Blog

Mijn vriend is groot, breed en bepaald niet kinderachtig, maar hij heeft een hartgrondige hekel aan regen! En nu wil het wel eens voorkomen dat ik niet thuis ben en mijn vriend de zorg voor onze 2 merries op zich neemt. En dan ook letterlijk zorg'elijk!
Want als er enige druppels op onze dames terecht komen, staat mijn vriend direct met de halsters in de aanslag bij het hek. De pony's steken altijd gretig hun koppies in de halsters, want stal betekent voor hen eten, maar mijn charmante vriend denkt dat hij ze 'redt' van van kou en nattigheid! Waarom? Omdat hij een hekel heeft aan regen en die gedachte doortrekt naar de pony's; hij denkt vanuit zichzelf voor hén.
Wij hebben 2 gezonde welshen met vachten als poolberen, een hardnekkig karaktertje en een buitenstal! Als ik hem uitleg dat ze uitstekend buiten kunnen blijven tot laat, wat voor weer het ook is, zeg ik altijd bijdehand: "Denk niet vóór hen, maar vanuit hen!"
Daarna houdt me dat dan een tijdje bezig. Denk ik wel altijd vanuit het paard, laat ik ze wel paard zijn? Ik denk van wel, maar waarom haal ik ze 's nachts altijd binnen? Dan staan ze fijn en veilig, vind ik zelf. Onzin eigenlijk, alsof ze in de wei meer gevaar lopen dan op stal! Nee, eerlijk is eerlijk, ik slaap beter dan, dus voor mezelf. Die neiging heb ik ook als er één niet lekker is, hoesterig of wat verhoging heeft. Gelukkig heb ik een nuchtere veearts die mij dan vriendelijk doch dringend mededeelt dat buiten de beste plek is voor een paard om op te knappen. En dat is ook zo! Een paard is een paard en geen mens!
Maar kijk eens heel bewust en rustig om je heen! Neem bijvoorbeeld de ruiterspeciaalzaak, de afdeling uiterlijke verzorging is vergelijkbaar met een hele flinke drogisterij. Zalfjes, crèmes, lotions, shampoos voor elke kleur vacht, met of zonder glitters!
De voerafdeling, er is meer keus voor je paard dan voor ons bij de groenteboer. Snoepjes in alle varianten, kleuren en smaken. De vermenselijking van ons paard zie je direct terug in de commerciële wereld.
Begrijp ik het? Ja, ik begrijp dat iedereen zijn paard zo goed mogelijk wil verzorgen en/of verwennen. Maar wat is goed en wat gaat te ver? Hoe snel ga je deze grens over? Als ik zelf een wondje heb, denk ik er niet eens over na, waarom dan smeren bij je paard? Grieperig? Gewoon even een stapje terug of onder de wol. En bij je paard? Bellen we niet snel een veearts? En de verschillen in wat we 'normale werktijden' voor een paard vinden? Een uur is ongeveer gemiddeld voor een recreatief gehouden paard. De meeste mensen werken er 8 per dag!
Als gewone, nuchtere Hollandse heb ik soms het idee dat we flink doorgeschoten zijn. En het Hollandse paard? Het Hollandse paard wil gewoon paard zijn!

Kiem Streefkerk