
Onbeteugeld is het tweede boek van Yvonne Bijleveld. Anders dan de titel en de voorkant van het boek wellicht doen vermoeden, gaat het werk niet over het onbeteugeld rijden van paarden. Bijleveld verwerkt haar ervaringen in het dagelijkse leven tot korte verhalen, gedichten en tekeningen. Dit boek is de bundeling hiervan. Korte verhalen, gedichten en tekeningen wisselen elkaar af.
Als er iemand in dit werk onbeteugeld is, dan zal het Bijleveld zijn. In het werk komt duidelijk naar voren dat zij zich niet laat leiden door wat door anderen als maatschappelijk gewenst wordt gezien. Zo komt, wellicht heel herkenbaar voor vele mensen, het 'verplichte zoenen' aan bod. Bijleveld omschrijft kleurrijk haar aversie tegen deze gewoonte en vertelt hoe ze de mensen in haar nabije omgeving inmiddels zodanig heeft afgericht dat ze het niet eens meer proberen. Daar waar anderen uit beleefdheid een dergelijke begroeting vermoedelijk zullen beantwoorden, vertelt Bijleveld hoe ze eens haar stoel resoluut wegschoof toen een onbekende haar met een omhelzing wilde begroeten. Zij doet waar iedereen misschien wel eens aan gedacht heeft, zonder zich te schamen.
De verhalen zijn leuk en vlot geschreven. Ze lezen lekker weg en het is dus ook heel gemakkelijk om het boekje even te pakken, open te slaan en een willekeurig verhaal te lezen. Voor mij doen de gedichten en de tekeningen het boek geen recht. Hoewel Bijleveld knap kan tekenen en de tekeningen ook bij de gedichten en verhalen passen zijn ze in mijn optiek overbodig. De gedichten wisselen de verhalen af, maar daarmee houdt het mijns inziens op. Waar de verhalen lekker vlot geschreven zijn en een fijne, leesbare schrijfstijl demonstreren, komen de gedichten enigszins amateuristisch op mij over. Mijn gevoel hierin wordt onderstreept door het lettertype dat voor de gedichten is gekozen; Lucida Handwriting. Hét lettertype waar je eigenlijk gewoon niet voor zou moeten kiezen als je nog enigszins serieus genomen wilt worden. Het boek is zodoende een allegaartje geworden van korte verhalen, gedichten die tussen de verhalen gestopt worden en tekeningen. Het lijkt nu op een dummy, waarin Bijleveld haar creatieve uitspattingen voor zichzelf beschreven heeft. Op mij had dit werk meer indruk gemaakt als het slechts de korte verhalen had bevat, want deze zijn, zoals ik eerder ook al aangaf, simpelweg sterk en treffend.
Onbeteugeld is niet per se een boek voor paardenliefhebbers, want de paardenwereld is slechts een klein onderdeel in dit werk. Ook voor lezers met andere interesses kan het een plezier zijn om kennis te maken met Bijlevelds verfrissende kijk op deze wereld. Onbeteugeld is een boekje op handzaam formaat, gemakkelijk voor onderweg. Het telt 169 pagina's en wordt uitgegeven door Gopher.
Meer recensies lezen? Zie dan:
[VN] Boekrecensie: ”Science of Equestrian Sports”
[VN] Recensie van pas verschenen boek: Het Tevreden Paard
[VN] Recensie over informatief boek: "Hoe beweegt uw paard?"
[VN] Boekrecensie "Kijken door de ogen van het paard"
[VN] Boekrecensie "Paardenfotografie"
[VN] Boekrecensie "Oefenboek Hippotherapie"
[VN] [Recensie] Vrijheidsdressuur: meer dan een kunstje
[VN] Boekrecensie: "De kracht van dressuur" van Lisanne Thomas
[VN] [Recensie]Aanleuning, subtiel samenspel tussen mens en paard
[VN] [Recensie] "Missie: Mongolië" door Frederique Schut