[BLOG] Troubles in paradise II: Rijden met hersenletsel

Moderators: Muiz, Firelight, Maureen95, NadjaNadja, Essie73

 
 
Ayasha
Blogger

Berichten: 57805
Geregistreerd: 24-02-04

[BLOG] Troubles in paradise II: Rijden met hersenletsel

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 18-01-20 14:17

*Bokt.nl
Blog

“Het lúkt allemaal niet! Niks lukt! Ik voel zijn mond niet, mijn correcties zijn te traag, hij snapt er niks van en ik krijg 'm gewoon niet aan het lopen!” Mijn man wacht even voor hij voorzichtig zegt “Schat… het is acht weken geleden, misschien moet je jezelf meer tijd geven?”. “Het heeft al vijf jaar de tijd gehad!!”
En terwijl ik mijn gezicht in mijn handen leg en verder huil, komt mijn man bij me zitten en slaat zijn armen om me heen.


Inmiddels is het drie jaar geleden dat dat gesprek plaats vond. Het was september 2016 en ik was een achttal weken er voor geopereerd aan mijn hoofd. Door complicaties van een eerdere operatie was een stuk eigen schedel vervangen door een prothese. Ik kan in alle eerlijkheid zeggen dat ik nog nooit zoveel pijn gehad heb en me nog nooit zo beroerd gevoeld heb als na die operatie. Maar dat was niet de reden van mijn huilen. De reden van mijn huilen was dat ik er al heel snel achter kwam dat een groot deel van mijn toen terug gewonnen “handigheid” verloren gegaan was. Vijf jaar voor die operatie had ik opnieuw leren praten, eten, lopen en voor mezelf zorgen in die volgorde. Na zes maanden revalideren maakte ik mijn eerste rit en dacht ik terug mijn leven te kunnen opbouwen incl mijn paardenleven. Maar de pauze die ik kreeg mocht maar 4,5 jaar duren.

Het terug op pakken van de training ging op zijn zachtst gezegd moeizaam. Sam was fantastisch. Hij was extreem voorzichtig met me en deed wanhopig zijn best om te begrijpen wat ik van hem wilde maar het lukte gewoon niet. Mijn man hielp me aan een nieuwe trainster en een nieuwe fysiotherapeut en de strijd begon.

De fysiotherapeut hielp me in eerste instantie al door de spasticiteit waarover niemand me ooit verteld had, in te perken. Weet je hoe ze wel eens zeggen dat je baby's aan een kast kan hangen, dat ze niet loslaten? En dat ze altijd vuistjes hebben? Wel, dat is omdat de hersenen nog niet zo ver zijn dat ze de spierspanning reguleren. Mijn hersenletsel veroorzaakt een gelijkaardig probleem voor de linkerkant van mijn lichaam. Hoge spierspanning, verkrampingen, pijnlijke spieren en stroeve bewegingen zijn daar het gevolg van. Géén van mijn fysiotherapeuten in mijn zes maanden revalideren in het ziekenhuis had ooit de moeite genomen om me uit te leggen dat dat een gevolg was van mijn hersenletsel. Bijna vijf jaar na datum zou ik in record-tijd mijn hoofd en lijf meer gaan begrijpen. Niet dat het veel zou helpen met de occasionele frustraties, wel met mijn woede-buien.

Mijn “oude” fysiotherapeut had al wel uitgelegd en getoond wat er precies mis was met mijn “gevoel”. Ik kan nl. niet zeggen dat ik helemaal niks voel links, als je een mes in mijn linkerhand steekt ga ik dat heus voelen. Maar het gevoel is wel dusdanig verstoord dat ik weinig tot geen “praktisch” nut heb voor mijn hand en arm. Mijn nieuwe fysiotherapeut had de ietwat ondankbare taak om me verder uit te leggen waar het mis ging in de communicatie tussen mijn hersenen en mijn lijf. De spierspanning was zijn eerste zorg omdat die voor pijn en ongemak zorgde en ook de rest van mijn lijf ontzettend vast zette. Daarnaast gingen we ook samen aan de slag om mijn heupen en enkels weer in meewerk-modus te krijgen. Letterlijk sámen. Want ik had zo vreselijk weinig vertrouwen in mijn lijf dat hij me de eerste maanden door de meest simpele oefeningen heen moest sleuren. Elke keer als hij wat voor deed wat de gemiddelde kleuter kan en me bedenkelijk zag kijken, zei hij gewoon “Ik blijf vlak bij je. Als ik het mis zie gaan vang ik je wel op.” Inmiddels, drie jaar later, ben ik een stuk verder. Maar als hij me écht ziet twijfelen. Dan mag hij het druk genoeg hebben dat hij tot 23:00 's avonds door moet werken. Dan blijft hij bij me tot ik rust en zekerheid vind in de oefening. En dan nog gaat hij pas van mijn zijde als hij mijn antwoord geloofd op de vraag “Gaat het lukken, denk je?”

Toen de spierspanning manueel onder controle gehouden werd (en nog steeds wordt), was ik terug in staat om mee te geven in mijn hand. Ik had nog steeds geen gevoel maar daar kwam kwa rijden, mijn nieuwe trainster ten tonele. Al snel leerde ik om de aanleuning te voelen in de rug. Één van de redenen waarom ik liever doorzit ondanks dat mijn heupen daar niet altijd blij om zijn. Gezien ik geen drukverschil kan voelen in mijn handen valt dat voor mij compleet weg. Dus ik moet alles wat anderen kunnen voelen in hun handen opmaken uit de bewegingen in de rug, het bekken en hun passen. Ook óf er uberhaupt aanleuning is. Om te compenseren voor mijn linkerhand, gingen we wat aan de slag met “neck reining” maar dan aangepast naar mijn nood en naar wat “mag” in de dressuur ring. Mijn paarden reageren qua stelling en buiging vnl. op of de teugel wel of niet tegen de hals ligt. Dat maakt dat ik ook veelal met een bredere handhouding rijd dan de gemiddelde dresuur-ruiter, deels ook om boogjes te voorkomen ook al lukt dat niet altijd. Handen dicht bij elkaar is voor mijn paarden eigenlijk een “signaal” dat er verzameling aan gaat komen. Zoals anderen een ophouding geven. Voor mij geen optie met de hand omdat ik die motoriek simpelweg niet heb. Het voordeel is dan weer dat, toen een mestkever met weinig respect voor mijn persoonlijke grenzen er in slaagde om achter mijn BH te geraken, ik Sam probleemloos verder kon blijven rijden met één hand aan een lang los teugeltje terwijl ik me half om kleedde. Mijn fobie voor alles met meer dan 4 poten of een afwezigheid van poten was overigens al aanwezig vóór mijn hersenletsel. :+

Verder zijn mijn paarden extreem gevoelig op been en zithulpen. Alles wat ik rijd eigenlijk, paarden zijn ontzettend flexibel, vaak flexibeler dan hun baasjes. Ondanks alles heb ik eigenlijk nooit moeite om weg te rijden op andermans paard. Dat bewijst maar dat ruiters vaak veel te veel doen, veel meer dan nodig. Ik geef het gros van mijn hulpen met mijn bovenbenen omdat ik meer controle heb over mijn bovenbeenspieren dan over die in mijn kuiten. Iets waar mijn fysio erg blij mee is gezien ik dus de spieren rond mijn heup constant activeer waardoor die de neiging hebben te strak te gaan staan. Die spieren wat dus los moeten zijn om de rest van mij functionerend te houden. Dat wordt dus automatisch zijn probleem. In mijn kuiten is het krachtverlies dat gepaard gaat met de hemiplegie veel duidelijker aanwezig dus mijn fysiotherapeut maakt ze “gewoon” elke keer trouw los. De bovenbeen hulpen zijn eveneens erg licht omdat te veel opspannen gewoon maakt dat je niet blijft zitten. Daarmee was een groot deel van de absolute basis “gecompenseerd”. De maanden die volgden zou ik snel ontdekken dat het ook echt de absolute basis was en niks meer.

Afbeelding
Als je goed kijkt zie je nog een typisch iets aan mijn handhouding. De "knik" in mijn linkerhand is dus de spastisiteit.

Één nadeel waar ik recent achter kwam.. Mijn man wilde graag een keer onze merrie voelen. Mijn man heeft vroeger gereden, inmiddels al een aantal jaren gestopt. Maar die merrie hebben we samen gefokt en dat dier straalt zoveel kracht uit. Hij wilde haar een keer voelen. Ik weet dat mijn man kan rijden dus ik gaf haar zonder (veel) morren over, alleen vergat ik een paar details te melden… Tot die conclusie kwam ik zodra mijn man ging zitten en zijn kuiten aanlegde zoals normale ruiters doen en contact nam op de handen wat resulteerde in mijn merrie die geschrokken het hoofd in de lucht stak, haar kont onder zich in trok met de staart tegen de billen geklemd en in totale verwarring verstard bleef staan en hulpzoekend naar mij keek.. Ze had geen flauw idee wat ze met hem moest. Terwijl dit van nature een hele nuchtere merrie is.

Pas toen er van mij uit kwam “Ehm schat… Zij kent niks anders dan mijn rijden… Kuiten los, lies spieren losser en zachter contact, denk western.. Je bent haar momenteel heel veel hulpen aan het geven en ze heeft geen idé welke ze moet opvolgen en ik sluit niet uit dat het idé dat nu bovenaan haar lijstje staat in houdt dat jullie wegen gaan scheiden....” Het viel me alles mee dat de jonge dame daar al bij al zo kalm mee om ging… Ze was immers nog niet zó lang ruitermak. En dit mens deed iets héél anders dan het mens dat haar altijd gereden had. Het duurde even voor mijn merrie stopte met de rug bol te maken en ze samen ietwat soepel door de bak gingen.. Toen mijn man af stapte en haar terug aan mij gaf zei hij alleen maar “ik geloof dat ik nu in praktijk gevoeld heb hoeveel aanpassingen jij in je dagelijkse leven doet zonder dat iemand het weet.”
Het was op dat moment dat ik zag dat, hoewel de aanpassingen “neer geschreven” helemaal niet zo groot lijken, dat het in praktijk toch best een beetje tegen valt. Inmiddels ben ik met Sam met de meer gecompliceerde oefeningen bezig die op zichzelf weer nieuwe problemen met zich mee nemen. Omdat het al een erg lang verhaal is, zal ik die in een volgend stukje mee nemen...


Apple

Berichten: 76180
Geregistreerd: 27-01-02
Woonplaats: Bij het strand

Re: [BLOG] Troubles in paradise II: Rijden met hersenletsel

Link naar dit bericht Geplaatst: 18-01-20 15:23

Wat een mooi stuk :-) En wat een doorzetter ben je, dat je ondanks deze zware operaties toch echt goed aan het rijden bent.

Fijn dat je mensen om je heen hebt verzameld die snappen wat er gebeurd en die snappen welke aanpassingen nodig zijn :-)

ikkedus
Berichten: 3228
Geregistreerd: 24-09-05

Re: [BLOG] Troubles in paradise II: Rijden met hersenletsel

Link naar dit bericht Geplaatst: 18-01-20 17:38

Heel verhelderend. Daar zou je veel ruiters mee kunnen helpen. Is lesgeven een optie voor je? Of doe je dat al?
Ik rij nu even helemaal niet, maar zou heel graag op die manier willen keren rijden. Uit nood geboren voor jou helaas, maar dat werkt dus uiteindelijk een soort van in je voordeel en zeker in het voordeel van jouw paarden.

[o]

Secretly
Berichten: 309
Geregistreerd: 23-04-16

Re: [BLOG] Troubles in paradise II: Rijden met hersenletsel

Link naar dit bericht Geplaatst: 18-01-20 18:08

Zeer interessante Blog, Ik bewonder je doorzetting vermogen. Zie graag meer Blogs van je tegemoet!

nikkel
Berichten: 2483
Geregistreerd: 29-11-18
Woonplaats: kennemerland

Re: [BLOG] Troubles in paradise II: Rijden met hersenletsel

Link naar dit bericht Geplaatst: 18-01-20 19:11

Een en al bewondering voor jullie doorzettingsvermogen

Sani

Berichten: 27356
Geregistreerd: 20-01-03
Woonplaats: Hengelo

Link naar dit bericht Geplaatst: 18-01-20 19:33

Ik vind je echt een enorme bikkel! Hoe jij weer omhoog gekrabbeld bent, ondanks elke tegenslag die op je pad kwam, daar heb ik echt bewondering voor!

Je schrijfstijl is ook heerlijk om te lezen. Please ga meer bloggen. _O_

Ik verkoop mijn (bijna) nieuwe Canon 70D (-3000 clicks), 50mm 1.4, 70-200 2.8 L USM. Stuur me een pb bij interesse!

Ayasha
Blogger

Berichten: 57805
Geregistreerd: 24-02-04

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 18-01-20 19:57

ikkedus schreef:
Heel verhelderend. Daar zou je veel ruiters mee kunnen helpen. Is lesgeven een optie voor je? Of doe je dat al?
Ik rij nu even helemaal niet, maar zou heel graag op die manier willen keren rijden. Uit nood geboren voor jou helaas, maar dat werkt dus uiteindelijk een soort van in je voordeel en zeker in het voordeel van jouw paarden.

Uhm... Nou, ik geef eigenlijk niet echt les omdat ik mezelf daar niet goed genoeg voor vind... :o Ik maak dus ook geen reclame voor mezelf. Waardoor vermoedelijk ook weinig mensen me ‘durven’ benaderen. Omdat ik altijd zadelmak gemaakt heb en gecorrigeerd heb is Sam eigenlijk mijn eerste paard waarmee ik zelf oefeningen zoals de changementen en pirouettes aan het aanleren ben. (De meeste paarden die ik reed werden terug genomen door de eigenaar of verkocht voor ze daar naar toe gewerkt konden worden.)

Dus ik heb geen groot palmares ofzo... Eerlijk is eerlijk, het is ook niet de snelste manier... Ik weet niet of, en hoeveel animo daarvoor is.


Apple schreef:
Wat een mooi stuk :-) En wat een doorzetter ben je, dat je ondanks deze zware operaties toch echt goed aan het rijden bent.

Fijn dat je mensen om je heen hebt verzameld die snappen wat er gebeurd en die snappen welke aanpassingen nodig zijn :-)

Absoluut heel belangrijk. :j nu we stilaan uit mijn ‘comfortzone’ gaan kwa oefeningen moet Chris ook echt meedenken soms. Voor mij is samen werken met Chris ook een beetje een droom die uitgekomen is. :j Er is één les geweest dat hij me wanhopig zag worden en hij vroeg wat er scheelde. Dus ik zei ‘ik snap wat je wil dat ik doe maar ik krijg het niet klaar met die stomme hand!’
Waarop Chris heel rustig ‘jamaar meid, dan moet je zeggen ‘Chris ouwe l*l dit kan ik niet!’ En dan zoeken we een andere manier! Niet jezelf opnaaien.’

En hoewel ik Chris nooit een ouwe l*l ga noemen was dat wel een fijn moment... Zo iemand heb je (ik) gewoon echt nodig. Ik heb Chris ook eerst gemaild met de situatie omdat ik overtuigd was dat hij zijn tijd niet zou willen verspillen aan ons. :o


Secretly schreef:
Zeer interessante Blog, Ik bewonder je doorzetting vermogen. Zie graag meer Blogs van je tegemoet!

Er komen nog wat stukjes over de verfijndere oefeningen en ook het wedstrijd rijden. :j
Maar zelfs opgedeeld zijn het vaak wel lange stukken. :o

Ik weet niet in welke mate het interessant is hoe mijn fysio mij mee helpt om te rijden?


LadyAnna schreef:
Een en al bewondering voor jullie doorzettingsvermogen

:o thx.... Mijn paarden en een kleine groep mensen zijn echt mijn redding.... Ze staan er altijd voor me. :+:


Sani schreef:
Ik vind je echt een enorme bikkel! Hoe jij weer omhoog gekrabbeld bent, ondanks elke tegenslag die op je pad kwam, daar heb ik echt bewondering voor!

Je schrijfstijl is ook heerlijk om te lezen. Please ga meer bloggen. _O_


:+: :+: Zolang bokt me wil, blijf ik rustig bloggen. :D

Gypsy
Soort van gewaardeerd verhalenverteller

Berichten: 20034
Geregistreerd: 09-08-07
Woonplaats: The world is my playground.

Re: [BLOG] Troubles in paradise II: Rijden met hersenletsel

Link naar dit bericht Geplaatst: 18-01-20 20:08

Ik vind het een waanzinnig interessant stuk, meer alstublieft! :D

Laibadji

Berichten: 1684
Geregistreerd: 18-06-15
Woonplaats: België

Link naar dit bericht Geplaatst: 18-01-20 21:08

Wow Ayasha, wat een verhaal! Heel knap hoe jij jezelf er door slaat. Ik wil jouw verhaal heel graag blijven verder volgen.

Kan je ook nog wat meer uitleg geven over hoe je jouw paard dressuurmatig opgeleerd hebt. Zelf heb ik ook wat fysieke strubbelingen en misschien kan ik en andere bokkers wel tips meenemen in ons eigen rijden.

Mag ik ook vragen wat jou is overkomen de eerste x dat je geopereerd bent? Als je dit niet wil delen heb ik hier van harte alle respect voor.

Ayasha
Blogger

Berichten: 57805
Geregistreerd: 24-02-04

Re: [BLOG] Troubles in paradise II: Rijden met hersenletsel

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 18-01-20 21:30

In welke zin meer uitleg over hoe ik ze opleer?
Hoe ik ze de hulpen aanleer bedoel je? Want veel aanpassingen kwa voelen liggen natuurlijk vooral bij mij. Ik moet bij elk paard het verschil in lichaamsgebruik leren voelen wanneer ze goed lopen tov wanneer ze spanning hebben.

Ik heb een spontane hersenbloeding gekregen, oorzaak tot op heden nog steeds onbekend. Daarna wordt het verwarrend, ook voor de dokters. Eenmaal op spoed bleek de bloeding nl al bijna een week oud. (ik heb bij nader inzien ook een kleine vijf dagen symptomen gehad die passen bij een bloeding.) en ze hebben me vooral voor observatie gehouden omdat ik uitgedroogd was (had vijf dagen amper wat kunnen binnen houden, ook geen water.) dus ze wilden eigenlijk vooral vocht toedienen en dan ineens opvolgen dat de bloeding ook effectief gestopt was.

Na drie dagen stroke ben ik blijkbaar van het ene moment op het andere in coma gegaan en hebben ze met spoed moeten opereren. Ze hebben een opening in mijn schedel moeten maken van om en bij 8x10 cm omdat er een zwelling op mijn hersenen was gekomen. Zo konden mijn hersenen dus ‘buiten’ mijn schedel zwellen. Ik hoor verschillende versies over de oorzaak daarvan van de chirurg en ee neuroloog. De ene zegt dat het ‘oude bloed’ een soort ontstekingsreactie gecreëerd heeft. De andere spreekt steeds van een klonter. Ik moet ook preventief bloedverdunners slikken terwijl de allereerste scan absoluut een bloeding was. Wat ik er uit op maak is dat ik een bloeding gehad heb gevolgd door een klonter. (Al dan niet door het ‘oude bloed’).
Maar het is dus erg onduidelijk waarom mijn hersenen zodanig zijn gaan zwellen... ook in de verslagen worden ze het niet met mekaar eens.

Het feit is wel dat de schade in mijn heupen, enkels en voeten komt door bot-infarcten. Dus ergens lijkt mijn lichaam niet goed te begrijpen hoe het werkt met bloedtoevoer en zuurstofvoorziening. :roll:

Ze ontkennen niet dat die aan elkaar gerelateerd kunnen zijn trouwens (de necrose en het Herseninfarct) gezien het in essentie hetzelfde probleem is maar op andere plaatsen. Maar ze hebben geen flauw ide ‘hoe’. :)

xDenies

Berichten: 13488
Geregistreerd: 29-01-08

Link naar dit bericht Geplaatst: 18-01-20 21:39

Ontzettend interessante blog! Even een mooie eye-opener. Ik heb verre van wat jij hebt, maar ik herken het niet kunnen voelen (en toevallig ook met links). Nu zitten wij al op het stukje 'denk-western' maar nog niet zo ver getraind. Maar wauw, ontzettend mooi om te zien hoe je hier door heen bent gegaan. Keep up the good work! Tof!

S H I N E L I K E A S T A R
L U P A ⋆ ~ B O D H I ~ M E R A
HamsterScapingLittle Paws Pet Shop
voor al je producten voor HamsterScaping

Secretly
Berichten: 309
Geregistreerd: 23-04-16

Re: [BLOG] Troubles in paradise II: Rijden met hersenletsel

Link naar dit bericht Geplaatst: 18-01-20 22:33

Wat je ook aan ervaring verteld in je hele proces, het blijft boeiend. Ook ik heb de nodige beperkingen al is dat aangeboren dus weet niet beters. Het lijkt mij dubbels confronterend om alles op latere leeftijd, alles op nieuw te moeten aanleren en accepteren.

alice0cullen

Berichten: 2429
Geregistreerd: 20-12-11
Woonplaats: Deventer

Re: [BLOG] Troubles in paradise II: Rijden met hersenletsel

Link naar dit bericht Geplaatst: 19-01-20 00:15

Ik heb echt veel respect voor hoe je hier over je beperking verteld en hoe je er mee omgaat. Ook mooi om eigenlijk te zien hoe veel paarden voor je over hebben en hoezeer ze willen en kunnen helpen.

Van een ruin kan je eisen, aan een hengst kan je het vragen en bij een merrie moet je 3-voudig schriftelijk verzoek indienen.

Riding: The art of keeping the horse between you and the ground.

Aatrox
Berichten: 364
Geregistreerd: 28-12-19

Re: [BLOG] Troubles in paradise II: Rijden met hersenletsel

Link naar dit bericht Geplaatst: 19-01-20 00:27

Ik heb het hele stuk weer met volle aandacht gelezen en wat knap van jou en je paarden om zo door te zetten!

Getup

Berichten: 8195
Geregistreerd: 27-01-07

Re: [BLOG] Troubles in paradise II: Rijden met hersenletsel

Link naar dit bericht Geplaatst: 19-01-20 09:09

Vind jou ook zo'n doorzetter, en lees je blog graag. Jij lijkt me ook echt erg fanatiek, terwijl ik zelf wel eens te makkelijk wil zijn.

mirim

Berichten: 4378
Geregistreerd: 07-10-10
Woonplaats: de Achterhoek

Link naar dit bericht Geplaatst: 19-01-20 09:11

Wat een doorzettingsvermogen heb je en wat fijn dat je de juiste mensen en paarden om je heen hebt om je weer te laten voelen ( al is dat soms op een ander manier als ‘normaal’ ) en leven !
Ik hoop dat je verder schrijft.
Ik ga je zeker volgen.
+:)+

Ayasha
Blogger

Berichten: 57805
Geregistreerd: 24-02-04

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 19-01-20 10:44

xDenies; Bij Sam heeft het bij mij ook even geduurd eer ik hem zo ver had. Hij was ingereden toen hij bij mij kwam en het is ook een stukje zijn temperament, maar ik merk wel verschil tussen hem en mijn merrie die ik zelf in gereden heb. :) Als hij erg druk is of gewoon geen goede dag heeft, is het voor mij soms even zoeken hoe ik Sam weer in "mijn" modus gezet krijg. Waar Rêve niet beter weet. Rêve was er ook heel snel mee weg, (is van temperament ook wel een heel ander paard dan Sam, Sam is echt uitzonderlijk neurotisch.) Toevallig gisteren nog dat ik Rêve aan het rijden was en ik wilde wat goed doen aan mijn jas. Dan kan ik dus gewoon mijn twee teugels in mijn linkerhand duwen en ze draaft en galoppeert in hetzelfde tempo en ritme verder als ervoor. Zelfs voltes lukken al op één hand. _O- Maar Rêve heb ik nu anderhalf jaar onder het zadel, al wordt ze minder gereden dan de gemiddelde bijna 6 jarige gok ik. Sam heb ik inmiddels van 2011, die heb ik soort van in het ziekenhuis gekocht... _O- (was mijn moeder heel blij mee. :j Toen ik naar huis mocht "oh mam, kunnen we even langs *naam stal* rijden" "ja hoezo? Wil je naar M?" (ik heb een speciale band met de eigenaresse.) dus ik "ook, maar ze leveren daar ook een paard voor me.:j"
_O-) Dus Sam heb ik inmiddels ook alweer 9 jaar onder mijn hoede maar dat was wel eentje met een verhaal zegmaar. :j

Secretly; ik weet niet of het perse meer confronterend is.. Het is sowieso wel anders denk ik. Ik zit nog niet helemaal in die "acceptatie". Ik heb echt hele dikke baaldagen dat ik huilend van mijn paard af kom, afzadel en naverzorg en verder huil. Het lieve is dan dat zowel Sam als Rêve ipv te gaan rondscharrelen, altijd bij me komen staan. :+: Ze weten het niet maar ze begrijpen het wel. :j

alice0cullen: Sam heeft me op wedstrijd al meer dan eens uit de brand geholpen. Als ik echt uitval krijg dat ik nog amper hulpen kan geven links en dat we dankzij hem toch onze proef kunnen afmaken. Hij gaat dan heel geconcentreerd echt voelen en zoeken naar wat ik van hem wil vragen. Terwijl hij in normale omstandigheden de focus van een mug heeft. Maar zodra hij van mij uit een zekere "verslagenheid" voelt op wedstrijd gaat het knopje om. Paarden voelen en begrijpen echt een stuk meer dan mensen hen krediet voor geven in mijn ervaring. Maar daar moet je ze wel de kans voor geven.

Ik zal eens kijken of ik wellicht een aparte blog kan maken over hoe de "manier" tot stand gekomen is. Dat is deels met hulp van een eerdere trainer gekomen die me een basis gegeven heeft waarop ik zelf heb kunnen verder bouwen. Het is alleen een kwestie van het neer geschreven te krijgen. :D Oorspronkelijk wilde ik voor de volgende mijn huidige lessen met Chris mee nemen of competitie, maar misschien is beginnen bij de basis geen slecht idé. (ik zit nog een beetje in de knoop met volgorde. _O- )

Thx Aatrox :+: Leuk om te zien dat jullie toch lezen ondanks de heule lange stukken! :o Beknopt zijn is niet mijn sterke kant. _O-

Getup: Goh, fanatiek... Als ik train, train ik heel bewust.. Maar ik heb ook periodes dat ik het een stuk moeilijker heb met effectief trainen. Momenteel heb ik heel veel last van mijn lichaam en dan komt het ook voor dat ze een weekje niet lopen. Waar ik anders geen probleem heb met regen is met hoe mijn lijf nu voelt, regen gewoon een reden om ze te laten staan. Ik pas daar mijn trainingen die ik doe wel op aan natuurlijk. En dit zijn periodes waarin Rêve veel minder regelmatig loopt dan eigenlijk ideaal zou zijn maar ze laat zich eigenlijk altijd heel fijn oppakken. Dan maar wat trager. Het zal nu ook niet meer op een jaar steken om haar wedstrijdklaar te krijgen. :))

mirim Ik denk niet dat er perse een "juist paard" is. Ik heb er sinds mijn infarct toch wel een aantal gereden naast mijn eigen paarden. En eigenlijk heb ik nog niet een paard gereden dat zich niet kon aanpassen. En daar zaten er ook tussen die GP getraind waren (niet door mij maar door hun eigenaar.) dus die echt wel al een hele opleiding genoten hadden... De juiste mensen is wél heel belangrijk. In mijn geval ook mensen die zeggen "he, Kath, gooi de rem er eens op." want ik wil vaak niet rusten omdat ik op het zelfde niveau wil "leven" als andere mensen, ik voel me "lui" als ik dan moet gaan zeggen "ik moet rusten". Waardoor ik dat vaak niet doe. Vooral mijn man en fysiotherapeut zeggen bijna wekelijks "Kath, last eens een adempauze in voor jezelf."

Mijn fysio is hierin een belangrijke speler omdat hij niet alleen mijn lijf functioneel houdt maar ook de tijd neemt om te zorgen dat mijn hoofd functioneel blijft. :) Toevallig vrijdag nog bijna een uur zitten praten voor ie uberhaupt ging behandelen omdat ik mezelf heel erg voorbij loop de laatste tijd en hij zich zorgen maakte :+: En dan kom je een beetje op dat "vreemde ogen dwingen". Waar ik bij mijn man dan makkelijker er onder uit glip lukt me dat bij mijn fysio een stukje minder. _O- Die hoeft niet met me samen te leven als hij me irriteert dus die durft iets meer doordouwen zeg maar. :')

Knikmops57
Berichten: 187
Geregistreerd: 12-05-19

Re: [BLOG] Troubles in paradise II: Rijden met hersenletsel

Link naar dit bericht Geplaatst: 19-01-20 11:24

Heel oud voorbeeld....
Een ruiter reed een paard in de rijbaan. Omdat hij als kind tijdens een ongeval een arm was kwijt geraakt, reed hij uiteraard met de teugels altijd in één hand.
Omstanders viel het op hoe licht in de mond, vriendelijk en nageeflijk zijn paarden altijd waren en iemand vroeg hoe hij dat voor elkaar kreeg.
De ruiter antwoordde enkel, "Omdat ik ze niet houden kan..."

chamion
Huisheks

Berichten: 3661
Geregistreerd: 22-03-07
Woonplaats: Tussen bos, heide en stad

Re: [BLOG] Troubles in paradise II: Rijden met hersenletsel

Link naar dit bericht Geplaatst: 19-01-20 18:54

Wauw, deze komt even binnen.

Ik ken je alleen van bokt van je diverse reacties. Ik heb verder nooit gekeken op je profiel enz. Wat je poste kon ik mezelf aardig in vinden. We denken redelijk hetzelfde over dingen maar vaak kan jij het net beter verwoorden.

Ik had geen idee dat je medische zo in de knoei zat/zit (zeg ik dit nu netjes?) en ik heb nu super veel respect voor jou als mens. Het kost enorm veel moeite om "om te denken" zowel in je leven als in je rijden en kan niet wachten op jou andere blogs. Vooral dat stukje gevoel van aanleuning voelen in de rug is even een eyeopener. Waarom kijken, waarom voelen in je hand. Aanleuning begint van achteraf dus inderdaad vanuit de rug voelen is een stuk logischer.

Go Girl!

Doel voor 2024, meer dan 350 km afleggen met Baila en de menwagen door bos en over heide.
Tussenstand: midden feb, 54 km

maralyn

Berichten: 10391
Geregistreerd: 23-02-09
Woonplaats: --

Re: [BLOG] Troubles in paradise II: Rijden met hersenletsel

Link naar dit bericht Geplaatst: 19-01-20 19:20

Wauw.
Ik heb maar weinig woorden hiervoor.

Mag ik het met een emoticon af doen?

<3

"Hoolands is niet mijn goeiste vak." --"Dyslexie?"--
Nee, rekenen ligt me beter.

Ayasha
Blogger

Berichten: 57805
Geregistreerd: 24-02-04

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 19-01-20 22:56

knikmops57: in essentie komt het daar inderdaad op neer. Ik heb persoonlijk ook geen moeite met een teugel die ‘door hangt’ zolang ze in de rug fijn blijven voelen. Dat is een beetje vloeken in de kerk bij veel dressuurruiters merk ik. Dat is de voornaamste reden dat ik niet meer veel post op fotoforums en informatieve forums. :D Men stapt heel moeilijk af van ‘druk in je handen moeten voelen’. :) Zelfs met mijn jongste is ‘draag uw eigen hoofd!’ Een veel gehoorde uitspraak van mij. :D Liever te licht dan te zwaar. Zolang het in die rug maar fijn blijft voelen.

chamion hoeft niet netjes te zijn. :D Ben ik veelal ook niet als ik het over mijn lijf heb. Het wordt niet beter door het taktvoller te omschrijven. ;) afhankelijk van mijn humeur moet mijn fysio soms zelfs even geschokt lachen als ik er weer wat bruutweg uit gooi. _O-


Je omschrijft het heel mooi. :) het komt van achteren uit als het goed is. Dus eigenlijk zou je het ook gewoon dáár moeten voelen en beïnvloeden. De hand is slechts een hulp. Geen controle middel. Ik heb die omslag in denken pas echt gemaakt dankzij een bokker. (ex bokker misschien inmiddels. Ben de persoon in kwestie uit het oog verloren.)
Zonder die bokker zat ik wellicht nog steeds te proberen wat nooit zou lukken of was ik wellicht al gestopt. Ga de bokker in kwestie niet bekend maken omdat ik niet weet of dat gewenst is en ook niet meer in contact sta, dus kan het niet vragen. :)

maralyn :+:

mellanion84
Berichten: 241
Geregistreerd: 14-07-11
Woonplaats: Spijkenisse

Re: [BLOG] Troubles in paradise II: Rijden met hersenletsel

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-01-20 11:54

super mooi geschreven! en heel veel respect voor je!

Kuggur

Berichten: 13893
Geregistreerd: 04-07-06

Re: [BLOG] Troubles in paradise II: Rijden met hersenletsel

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-01-20 15:43

Heel interessant stuk. Stof tot nadenken.
Je weet het goed te beschrijven. Veel bewondering voor hoe je omgaat met wat je is overkomen, en de lange termijn gevolgen daarvan, petje af!

Emj_23
Berichten: 1150
Geregistreerd: 09-08-16
Woonplaats: In het zuiden des lands

Re: [BLOG] Troubles in paradise II: Rijden met hersenletsel

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-01-20 17:56

Heel boeiend en leuk geschreven stuk. Het leest alsof ik erbij ben. Ik zou het leuk vinden als je meer blijft schrijven.

Ayasha
Blogger

Berichten: 57805
Geregistreerd: 24-02-04

Re: [BLOG] Troubles in paradise II: Rijden met hersenletsel

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 21-01-20 10:13

Lief compliment Emj_23! :+:

Bedankt Kuggur, uiteindelijk is er natuurlijk maar één zinvol ding dat je kan doen en dat is copen. En occasioneel een potje huilen mag ook. :j

mellanion84: thx! :+:


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: SemrushBot en 12 bezoekers