Geplaatst Bokt community
Door een aantal nieuwe onderdelen komt hoe gaat het nu met de boktveulens? voortaan de 14e van de maand online.
Deze maand in 'Hoe gaat het nu met de Boktveulens?' lees je over Hepsie van bokker Sjolvir die in 2011 gouden merrieveulen werd.
Op 14 april 2011 werd dan eindelijk het lang door de fokker van mijn merrie en mijn ooit gewenste veulen geboren. Ik had de namen al helemaal bedacht, maar die waren niet passend dus werd het mijn "hebbedingetje" beter gezegd, Hepsie (Hepzibah = she is my desire). Bedoeld voor de verkoop...
Begin ging met wat horten en stoten, teruggeslagen pootje bij de geboorte, te korte buigpeesjes gelukkig niet in ernstige mate en een gewrichtsontsteking, maar Hepsie was klein maar dapper en was ziek of niet eigenlijk altijd een brutaal klein blij ei.
In oktober van dat jaar ging ze naar de opfok in een natuurgebied in Drenthe om daar de komende 2 1/2 jaar lekker kleuter te kunnen zijn.
Ik heb ze nog net niet sterkte gewenst met dit brutale gebakje, dat daar een paar jaar lang overal zo ongeveer haantje de voorste in wou spelen.
Misschien wel de meest bekende foto van Hepsie.
In april 2014 heb ik haar weer opgehaald, het beleren ging eigenlijk gewoon vanzelf, niet zadelmak paard, gewoon zadels even gepast en niet veel later zat ik erop. In het begin maar heel af en toe en kort, die winter mocht ze lekker naar een paddock paradise om met vrienden alles wat ze geleerd had te overdenken.
Voorjaar 2015 heb ik haar daar weer opgehaald en kon ze verder met haar lessen. Werd een raar jaar, met hoogtepunten en dieptepunten, Hepsie had een sarcoid aan de binnenkant van haar been en die moest behandeld worden (en hoeveel pijn ze ook aan dat been had, altijd met de oortjes naar voren strompelde ze dan achter je aan de wei weer in), ik kreeg een aanrijding.
Hieronder een foto van de sarcoid op haar been tijdens de behandeling en een na foto in spoiler, kan schokkend zijn.
Spoiler:
En hier hoe mooi het uiteindelijk genezen is.
Spoiler:
We mochten dat jaar ook naar HE voor een cross clinic, een hoogtepunt! Ja, dat groentje van mij, die nog nauwelijks gesprongen had.
Jammer genoeg zat er toen een sarcoid op haar neus en in de winter van 2015/2016 was die aan de beurt om behandeld te worden, dus het hele rotproces dat ze aan haar been al een keer had meegemaakt, ging in herhaling op haar neus. Maar sarcoid of niet, die brutale neus stak ze nog steeds overal in en tussen.
Helaas kon ik niet veel meer rijden en werd Heps een soort van geparkeerd in vakantiemodus, niet dat zij dat een probleem vond. Lekker in de wei, samen met haar moeder en ome Toobs.
Maar het is en blijft een fjord, dus wegens "overconditie" moest ze dan maar elders beleerd worden voor voor de wagen, iets wat ik dolgraag zelf met haar had willen doen, maar op dit adres wordt het super gedaan, dus vooruit dan maar. Hepsie bleek naast hele leuke rijpony ook een heerlijk menpaard te zijn. Helaas wegens omstandigheden verder weinig of eigenlijk niet meer gemend. Foto van Hepsie tijdens het beleren ergens midden 2016.
Gelukkig is Hepsie, ondanks dat het een brutaal blij ei is, zo'n paard waar je na een tijd stilstaan weer op kan stappen, alleen verder opleiden is zo wat lastig, maar bijrijders en ik hebben wel van haar kunnen genieten.
Op de keuring haalde mevrouw de punten om model te kunnen worden en haar B en L1 dressuur fjordsport diploma en haar B springen, bij bestgereden werd ze 3e. Ergens dat jaar werd ze voorlopig model.
Later dat jaar werd ze LL dressuur fjordsport (Dat is zeg maar L1 maar dan met minimaal 190 punten en nog wat voorwaarden) en daarmee was ze dan modelmerrie (samen met de punten van de keuring eerder).
Dit moet in de zomer denk 2016 zijn geweest, Hepsie voor de laatste keer met haar moeder Sjolvir op het strand. Geloof dat Hepsie in totaal maar 4x op het strand is geweest, maar het waren 4 heerlijke keren.
Eind 2016, weer een sarcoid, dit keer in haar oor en zo werd er begin januari gestart met BCG therapie in Utrecht, de sarcoid verdween snel en de prognose was 80% kans op niet meer terug krijgen van sarcoiden, dat zou toch fantasisch zijn!
Begin 2017 begon ons rijden ongeveer zo... Mevr. brutaal blij giraffetje, maar rijtechnische problemen zijn er om opgelost te worden. Zo gezegd, wonderbaarlijk genoeg ook nog voor een groot deel gedaan. Ze deed dit vooral bij spanning, dit is haar manier om dat te uiten, dus iets in de omgeving of een oefening die je vraagt waar ze nog niet helemaal in thuis is.
Voorjaar 2017 konden we om de hoek oefenproefjes rijden, zo gezegd zo gedaan, maar wel met "The works" onder het motto bluf is alles, Hepsie uitgedost als volwaardig dressuurpaard inclusief geknotte voorpluk, wat uiteraard heiligschennis is bij de fjorden.
In april 2017 was er een leuke Working Equitation-wedstrijd en ik had ineens bedacht dat Hepsie dat ook wel leuk zou vinden, dus ik en een vriendin (ook niet echt getraind hievoor) met de dames achterin de trailer op wedstrijd. Helemaal trots kwam ik thuis, mijn ukkie was 10e geworden van de 21 en kon een maand eerder niet achterwaarts, niet van galop naar stap en niet van stap naar galop en geen eenvoudige wissels, nu was het nog wel niet bevestigd, maar ze deed zo haar best!!
En op vreemd terrein heeft ze de bijnaam SpeedyconPoef verdiend, want dat kleine ding kan best wel eens heel handjevol paard zijn.
Dit jaar met haar nog 3x WE gestart en elke keer ging het beter en het mag duidelijk zijn de giraffe bleef thuis.
In 2017 reed ze ook een Ibop met een A premie, mijn knappe kleine dametje! Ze deed het zo goed en ik dacht nog even, na de dressuur, het springen en de buitenrit, 'oh oh, daar gaat je A...', toen ze bij de buitenrit bij de laatste keer halthouden en even opstellen voor de foto, gewoon 3x met 4 pootjes tegelijk de lucht in sprong (waarop ik in de lach schoot, want dat is zoooo Hepsie!).
En omdat Heps en ik heel goed begrijpen waarom paardrijden leuk kan zijn, doen we zoals altijd vooral de leuke dingen.
Hepsie in actie tussen de koeien.
Helaas had ik ondertussen alweer een vermoedelijk sarcoid ontdekt, dit keer 1 op haar hals en 1 op haar mondhoek, zo ver dus voor de 80% kans op niet terugkomen van sarcoiden....
Die op haar hals is wel behandelbaar, maar die op haar mondhoek zit heel ongelukkig en diffuus, dus als je die gaat behandelen heb je een probleem en bij niet behandelen ook.
Eind 2017 dacht ik, maar straks kan ik haar allicht niet meer met bit rijden, zou haar toch wel graag KNHS sport prestatie willen hebben.. (dat is M2 met 2 winstpunten), leek onmogelijk, want ze was echt nog niet M2 klaar, ze loopt in de lessen haar oefeningen wel, ene kant beter dan de andere, maar klaar, nee... Onder het motto nooit geschoten altijd mis, startkaart aangevraagd half december 2017 en half januari 2018 mocht ze zichzelf KNHS sport prestatie noemen, want toen had ze haar 2 winstpunten binnen. Met op haar travers nog een keer de opmerking van een jury dat dat de beste travers van de dag was geweest en dat je daar dus helemaal geen duur paard voor nodig had (ze moest eens weten, wat die kleine blonde ondertussen gekost heeft
aan behandelingen, bloed, zweet en tranen). Ondertussen heeft ze weer wedstrijdvakantie tot ze echt M2 klaar is. En ben ik nog steeds heel blij met haar en haar bijrijders ook denk ik. Het is en blijft een vreselijk brutaal monster, dat altijd met een blij hoofd (of zeer expressief boos hoofd, maar ze doet niets) en dito gedrag door het leven gaat. Ze wordt nog steeds jammer genoeg heel weinig gereden, maar dat in gedachten houdend doet ze het zo leuk! Waar we vooral aan doen is cherry picking zeg maar, als je niet vaak kunt rijden, moet je de keren die je rijdt vooral erg leuk maken en met Hepsie is het al snel heel leuk!
Dit brutale expressieve hoofd... dit is Hepsie, zo is ze geboren en zal ze altijd wel blijven, eigenlijk een stikvervelend brutaal monster dat altijd van alles uitvreet en vervolgens meer doet dan je eigenlijk van haar zou kunnen verlangen op wedstrijden of bij andere leuke dingen, maar dat maakt haar wie ze is!
Heelijk paard, van wel 1.415 cm groot
. Eigenlijk de droom van iedere fokker minus een paar cm en plus een paar sarcoiden.... 
Vorige week toen het eindelijk Fjordenweer was.
Wat onze toekomstdoelen zijn? Gezondheid, blijheid, plezier en dan en passant als we de kans krijgen ooit, Z dressuur, WE 3 en natuurlijk dat waar ze ook goed in is: mennen! En dan in de voetsporen van haar ome Toobs treden, dromen mag toch? Lukt dat niet, dan genieten van alles wat we wel kunnen doen, tot nu toe lukt dat aardig.
, lijkt wel gister dat het oranje dametje geboren is . 