Geplaatst Bokt community
Een wat minder bekend ras dit keer in het vizier. Een compact Frans bergpaardje met een gemiddelde schofthoogte van 1.49 m. Een beetje eigenwijs, onverschrokken en geliefd bij een ieder wiens hart erdoor wordt veroverd; dat is de indruk die ik krijg als ik de reacties lees in het topic.
Het eigenwijze lijkt zich ook te vertalen in eenkennigheid, het is geen allemansvriend maar deze 'zwarte prins van de Pyreneeën' zoals hij wordt omschreven door het Merensstamboek kiest zijn humane vrienden zorgvuldig uit.
Bokker pien_2010 en haar man hebben de 23-jarige ruin Hercule en de 15-jarige merrie Polie in hun bezit. Detail in deze is dat de paarden als eerste in Pien's leven kwamen en Hercule heeft wel even in een machtstrijdje te kennen gegeven aan 'de nieuwling' dat hij op de eerste plaats stond.
Pien's man liet zich echter niet intimideren en bleef standvastig en Hercule... die herkende zijn meerdere.
Ik vind het een prachtige anecdote, zelden hoor ik van 'niet-paardenmensen' die dit soort invoelingsvermogen in een paard hebben.
Hercule en Polie blijken heel veelzijdig. Mennen, lange buitenritten, dressuur en zelfs een sprong.. ze draaien er hun hoef niet voor om en zijn een grote hulp bij de appeloogst.
Polie de Bigorre, 1 mei 2003 geboren, samen met Mixta van Bokt:
Jans: Ik heb zelf in 2016 kennisgemaakt met de Mérens. In Frankrijk. Ik had al een paar jaar niet paardgereden toen wij op vakantie gingen in de Fermette van pien_2010 hier op Bokt. Van het een kwam het ander en stond ik in de weide bij Hercule en Polie en was meteen weg van ze. Toen ik eenmaal met een grote glimlach op de rug van Hercule zat was ik ook gelijk verkocht. Hercule heeft geen stap verkeerd gezet met mij, toch wat onzeker na jaren niet te hebben gereden en als van origine westernruiter op een dressuurzadel nog wat onzekerder. Tijdens de rit die we maakten ben ik ook ontzettend verrast door de werkwilligheid en pit van de Mérens, en hoe zachtaardig ze zijn als je er naast staat. Ik zou zelf, als ik de ruimte had (zowel stalruimte als financiële ruimte) de Mérens zeker overwegen. Zeker omdat ik ook al begreep dat ze ook heel goed op de westernmanier gereden te worden. In juni ga ik weer bij pien_2010 op bezoek, en dan hoop ik stiekem wel even een aai of knuffel van m'n zwarte vriendjes te kunnen stelen.
Assebassie vertelt het volgende: Zestien jaar geleden maakte ik kennis met de Mérens, een geweldig leuk en apart ras.
We gingen op paardrijvakantie en wilden een mooie omgeving en leuke paarden.
Zo kwamen we uit bij Ies Ollivettes in de Ardennen.
Betrouwbare en voorwaartse paardjes was de omschrijving, we gingen ‘off the road’ rijden.
We waren benieuwd, want ja je weet niet wat er klopt van de beschrijving, maar we hadden een geweldige vakantie, vooral dankzij de Mérens paarden, wat een geweldige dieren, ze waren kalm en onverstoorbaar maar heel snel als ’t kon, vriendelijk en werkwillig, en heel stoer! Ze klommen en daalden met een zeer stevige tredvaste stap.
De steile heuvels op, soms stenen trappen, en bij het dalen gleden ze bijna op hun kont naar beneden, je mocht afstappen als je niet durfde maar we bleven lekker zitten want we voelden ons eigenlijk gewoon veiliger op die brede paardenrug.
We gingen door riviertjes en door dorpjes en dwars door het stadje, over paden waarbij we het stadje diep onder ons zagen, prachtige vergezichten, smalle paden, brede paden, tussen bomen door naar beneden, over karresporen, aten en dronken onderweg, de paarden waren echt geweldig en gingen gewoon door, soms 4 uur aan één stuk, daarna pauze en weer verder.
We reden langs de kudde met merries en veulens, er werd ook gefokt en verkocht. We werden begeleid door de eigenaresse die vaak op haar dekhengst tussen de merries reed. Hij was heel braaf en een ster in het openmaken van zijn stal, hij stond tussen de merries en dat was geen probleem.
En sinds 5 jaar heb ik een Mérens merrie!! Wat een geweldig leuk beest, ze is lief, rustig en zeer betrouwbaar, is altijd vrolijk en soms erg jolig, we zijn echt gek op haar en eigenlijk iedereen die haar kent.
Dit is tijdens een clinic vrijheidsdressuur in de binnenbak, schoon paard
Lekker vies met wintervacht van afgelopen maart, op de uitkijk
zo lijk ik nog groter 
En, ik kan het niet laten, nog een van haar mooie koppie
knap paardje hé
Sheeltje2 schrijft: Mérens. jeetje, ja m’n trouwe dame Jasmine was mijn meest speciale, betrouwbare maatje. Ik heb 13 jaar lang van haar mogen genieten, helaas in 2016 overleden maar als iemand voor Mérens kiest, echt waar, goedzakken eerste klas en betrouwbaar. Een maatje voor alles wat je ook maar wilt doen.
Heb met Jasmine mennen, dressuur, springen en basis western gedaan, een echte allrounder!
Mérens om van te blijven genieten, elke keer weer als ik haar foto’s zie
inkepink: Mérens eenkennig? hoe kom je erbij
grootste voorbeeld hierin is wellicht mijn Quira.Ooit een paar jaar terug moest ik haar verkopen vanwege mijn ziek zijn (stomstom) enfin... Quira had volgens mij een leuk baasje gevonden. Nog geen 3 maand later krijg ik bericht dat Quira niet te vertrouwen zou zijn, er iedere keer vandoor ging en dat ze daarom verkocht zou worden.... Mensen die Quira kennen weten dat het een dame is die liever lui dan moe is dus het hele verhaal overrompelde mij dusdanig in combinatie met het onzettend missen van haar dat we niet getwijfeld hebben, bericht hebben gestuurd dat we haar weer ophaalden en toen ze hier weer met een grote zucht uit de trailer stapte wist ik genoeg...die gaat niet weer weg.
Zoals meestal het geval is, zijn er ook minder leuke verhalen over de ervaring met een bepaald ras, of beter gezegd een individu van een ras.
Karuna vertelt: Ik zal ook maar reageren, al heb ik geen Mérens meer, maar ik ken de andere kant van het ras. Wat de gevolgen zijn als je deze redelijk zelfstandige dieren niet in handen hebt tijdens hun opgroeien en ze dus min of meer verwilderd opgroeien.
Grappige is dat Pien daar ook min of meer van heeft kennisgemaakt ook. Veel later bleek pas dat zij met bekenden mee was om naar Heleen van Grote Boele te komen kijken of zij geschikt was voor hun. Antwoord bleek wel duidelijk, helaas pas na aankoop: nee absoluut niet.
Vader Saltimbanque III, moeder Ortie. Een stevige oud type Mérens van 6 juni 1995.Maar ok, wij hadden naast Karuna een jonger veulen (kruising arabier) die een dag na zijn tweede verjaardag is ingeslapen. We werden toen getipt door onze hoefsmid dat een oudere man accuut in verband met gezondheid twee jonge Mérensen kwijt moest. Een ruin en een merrie. Dus wij erheen en we treffen twee redelijk verwilderde dieren aan. Hij had ze net gekocht in deze staat maar zijn gezondheid ging rap achteruit. Wat bleek, Heleen had tot hij haar kocht alleen in een weitje bij de IJssel gestaan zonder menselijk of soortgenoot contact.
Gevolg daarvan: een doodsbange, licht agressieve, dominante merrie die niemand in haar buurt duldde. Op straffe van aanval en geweld desnoods hield ze iedereen uit haar buurt. Afijn vrachtwagen, grote emmer voer en overrompelen hebben we haar een halster omgedaan en veilig op pensionstal gekregen. Daar een hands off beleid kunnen maken waardoor ze samen met Karuna veilig de wei in en uit kon. Langzaam met t touch en zweepjes met spons en doekjes kunnen gaan aanraken. Stalhouder en wij tweeën konden haar vrij snel al goed en veilig handelen. Inrijden is zonder enig probleem gegaan, alleen in de puberteit even tja madam was wat dwars. Niet meer de bak uit willen na longeren. Dus na overleg met stalhouder hooi en water neergezet en twee dagen later bliefde madam pas weer in de buurt te komen. Hihi
Ieder ander moest echt uit de buurt blijven.
Hoefsmid was eerst verdoven voor ze gekapt kon worden, enten en zo was voor de dierenarts geen veilige handeling. Vaak gehoord: dier is alleen geschikt als worst. Ja, ze was inderdaad wat eenkennig en heel duidelijk in wie ze wel of niet mocht. Maar voor ons en langzaam aan voor anderen was ze goed meegaand en ze reed heerlijk. Onverschrokken, legertanks geen enkel probleem, chinooks tegenkomen op de hei bij Ede met een oefening, is dat eng dan?
Afijn mijn gezondheid ging achteruit dus haar te koop moeten zetten, tegelijk met zo leek het inslapen van Karuna. Pien kwam dus met haar bekenden, Heleen werkte goed mee dus ze was verkocht. Om na de verhuizing tot onze grote verbazing in een klap terug te vallen in haar oude gedrag dat ze al twee jaar niet had vertoond.
. Ze kwam terug, Karuna had reservetijd gekregen. En een jaar hebben we Heleen te koop gehad veel mensen afgewezen omdat we problemen verwachten.En toen meisje van 11, een dun, iel sprietje met haar vader. Ok als dat maar goed gaat. Heleen misdroeg zich echt vreselijk met opzadelen en hoeven krabben, paps heeft been vastgehouden en madam lag op haar rug onnozel te kijken. Sjips, waar ging dit fout? Maar echt vanaf seconde één een superband tussen groot breed zwaar zwart lijf en een dun iel jong sprietje. Als een schaap zo mak als ze bij ons ook was. Vol vertrouwen. Nu, bijna 20 jaar later, is ze nog steeds bij dat meisje. Inmiddels grijs, bejaard en oud en nadat ze eerst wedstrijdpony is geweest, is ze nu al jaren een uitermate goede therapiepony. Juist door haar voor- en afkeur voor bepaalde mensen.
Liseef heeft net voor sluitingstijd het topic gevonden, gelukkig maar want ze schrijft:
Wat leuk dat de Mérens het ras van de maand wordt. En wat een leuke en herkenbare verhalen en mooie foto’s zijn er al geplaatst! Ik werd op dit topic getipt door pien_2010. Op de valreep deel ik hier ook graag mijn ervaringen
Begin 2004 maakte ik voor het eerst kennis met de Mérens. We kochten ons eerste eigen paard: Eefje, een Mérens merrie van toen 11 jaar oud. Door haar ben ik ook me in het ras gaan verdiepen en een echte liefhebber van de Mérens geworden. Ik heb net zoals assebassie bij Les Olivettes een rit gemaakt door de Belgische Ardennen op een Mérens en was daar erg onder de indruk van. De Mérens is een uitstekende klimmer, echt een goed paard voor een tocht over zeer ruig terrein. Tientallen meters steil naar beneden afdalen over een pad dat bestaat uit losse stenen? Geen probleem, de Mérens doet het even.
Ook de eigenwijze en eenkennige kant van de Mérens herken ik maar al te goed. We kochten Eefje toen ik 12 was en ik had echt een klik met haar. Ik reed er zo mee weg en ik kon ook gewoon heel veilig op buitenrit met haar. Zelfs met de weg oversteken keek ze zelf of er verkeer aankwam. Maar een ervaren instructrice waar ze totaal geen klik mee had, kon er nog geen rondje over de hoefslag mee stappen.
Hoewel de eigenwijze kant niet altijd makkelijk of leuk was, heb ik vooral heel veel plezier beleefd met Eef. Dressuur, springen, mennen, lange buitenritten, zwemmen, niks was haar te gek. Ze stond in een heel langgerekt weiland met ongeveer 10 andere paarden. Toen ik 13/14/15 was, sprong ik altijd achterin het weiland op haar rug en reed in rengalop naar voren. Zonder zadel/hoofdstel/wat dan ook. De andere paarden renden dan naast haar of achter haar. Niet echt heel verantwoord dus, maar met Eef kon het ook gewoon zonder dat het de vraag was of het goed zou aflopen. Door en door betrouwbaar was ze. Ook het veel buiten willen staan herken ik. Als ze te lang op stal stond brak ze de tent af. Ze heeft het ook wel eens gehad dat ’s avonds het hek open werd gedaan en ondanks dat alle paarden van haar groep rustig naar binnen gingen, zij bedacht dat ze liever buiten bleef. Ze maakte dus gewoon een rechtsomkeert terug naar de wei en ja, ga een Mérens dan maar eens op andere gedachten brengen
In 2008 hebben we een veulen van Eefje gefokt. Een merrie genaamd Umbra. In tegenstelling tot de meeste Mérensen, is Umbra juist erg druk en gevoelig. Ze heeft wel het betrouwbare karakter en de eenkennigheid van de Mérens. Zij blinkt echt uit in haar werkwilligheid. Oké, als ze je niet mag kun je er echt niets mee. Maar als ze je wel mag, zal ze altijd haar best voor je doen, hoe moeilijk of spannend ze iets ook vindt. Van haar krijg je altijd zonder enige twijfel de volle 100% inzet. We hebben een start met endurance gemaakt, wat ze enorm goed deed. Ik prijs mezelf erg gelukkig om nu al bijna 10 jaar haar in bezit te hebben. Eenkennig zijn ze, maar wat een band krijg je met ze als je zo lang samen bent en de klik hebt.
Kortom: de Mérens heb ik leren kennen als een paard die enorm veelzijdig is en veel in zijn mars heeft. Hun karakter is bijzonder sterk. Ze zijn eenkennig en eigenwijs, maar ook betrouwbaar en werkwillig. Met hun stoere zwarte vacht en ruige haren is de Mérens een ras waar je echt verliefd op kunt worden, dus wees gewaarschuwd
Nog even wat foto’s:
Tot slot nog wat filmpjes en foto's die zijn bijgedragen door pien_2010:
"Ik heb nog eventjes op internet gezocht. Het eerste filmpje gaat over de keuringen van de Mérens in Bouan elk jaar in augustus.
In dit verhaal vertellen de mensen afzonderlijk over de veelzijdigheid van de Mérens en zie je op de achtergrond Mérens gaan.
Het tweede filmpje heb ik zelf ook gezien namelijk daar dalen de Fantilhou Mérens af van een zeer steile helling. Fantilhou fokt en levert zo'n fijne gebruiks Mérens af
Zelf heb ik de afdaling gezien (een ander jaar) die jullie hieronder zien. Toen ik het zag deed mijn vriendin mee (ze doet in dit filmpje ook weer mee
) en deed ik het zowat in mijn broek van angst want het is ongelooflijk stijl. Je moet je voorstellen dat beneden het publiek staat te wachten met ingehouden adem en helemaal los gaat van enthousiasme als de paardjes beneden zijn. Ik vind het een enorm spektaculair gezicht."Ik kan het blijven herhalen... wat was het weer genieten van het ras van de maand
Balance
Voor volgende maand zijn we op zoek naar al jullie ervaringen met de Fjord.
Post je verhalen en foto's hier: [FJ] Ras van de maand: De Fjord
. Kom je niet vaak tegen in deze tijd, maar ze heeft altijd gelijk gehad.
was echt een geweldige pony, het is dat ik zo lang ben en voor de wagen vond hij echt niet leuk maar anders was hij altijd gebleven. 
