Bokt community
astridastrid en Calysa
astridastrid heeft nog niet zo lang geleden besloten haar merrie Calysa te verkopen. Nu is dat op zich niet zo heel bijzonder. Wat wel bijzonder is, is dat Calysa een haflingermerrie is en dat zij samen ZZ-Zwaar in de dressuur zijn geworden. Een hele prestatie! Calysa mag haar nieuwe eigenaar de weg in de dressuur leren en astridastrid gaat de uitdaging aan met haar nieuwe aanwinst. Hieronder lees je de weg die Astrid en Calysa hebben doorlopen om op dit niveau te komen.
1. Het is een hele prestatie om met een koudbloed op hoog niveau mee te komen in de dressuur. Maar hoe is het met Calysa begonnen? Oftwel: hoe is ze bij jou gekomen en wat kon ze toen? Wat deed je met haar?
Toen ik in 2013 op zoek ging naar een Haflinger, zag ik Calysa op Marktplaats staan. Ze was toen 7 jaar en Z1-startgerechtigd (tussen de paarden). Maar: ver boven budget. Toch maar een berichtje gestuurd en ik mocht komen kijken! Eigenlijk ging het proefrijden nergens over! Met stang & trens en op een hele andere manier gereden als dat ik gewend was. Maar Calysa gaf me een SUPERsafe en stabiel gevoel. Ze kwam echt glansrijk door de keuring. Wat een leuk paard!
2. Wanneer ben je met Calysa gaan starten?
Toen ik Calysa ongeveer een half jaar in mijn bezit had, schreef ik me in voor een wedstrijd op M1-niveau (tussen de paarden). Ik had al eerder M1 gestart. Dat doe ik wel even, dacht ik. Maar zoals vaker, komt hoogmoed voor de val. Ik behaalde echt enorm lage scores, we bakten er niks van! En ik vond het helemaal niet leuk om afgekraakt te worden: Calysa deed zo haar best. Ik heb gauw mijn startkaart weer opgezegd. Ik ben van mezelf al vrij onzeker en dit was al helemaal niet goed voor mijn zelfvertrouwen. "Ik heb wedstrijden niet nodig om op te kunnen scheppen tegenover mijn stalgenoten", riep ik.
3. Hoe en wanneer had je in de gaten dat ze meer aan kon?
Ondanks dat ik zelf niet meer startte, bleef ik altijd schrijven tijdens wedstrijden. Op een gegeven moment schreef ik bij een proefgerichte clinic van Grand Prix jury Mevr. Schotman. Iedereen moest eerst een poefje rijden waarna ze een stukje instructie kregen van de jury. Mevr. Schotman had enorm leuke tips en ik zag alle paarden echt aanzienlijk verbeteren in die korte tijd. Ik kreeg weer hoop dat Calysa & ik ook konden groeien.
In de week erna probeerde ik wat van Mevr. Schotman’s tips en verdomd: ze werkte ook bij Calysa! Niet veel later stond onze eerste les gepland. Mevr. Schotman was enorm positief over mijn paard (niet zo positief over mijn eigen rijkwaliteiten haha), en zo ging ik van 'doelloos rondjes rijden' naar 'paard trainen'. Al na een paar maanden zei Mevr. Schotman: "Je kunt gaan starten." En direct behaalden we eerste prijzen en winstpunten. In het M1! In de lessen kijkt Mevr. Schotman altijd vooruit. Maar als ze weer begon over de Subtop, moest ik altijd hartelijk lachen.
4. Ben je nog tegen beperkingen van het ras aangelopen?
Je moet altijd realistisch blijven. Op het moment dat je gaat starten met een paard waarvan je weet dat het zuinige gangen heeft, moet je niet verwachten dat je 10-en gaat scoren op je uitgestrekte draf. Door zelf veel te blijven schrijven, zie je hoe het ook kan. En kan ik goed relativeren waarom je bepaalde cijfers al dan niet ontvangt. Je moet dus geen onrealistische verwachtingen hebben. Het is niet erg om eens onder een beter getalenteerde combinatie te eindigen. Zolang je je puntjes maar behaalt. Calysa moet het niet hebben van haar gangen of bouw. Maar Calysa doet het op karakter en wint het op instelling!
5. Wat was voor jou het hoogtepunt in de wedstrijden die je met Calysa hebt gereden?
Elke klasse heeft zijn charme: de eerste winstpunten in het M1, de M2 binnen twee maanden uitrijden, in het Z gelijk winst (allemaal tussen de paarden), maar misschien mijn grootste euforie-moment dat ik gelijk mijn eerste wedstrijd in het ZZ-L winst behaalde. Ik had zaterdag mijn laatste punten in het Z2 behaald en besloot de dag erna 'even' zonder te oefenen ZZ-L te starten. Ik had nog nooit een pirouette geoefend! Het was een grote rubriek en met losrijden werd ik herhaaldelijk voor mijn sokken gereden (als in: veel grote paarden in een kleine bak). Later werden we in het ZZ-L op een concours ook nog overall kampioen.
Mijn instructrice zei altijd: "Je zwakste punt wordt uiteindelijk je sterkste punt." En daar kreeg ze gelijk in: de vliegende wissels waren in het begin een drama! Calysa sprong ze al niet in vrijheid, dus onder het zadel snapte ze er helemaal de ballen van. Maar uiteindelijk viel het kwartje en werd het 'ons hoogtepunt'. Best makkelijk in het ZZ-L, waarin zo’n 6 vliegende wissels zitten. Iedereen zei: "Jammer dat je niet verder mag." Calysa is namelijk maar 1m40 en voor de Subtop moet je paard minimaal 1m48 zijn. Ik denk dat ze bij de KNHS niet konden weigeren om ons dispensatie te geven toch door te starten, omdat ik het ZZ-L ook in een oogwenk (en met mooie scores) uit had gereden.
Binnen 1,5 jaar van het M1 naar ZZ-Z met winst komen, is gewoon niet gek, denk ik.
6. Welk moment met Calysa in de dressuursport staat jou nog het meeste bij en waarom?
Voor Haflingers is er elke 3 jaar een Europees Kampioenschap, waarnaar de beste Haflingers van Europa worden afgevaardigd in verschillende disciplines. Tijdens een succesvol wedstrijdweekend vroeg iemand of dat niet iets voor ons was. Dat plantte een zaadje. Toen ik voldeed aan de selectiecriteria, besloot ik ervoor te gaan, ook doordat mijn instructrice zei dat ik zo’n kans echt niet mocht laten schieten. Toen ik het VOL trots vertelde tegen een Haflinger-vriendin, dit daar ook al eens gestart had met haar Haflinger, vertelde ze me doodleuk dat ik daar niets te zoeken had met zo’n 'simpele' Haflinger als Calysa. Bijna wilde ik het afblazen. Ik heb al zo’n faalangst. Maar ik ben toch gegaan en besloot me te richten op de positieve mensen. Die allemaal 'live' mee konden leven – het werd namelijk uitgezonden op Clipmyhorse. En ik ben zeker niet afgegaan. En dat met de kleinste Haflinger die er tussen liep, met een zelf in elkaar geknutselde kür, gelijk in de Zware Klasse dressuur! Ik vind het nog steeds knap van Calys!
7. Wat heeft je doen besluiten haar te verkopen?
Ik ben soms misschien wel iets te kritisch. Door veel te schrijven bij dressuurwedstrijden (vooral Subtop) leer je niet alleen veel, je ziet ook waar je zelf (of als combinatie) tekort komt. Zou ik met Calysa ooit Lichte Tour kunnen starten? Tot en met de ZZ-L ging ons ZO gemakkelijk af, ZZ-Z was echt even slikken (zeker die jury bij H is “erg lastig” haha). En natuurlijk, als je twee winstpunten kunt halen in de ZZ-Z, gaan die andere 8 er op den duur ook wel komen, maar dat zou zeker niet vanzelf gaan. En een topsportmentaliteit heb ik niet. Toen het EK was afgelopen, besloot ik dat het genoeg was. Ook al heeft het nog best lang geduurd voordat ik haar daadwerkelijk te koop gezet had.
8. Je schrijft in je topic dat je op zoek gaat naar een opvolger. Wordt dit weer een haflinger of ga je naar iets totaal anders op zoek?
Ik stond open voor alles. Eigenlijk had ik maar een paar criteria; het moest wel groter zijn/ tonen dat Calysa. En bergop gebouwd zijn, met voldoende looplust. Maar geen gekkenhuis, want ik ben geen stuntpiloot (ik kwam tenslotte van superbrave Calysa). En gezond. En het moest binnen mijn budget passen. Ik ben blij om te melden dat het na een omweg toch weer een Haflinger geworden is. Whatsapp heet hij; hij stond eigenlijk niet te koop, dus ben superblij dat ik hem toch heb kunnen kopen. En hij is leuk! En heel anders dan Calysa, wat misschien ook wel goed is. Hij is pas 3 jaar!
9. Is je doel dan opnieuw om zo ver in de dressuur te komen?
Zeker weten! Als je eenmaal aan de Subtop “geproefd” hebt, wil je meer! Daarnaast heb ik een prachtige slipjas. Daar mochten we op het EK namelijk mee rijden. Het lijkt me een mooi eerbetoon aan Calysa als ik die ooit weer aan mag. Daarnaast is het fantastisch om door middel van wedstrijden een bevestiging te krijgen dat je op de goede weg bent qua training! De derde dag dat ik Whatsapp op stal had, heb ik gelijk weer les genomen en inmiddels weer elke week. Whatsapp krijgt ook een universitaire opleiding, haha!
10. Heb je nog tips/adviezen voor haflingerruiters die ook graag naar een hoger niveau willen rijden met hun haflinger?
Neem goed les! Als ik het kan met een kleine Haflinger van 1m40 die met Bestgaand steevast onderaan eindigde, kunnen jullie het ook! Door mijn huidige instructie heb ik gezien dat je echt geen speciale spullen nodig hebt om goed te kunnen presteren. Mijn standaard hoofdstelletje met enkelgebroken Harry’s Horse bitje voldoet prima! Zonder mijn instructrice was ik echt NERGENS geweest. Ze heeft me ECHT leren rijden. En laten inzien dat het nooit de schuld van het paard is, maar bijna altijd de schuld van de ruiter (in mijn geval: altijd de schuld van de ruiter haha). Qua rijden weet ze het ECHT het beste uit ons te kunnen halen. Want ik ben zeker geen topamazone. Alleen maar respect!
11. Wil je nog meer kwijt?
Ik zie op Bokt vaak mensen afgeven op de Top. Maar pas als je het zelf start, zie je dat sommige dingen zoveel makkelijker lijken, dan dat ze daadwerkelijk zijn. Of dat je je überhaupt maar kunt voorstellen! Dan geldt echt dat het er vanaf de zijlijn zoveel makkelijker uit ziet!
Verder vind ik het superleuk als iedereen positief is over zijn of haar paard! Lekker blijven delen en trots blijven zijn. Alleen maar leuk! Let nobody dull your sparkle. Ik hou van positiviteit!
Een tip wil ik nog wel delen, de tip die me uiteindelijk heeft doen besluiten bij Mevr. Schotman te gaan lessen. Betreffende uitstrekken, beeld je in dat je zelf over een grote plas moet stappen, wat doe je dan? Je ademt diep in, maakt een grote pas en ademt tegelijk uit. Je zet je borstkas uit. Een paard moet dat ook doen om de passen te kunnen vergroten. Daardoor moet je dus niet drijven bij het uitstrekken, want daardoor belemmer je de borstkas uit te kunnen zetten. Ik vind het een leuke tip!