Geplaatst Chris Berkers, Novalues op Bokt, heeft onlangs deelgenomen aan de Mongol Derby. Daarover brachten we op Bokt al een aantal VN-artikels. Chris reed een ijzersterke race en werd elfde, een erg mooi resultaat! Eerder schreef Bokt.nl al over haar deelname aan de Mongol Derby en nu vertelt Chris ons hoe ze alles beleefd heeft.
Toen we eerder schreven over haar deelname, was Chris zich volop aan het voorbereiden.
Chris: “Ik ben erg tevreden over mijn voorbereiding. Op 1 november 2013 wist ik dat ik mee mocht doen, en vanaf dat moment stond alles in het teken van de Derby. Ik ben toen als een gek gaan trainen. Naast mijn fulltime baan en studie, trainde ik zo’n tien tot vijftien uur per week. Fysiek was er dus geen enkel probleem. Daarnaast besteedde ik ook heel wat tijd aan beslissen welk materiaal ik zou meenemen. Dat bleek ik ook goed uitgekiend te hebben, ik had niets bij me wat ik niet nodig had en ik miste ook niets. Ook mentaal had ik me niet beter kunnen voorbereiden dan ik gedaan heb.”
Chris had op voorhand niet echt een plan in haar hoofd.
Chris: “Ik denk dat bij grote uitdagingen als dit, in een land dat je niet kent, op paarden die je niet kent, je niet echt een plan kan hebben. Je hebt er namelijk geen idee van hoe de omstandigheden zullen zijn en wat je kan verwachten, ook al heb je je ingelezen en ex-deelnemers gesproken. Mijn plan was om mijn best te doen en om zo hoog mogelijk te eindigen. Ik ben dan ook erg tevreden met mijn elfde plaats!”
Je zou denken dat de dagen voor de eigenlijke start van de race erg hectisch zijn, maar niets is minder waar.
Chris: “De dagen voor de start waren heel ontspannend. In het hostel waar ik verbleef, leerde ik een leuke groep mensen kennen. De organisatie zorgde ook voor een pre-racetraining. We kregen in het hotel een briefing over medische zaken, de route, de gebruiken, enzovoorts. Na die briefing werden we twee dagen voor de start naar het startkamp verplaatst. De eerste dag in het startkamp maakten we een testrit zonder bagage, de dag erna een testrit met bagage. Tijdens die testritten konden we kijken of alles goed zat en konden we wennen aan de paarden, voor we 1000 kilometer met hen zouden afleggen.”
En eindelijk was het zo ver, Chris ging van start in de Mongol Derby! Chris reed voornamelijk haar eigen race, zonder naar de andere ruiters te kijken.
Chris: “Er waren wel mensen die van te voren hadden afgesproken om samen te rijden, maar ik niet. Dat maakte het juist uitdagend en spannend, op die manier ben je echt op jezelf aangewezen en kan je tot het uiterste gaan. Afspreken met iemand zou ook niet gemakkelijk geweest zijn, omdat de paarden zo verschillend zijn en er vaak geen match was. De eerste dagen heb ik wel met anderen samen gereden, omdat het deelnemersveld toen nog heel dicht op elkaar zat. Maar daarna, vanaf dag vier, heb ik voornamelijk alleen gereden. Dat was af en toe erg zwaar!”
Ondanks de afstand en de omstandigheden, had Chris het op fysiek vlak niet moeilijk.
Chris: “Fysiek was de Mongol Derby voor mij geen probleem. Ik rijd niet alleen paard, maar loop ook ultramarathons door de bergen. Met mijn conditie zit het dus wel goed. Natuurlijk had ik de eerste drie dagen spierpijn, maar daarna paste mijn lichaam zich aan en had ik nergens last meer van. De Mongol Derby is vooral een mentale uitputtingsslag: je weet hoeveel dagen je nog te gaan hebt en hoeveel kilometer je nog moet afleggen. Dat moet je mentaal aankunnen, vooral op de momenten dat je alleen bent.”
Chris kwam ook in contact met de lokale bevolking in Mongolië.
Chris: “De paarden waarop we reden, zijn eigendom van de locals. Ondanks de taalbarrière heb ik toch wat van hen meegekregen. De Mongolen zijn erg gastvrij. Ze blijven je maar eten geven en offeren zelfs hun eigen bed op als je als gast ergens wil slapen. Natuurlijk zijn er ook rotte appels, maar dat is overal zo. Ik heb Mongolië ervaren als een erg gastvrij land, waar alles draait om respect.”
De deelnemers aan de Mongol Derby rijden de race op verschillende paarden, die ter plaatse door de organisatie worden geselecteerd. Vaak zijn de dieren net zadelmak.
Chris: “Ik ben zo blij en voel me zo vereerd dat ik al deze paarden heb mogen rijden, ze zijn stuk voor stuk bijzonder. Als je zo veel paarden achter elkaar rijdt, merk je pas echt wat het betekent om een klik met een paard te krijgen. Met sommige dieren kon ik niets aanvangen, met andere was ik dan weer twee handen op een buik. De paarden daar zijn zo ongelooflijk sterk, staan zo dicht bij de natuur en hebben zo’n goed gevoel van zelfbescherming. Heel anders dan de paarden hier.”
Chris beleefde heel wat mooie, maar ook een aantal moeilijke momenten tijdens de Mongol Derby.
Chris: “Het mooiste moment beleefde ik voor de start. Na maanden van training, voorbereiding en dromen, kwamen we op maandagmiddag op de steppe bij het startkamp. Die middag reden we ook de paarden voor het eerst. Het is niet te beschrijven hoe het voelt om na zo’n lange tijd eindelijk daar te zijn waar je al die tijd naartoe hebt geleefd. Natuurlijk was de Derby zwaar, zeker mentaal. Ik vond het erg moeilijk dat er op dag 6 een stop op de wedstrijd werd gezet, omdat het veld te verspreid was om de veiligheid nog te kunnen garanderen. Ik had twee dagen lang zo ongelofelijk hard gereden en zo mijn best gedaan om zo ver mogelijk te komen. Ik kwam om 13u40 aan op het tweede station van de dag, toen ik daar hoorde dat ik niet verder mocht. Dat was heel zwaar, want ik had gepland om die dag nog twee stations te doen. Het voelde op dat moment alsof alles wat ik al gedaan had voor niets was geweest, hoewel ik wist dat die tijd uiteindelijk verrekend zou worden bij de finish.”
Een van de redenen waarom Chris wilde deelnemen aan de Mongol Derby was om daar met eigen ogen te zien hoe het met het dierenwelzijn gesteld is.
Chris: “Er werd nog meer aandacht besteed aan het welzijn van de paarden dan ik vooraf dacht. De organisatie schat het dierenwelzijn ook erg hoog in. De paarden komen altijd op de eerste plaats. Stel dat je helemaal uitgedroogd op een station aankomt, en de hartslag van je paard is te hoog, dan blijf je als ruiter net zo lang bij je paard tot het hersteld is. In het slechtste geval kan dat twee uur duren. De dierenartsen keken telkens heel kritisch naar de paarden die op een station binnen kwamen. Hun oordeel was onverbiddelijk. Een hartslag van 68? Dan moest je wachten, want die moest 64 zijn. Paarden die heel licht onregelmatig liepen, werden uit de race gehaald en de ruiters kregen een tijdstraf. Er zijn, volgens mij daardoor, heel weinig incidenten geweest. Er zijn in totaal 1400 paarden gebruikt en gekeurd tijdens de Derby en ik heb nauwelijks tot niets gehoord over kreupele, uitgedroogde of niet-herstellende paarden.”
De dierenartsen van de organisatie controleerden niet alleen de deelnemende paarden, ze behandelden ook de paarden, geiten en schapen van de lokale bevolking.
Chris: “Op de steppe is geen kliniek, en vaak heeft de lokale bevolking niet de kennis en het materiaal in huis om dieren juist te kunnen behandelen. Ik heb gezien en gehoord dat ‘onze’ dierenartsen ook kleine operaties hebben uitgevoerd bij dieren die het nodig hadden en waarvoor de lokale bevolking niets kon doen. Niets dan lof dus voor het dierenwelzijn tijdens de Derby!”
Zou Chris andere ruiters ook aanraden om deel te nemen aan de Mongol Derby?
Chris: "De derby is meer dan een tocht te paard door Mongolië. Het is een tocht waarbij je op jezelf bent aangewezen en zelf beslissingen moet nemen. Het is een ongelooflijke ervaring die ik iedereen aan kan raden. En stel dat de derby een brug te ver is, zou je ook gewoon kunnen gaan paardrijden in Mongolië, op paarden van daar. Die paarden zijn nog echt paard, zo puur en zo dicht bij de natuur. Dat kan ik iedereen aanraden die van paarden houdt."
Chris geeft op 19 september om 19u een presentatie bij Countrymill in Nijkerk. Ze is daarnaast nog van plan om een uitgebreid verslag van haar belevenissen te maken.
Verwante artikels:
[VN] Bokker Novalues neemt deel aan Mongol Derby 2014
[VN] Bokker Novalues van start in de Mongol Derby
Vind het sowieso een gigantische prestatie! 
Ik ben nu nog meer benieuwd naar je uitgebreide verslag (die je van plan bent te maken) 
Erg leuk om te lezen! al is het verhaal natuurlijk veel te kort 
Alsof zo'n race nog niet heftig genoeg is, zeg… Is dat wel goed gekomen? 
