal zeker komen, maar wil daar nog helemaal niet aan denken.
5. Wat is je beste tip voor andere mensen met oude paarden?
Kijk naar je paard, het ene oude paard zal nog een (rustig) ritje aankunnen, terwijl een ander juist met rust gelaten wil worden.
Doe voor hem wat je kunt, of je hem/haar nu aan huis hebt staan, op een land, pensionstal of in een rusthuis.. zolang het paard zichtbaar gelukkig is doe je het goed.
en vooral GENIET!!!
Maxx in zijn jongere jaren, toen nog volop in training.
Branco van SusanH
Branco en SusanH aan het rijden samen met maatje Pinto.
1. Hoe oud is je paard, en hoe ben je er aan gekomen/heb je hem al lang?
Onze senior heet Branco. Hij is 21 jaar. We hebben hem afgelopen augustus gekocht voor onze dochter. Ze reed al 2 jaar bij iemand die we via bokt hebben leren kennen (bokker yvonne), eerst reed ze een 26 jarige pony bij en toen die overleed mocht ze Pinto bij gaan rijden. Die was destijds alweer 31 jaar. Een van Pinto's beste vrienden was Branco. Yvonne had die ooit verkocht, maar de eigenaresse kon hem niet meer verzorgen. Hij was ernstig vermagerd, en zat onder de luis. Een zielig hoopje paard toen hij in mei ineens bij Pinto in de wei stond. Maar ondanks dat hij er niet uit zag toen, vonden wij hem meteen heel leuk. Hij zocht gelijk contact met je. En hij was erg aan Pinto gehecht. Dus als we Pinto uit de achterste wei haalden liep hij los met ons mee naar voren, om te wachten tot Pinto klaar was met rijden. Om daarna weer gezellig mee terug naar de wei te gaan. Ik heb geen foto's van hoe hij er uit zag toen hij net terug was bij Yvonne. Maar dat was niet best. Gelukkig knapte hij heel snel op. En eind juni was hij genoeg opgeknapt om weer bereden te worden. Onze dochter mocht er toen ook een keer op. Dat was erg wennen voor haar. De vlakke gangen van Pinto, tegenover Branco die met zijn ongeveer 1.53 toch wel echt een paarden draf heeft. Maar ze stuurde hem netjes rond. En vond hem meteen heel erg leuk. Vlak voor wij met vakantie gingen vroeg Yvonne of wij interesse hadden om hem over te nemen. En mocht ik ook een proefritje maken:
Tijdens de vakantie hebben we nagedacht. Uiteindelijk was onze enige "maar" dat we een goed plekje voor hem moesten kunnen vinden, in de buurt van waar ons andere paard stond. Dat lukte gelukkig al snel. En hij verhuisde naar waar hij nu staat. Al snel haalden we Hocus (ons andere paard) geregeld op om gezellig samen te rijden. En in december is Hocus ook verhuisd naar waar Branco staat, omdat dat gewoon veel praktischer is.
2. Wat is er nu anders tov toen je hem net had?
Het is alleen maar leuker geworden. In het begin was er nog niet zoveel vertrouwen, en heeft hij zich ook een paar keer los getrokken toen we hem aan een touwtje hadden. Nu vertrouwt hij ons al veel meer, en kunnen we alles met hem. Hij is al een keer mee op wedstrijd geweest. En in de kerstvakantie heeft hij mee gedaan aan een online dressuur wedstrijd met onze dochter.
3. Wat is het leukste aan het hebben van een oud paard?
Zijn gevoel voor humor en zijn levenservaring. Hij probeert bijvoorbeeld altijd stiekem andere stallen binnen te lopen als we hem uit de paddock halen om te poetsen, omdat hij weet dat er al voer in de bakken zit. Dat soort dingen kan ik altijd erg om lachen.
4. Hoe zie je de toekomst voor je met dit paard?
Als hij maar een beetje lijkt op zijn beste vriend Pinto dan gaat hij zeker nog wat jaren mee. We hopen nog een hoop leuke dingen samen mee te maken. Zijn enige "werkpuntje" is zijn gebit. Maar daar hebben we een hele fijne tandarts voor, die dit voorjaar weer komt.
5. Wat is je beste tip voor andere mensen met oude paarden?
Maak van elke dag een feestje, en maak gebruik van alle kennis die er is op bokt over het houden van oude paarden. Ik vind het erg fijn om ervaringen uit te kunnen wisselen met andere eigenaren van oudere paarden.
SusanH en dochter hebben samen plezier van Branco.
Melissa, van RianneH
Melissa anno 2020.
Mijn senior wordt 26 dit jaar en daarvan zijn we ook al weer 20 jaar samen
Wat ooit begon als verzorgpaard is nu al weer lange tijd eigen paard en de laatste paar jaar vooral pensionado. Melissa was de reden waarom ik destijds een account aanmaakte op Bokt om de nodige informatie te vinden over de draver en specifiek mijn draver.Ze is als jong paard ziek geweest door het Rhino-virus met als gevolg de nodige lichamelijke uitdagingen. Het heeft ons door de jaren heen wat tijd, energie en zweet gekost om te begrijpen hoe ze gereden en gehouden moest worden, maar dat is een hele mooie leerschool voor mij geweest en ik hoop dat ze mijn fouten en probeersels heeft vergeven. En nog steeds leer ik van haar, nu hoe een senior gehouden en gevoerd moet worden
Inmiddels rijden we niet meer, ze gaf de laatste jaren aan het wel goed te vinden dus geniet ze van haar pensioen op een Paddock Paradise en gaan we af en toen nog wandelend de bossen in. Ik kom nog steeds iedere dag, voor de nodige aandacht en haar portie extra voer, iets wat ze zeker waardeert te horen schattige geluidjes
Verder geniet ik iedere dag van haar nu fluffy uitstraling en de verplichte frisse neus die ik moet halen
Het is bijzonder je paard zo door en door te kennen na al die jaren en samen allerlei fases in het leven door te gaan. Het is ook een uitdaging haar lichamelijk en geestelijk fit te houden en te anticiperen op zaken die nu gaan spelen. Soms lastig, soms zenuwslopend, maar ook weer een hele leerzame en dankbare fase. Ik ben trots op hoe goed ze het doet op deze leeftijd met een lichaam die niet altijd ideaal is geweest.
Ik hoop dat er nog vele jaren bij komen, we nog lang kunnen genieten van elkaar, van haar draf, gekke bekken, beledigde blikken, schattige hinnikjes en het eruit lopen van de anderen
En natuurlijk, die draver, die is toch echt gaver 
Melissa door de jaren heen.
