Geplaatst Tekst en foto's door Bokt reporters duo
Op woensdag 26 augustus waren wij uitgenodigd bij Catherine Gudde. Voor degenen die haar niet kennen: Catherine Gudde is de Nederlandse amazone die dit jaar meedeed aan de Mongol Derby. Maar wie is Catherine Gudde eigenlijk? Kennen we haar alleen van de Mongol Derby? Wat heeft zij allemaal gedaan? In dit interview komen jullie meer over haar te weten als persoon, paardenmens en deelneemster aan de Mongol Derby.
Catherine is al haar hele leven verzot op paarden. Dit begon als hobby, maar die is een ‘klein’ beetje uit de hand gelopen. “Ik geloof niet dat iemand mij kent, die niet weet dat ik van paarden houd of dat ik ze zelf heb”, vertelt ze. “Ik rijd veel wedstrijden, dus ben erg veel onderweg en in de weer met de paarden”. Catherine rijdt zelf western en doet dit in meerdere takken hiervan. Pleasure, horsemanship, showmanship, trail en halter zijn een paar van deze onderdelen. “Ik noem dit zelf de dressuurmatige onderdelen van de western”, vertelt Catherine. “Deze onderdelen zijn voornamelijk leuk omdat ze veel verschillende dingen van mijzelf, maar ook van mijn paarden vragen”. Haar werk heeft echter niets met paarden te maken, ze is namelijk freelance redacteur. Naast het bezig zijn met de paarden heeft ze ook nog andere hobby’s, zoals hardlopen.
Zoals eerder vermeld kennen wij Catherine van de Mongol Derby. Zij was dit jaar de Nederlandse amazone die meereed aan de derby en wij mochten haar vragen wat dit nu precies inhield. “De Mongol Derby is eigenlijk de ultieme endurance race”, vertelt ze. “Het is 1000 kilometer in maximaal tien dagen. Dit jaar mochten we er echter langer over doen omdat we een nieuwe route reden met veel berggebieden. Zelf ben ik in negenhalve dag gefinisht. Er zijn weinig voorzieningen en je mag bijna niks meenemen. De richtlijnen zijn hier strikt in, maximaal vijf kilo aan bagage mag er maar mee. Je kan dus geen schone kleding aan en je slaapt op de koude grond. Van douchen was geen sprake en naar het toilet gaan was ook niet gemakkelijk. Er waren dagen bij dat de zon fel scheen en het dus heel heet was, maar ook dagen dat het koud was, of het met bakken uit de lucht kwam. De Mongol Derby is de ideale uithoudingstest.”
“Vijf kilo aan bagage… Mocht je eigenlijk wel iets meenemen?”, vroegen wij Catherine. Ze lacht en vertelt over haar bagage: “Ik had een zadeltas en een rugtas. In de rugtas zat een camelbak, een soort van watertank die in de rugzak verstopt zit. Hier zat twee liter water in waar ik een aardig eind op kon teren. Via een slang die aan de buitenkant van de rugzak zit kon ik af en toe drinken. De overige ruimte in de rugzak en zadeltas werd met andere spullen gevuld. De combinatie van de spullen en het water mocht maar vijf kilo wegen, omdat de paarden maar klein zijn. De paarden zijn gemiddeld genomen maar 1.35m groot en je eigen gewicht komt er ook nog bij. De maximale belasting die gesteld werd voor de paarden was 85 kilo inclusief bagage. Helaas was het niet zo dat als je minder dan 85 kilo inclusief bagage woog, je dan meer bagage mocht meenemen. Het is dan een mazzel voor de paarden. Ik vind het een prima regel, omdat het anders dan voor de paarden gewoon veel te zwaar wordt. Gelukkig hoefde ik maar 40 kilometer op een paard te rijden, daarna werden ze afgelost door een ander paard. De paarden lopen maar één keer tijdens de derby. In totaal zijn er dus een stuk of 1300 paarden geweest die de Mongol Derby hebben gelopen”.
Catherine wilde de Derby graag rijden omdat het alles verenigt wat zij leuk vindt. De paarden en de test voor zowel het lichamelijke als het geestelijk uithoudingsvermogen. Per dag zit men ongeveer tien tot twaalf uur op een paard, waardoor een deelnemer zich lichamelijk goed moet voorbereiden om de rit te kunnen doorstaan. Catherine heeft daarom een personal trainer ingehuurd om alle spieren te trainen die ze nodig had om zo lang op een paard te kunnen zitten. Daarnaast heeft zij veel gereden bij Esther Groen, een Nederlandse endurance-amazone. Catherine kon namelijk op haar eigen paarden niet trainen voor de Derby. Ze heeft zelf twee paarden staan. Tim, een criollo met cushing, en Mica, een jonge quarter horse met de bouw van een bodybuilder. Beide paarden waren niet geschikt voor de training, maar gelukkig kon ze bij Esther terecht. Naast het trainen voor de vele uren die Catherine zou moeten maken, kon ze zo ook oefenen met het rijden van veel verschillende paarden en deze ook leren inschatten. “Esther heeft zelf een aantal arabieren, maar ze waren heel anders dan mijn eigen paarden. En dat is maar goed ook, want dat zijn de paarden die in de Mongol Derby worden gebruikt ook”, lacht Catherine vrolijk. “Ik heb er heel veel aan gehad. Zowel de uren in het zadel als de technische kant. Ik heb geprobeerd om zoveel mogelijk paarden te rijden voor mijn deelname. Ik heb in Mongolië zelf 28 paarden gereden, die ik allemaal moest leren kennen. De paarden in Mongolië waren een stuk minder in handen geweest, je kan zelfs zeggen ‘wilder’. Ik moest ze daarom snel kunnen inschatten. Ik had soms maar twee seconden de tijd om te voelen wat voor een paard ik onder mijn kont had. Niet dat de paarden gemeen waren hoor!”
Naast de trainingen met haar personal trainer en met Esther, heeft Catherine bij een judoka gelest. Dit ging voornamelijk om de valtrainingen, zodat ze wist hoe ze terecht moest komen en hoe ze zich op het laatste moment kon wegdraaien om schade te voorkomen.
We waren erg nieuwsgierig naar de paarden die Catherine bij de derby heeft gereden. “Eigenlijk zijn het wilde paarden die net hebben geleerd een ruiter te dragen”, vertelt ze. “Ze leven in kuddes, eigenlijk een beetje in het wild. Als de deelnemers op moesten stappen, werd het paard vastgehouden door de herder van die kudde. Ik moest heel snel en zacht gaan zitten, en daarna gaf de herder de leadrope voorzichtig aan mij. Voor je het wist stoof je weg. De paarden waren heel schuw en je kon ze ook niet normaal benaderen. Je moest dus ook echt blijven zitten tot het volgende tussenstation, anders was er een grote kans dat je er niet meer op kwam. Tijdens de derby moest ik twee keer heel erg nodig naar de wc en heb ik de gok genomen en ben afgestapt. Gelukkig kon ik bij die paarden nog wel opstappen!” Er werd tijdens de derby alleen met ruinen en hengsten gereden. Dit omdat met de merries gefokt wordt en deze moeten worden gemolken. Het eerste paard waar Catherine op heeft gereden, heeft het eerste anderhalf uur alleen maar gegaloppeerd. Ze hoefde alleen maar de weg te wijzen en het paard liep! “Ik probeerde echt vriendjes te worden met de paarden”, legt ze uit. “Ik bepaalde waar we heen gingen, de paarden bepaalden het tempo. Zij kunnen namelijk beter inschatten waar ze hun voeten kunnen neerzetten. Je moet dus echt vertrouwen op het paard, en het paard moest op mij vertrouwen. Dat is een van de dingen die ik echt heb geleerd tijdens de derby. Vrienden worden met het paard om zo goed samen te kunnen werken. Dit wil ik met mijn eigen paarden ook bereiken. Ze zijn uiteraard mijn vriendjes wel, maar niet zoals daar.”
Catherine heeft naast de voorbereiding voor haar rit zelf, ook geld ingezameld voor de Madurodam Manege in Den Haag. “Dit was geen verplichting voor deelname aan de derby, maar werd wel gestimuleerd door de organisatie. Geld inzamelen voor een goed doel is nooit verkeerd en ik vind het mooi om te zien wat er op die manege gebeurt. De Madurodam Manege is een stichting waarbij mensen gehandicapt zijn of een beperking hebben ook kunnen paardrijden, op therapeutische basis. Door de beweging en omgang met de paarden gaan de kinderen en volwassenen zich beter voelen en leren ze meer over zichzelf. Ze kunnen intens genieten als ze bezig zijn met de paarden en dat is prachtig. Echter is zo’n manege afhankelijk van donaties, waardoor ik dit een prachtig doel vond.”
Het was voor Catherine een hele zware maar prachtige ervaring. Elke dag vertelt ze haar verhaal weer stralend aan nieuwsgierige mensen en elke keer herinnert haar dat er weer aan wat ze voor elkaar heeft gekregen. Ze heeft ons dan ook in alle plezier haar verhalen verteld over de Mongol Derby. Op zondag 13 september is zij op Horse Event aanwezig om een lezing te geven over de Mongol Derby, waarna zij alle vragen wil beantwoorden en haar plezier en ervaring met iedereen wil delen.
! Lijkt mij een pittige maar mooie ervaring, om zo in een vreemd land op vreemde half wilde paarden te stappen. En dat 12 uur op een dag. 
Erg leuk mens! Mocht je er meer over willen weten en zondag naar HE gaan, zou ik zeker aanraden naar haar clinic te gaan!