Geplaatst Blog
Al een tijdje geleden popte het idee op om wat te gaan bloggen over mijn leven in Canada. Na wat heen en weer schrijven met de teamleden van Bokt, kreeg ik het onderschrift ‘Blogger’. En toen was het stil. Want ik durfde niet zo goed meer. Zouden mijn stukjes wel goed ontvangen worden, leuk te lezen zijn, en daarbij ook nog informatief en entertainend? Een duidelijk gevalletje van ‘Cold Feet’ dus! En boem, daar heb je meteen een goed onderwerp! Want is het niet zo dat bij gebrek aan onderwerp men uiteindelijk maar gaat praten over het weer? Nou, dan kan ik goed los gaan hier haha! Want cold kan het hier flink worden!
Eerst maar even wat over mezelf schrijven. Mijn naam is Kim en kom oorspronkelijk uit Barneveld, en later Amersfoort. Al sinds mijn tiende ben ik met paarden bezig geweest. Eerst als penny-meisje op de manege, wat ik uiteindelijk ruim 20 jaar volgehouden heb, en waar ik heel veel geleerd heb. In die 22 jaar ben ik getrouwd, en heb kinderen gekregen. Ik heb na de komst van mijn eerste kind de knoop doorgehakt om te stoppen als manege ruiter en op zoek te gaan naar een bijrijdpaard. Dat paard werd mijn eerste eigen paard, Rapsody. Hij was mijn leermeester, en toen hij nog geen jaar na aanschaf ingeslapen moest worden wegens straalkanker, was ik kapot van verdriet. Zijn topic is wel terug te vinden hier ergens! Na Rapsody kwam al vrij snel Savanne (v. Tango) in mijn leven, en Met haar heb ik veel bereikt. ORUN 4 gehaald, Z2, M jury licentie, alles heb ik aan haar te danken! Ze heeft me ook nog een knap veulen gegeven, Knox (v. Chablis). Beiden heb ik moeten verkopen helaas, en Savanne leeft niet meer, maar ik heb mooie herinneringen aan beiden!
Savanne en ik in een clinic met Mark van der Donk, destijds de ruiter van Chablis, de hengst die later de vader van Savanne's veulen zou worden!
In 2016 ben ik met mijn gezin in Cochrane, Alberta gaan wonen. Indien men er interesse in heeft, kan ik over het hele verhuis proces ook nog wel eens een blogje schrijven. Ik ging tijdelijk werken op een pensionstal, en op die manier kwam ik in aanraking met alle weersomstandigheden die Alberta kent. Een redelijk normale lente, met hier en daar een verdwaalde sneeuwbui in april en mei, gevolgd door een warme zomer met de nodige regenbuien, drie dagen herfst, en toen was het winter. En dan kom ik uit op de titel van dit stuk: Koud he! Ja, koud inderdaad, maar zo mooi als er sneeuw ligt!
Een van de 'dirt roads' waar ik overheen rij als ik naar klanten ga. Veel wegen zijn onverhard, maar wel goed begaanbaar!
Tot nu toe hebben we hier elk jaar weer te horen gekregen dat ‘dit geen normale winter is’. Te vroeg koud, te laat sneeuw, te lang koud, té koud, te lang sneeuw, geen sneeuw, we hebben het allemaal al gehoord. Waar hebben we het dan over, als je denkt aan koud? Temperaturen van -20 zijn hier heel normaal in de winter. Overdag. Tel daar een windchill (gevoelstemperatuur) bij op en je zit aan de -30, met nachttemperaturen van nog lager. Koud he!
Hier moet ik nog steeds aan wennen. Hooi is hier vrij prijzig, want zeker in Alberta zorgt het relatief korte groeiseizoen ervoor dat er maar 1 snede hooi van het land kan komen. Waar men in NL de oogst altijd zo snel mogelijk van het land wil hebben, laten ze het hier dus gerust de hele winter in de sneew liggen...
Hoe zit het dan met de paarden daar in de winter, hoor ik je denken. Want stiekem moet ik altijd wel lachen als ik de berichten hier op Bokt weer voorbij zie komen, met de gebruikelijke deken dilemma’s in de herfst. Wanneer scheren? Hoe dik moet de deken zijn? Etc. Veel paarden hier leven 24/7 buiten, en er zijn er genoeg die geen deken op krijgen. Die paarden zijn dan meestal met pensioen of worden niet gereden in de winter. Maar er zijn er ook genoeg die, al dan niet geschoren en met deken, wel gereden worden.
Lekker dutten in de zon!
Veel rijbanen zijn verwarmd, want als het buiten -20 is, is het binnen niet veel warmer. Dito met de stallen, ook allemaal verwarmd, en deken service zit hier meestal standaard inbegrepen in het stalgeld. Je betaalt doordoor ook meer voor een stal dan in Nederland, kosten voor verwarming zijn best pittig, stalgeld bedraagt hier, afhankelijk van de locatie, minimaal 600 euro per maand.
Als het echt koud is, -25 of erger, dan laat ik mijn lessen niet doorgaan. Het temperatuursverschil tussen binnen aan het werk en buiten na het werk is gewoon te hoog. Vorig jaar is het in februari 3 weken lang echt heel koud geweest, met temperaturen die niet hoger kwamen dan -30, en heeft alles dus ook zo lang stil gelegen. Goed voeren en indien nodig warme dekens op, en de paarden komen de winter wel door! En ik? Ik ben blij dat ik verwarmde stoelen in de auto heb!
leuk! 
die blog ligt al een tijdje stil hihi. Was ook meer een persoonlijke, hier mag het natuurlijk alleen over paarden gaan! 
! 
