Geplaatst Van 6 tot 15 augustus zullen een dertigtal ruiters de Mongol Derby rijden. Dat is een van de meest extreme paardenraces ter wereld. Het parcours is 1000 kilometer lang en is gebaseerd op de postroute van Dzjengis Khan. Dzjengis Khan verenigde de Mongoolse stammen en stichtte het op één na grootste imperium in de wereldgeschiedenis in termen van oppervlakte. Het strekte zich uit van China tot aan de rivier de Donau. Ruiters die deelnemen aan de Mongol Derby, volgen geen vooraf bepaalde route. Ze moeten van wisselstation naar wisselstation navigeren met een gps. De ruiters moeten om de 40 kilometer van paard wisselen en slapen onder de sterren. Wie de Mongol Derby wil uitrijden, moet beschikken over de nodige survivalvaardigheden en voldoende horsemanship. Je staat immers bloot aan heel wat uitdagingen. Wie de Mongol Derby wil winnen, moet erg vastberaden zijn…en de nodige dosis geluk hebben.
Dit jaar zal Bokt.nl de Mongol Derby met extra aandacht volgen. Bokker Novalues, Chris Berkers in het echte leven, gaat dit jaar de uitdaging aan! Chris is 22 jaar en studeert kunstgeschiedenis. Ze heeft een passie voor het afleggen van lange afstanden, zowel te paard, maar ook hardlopend.
Chris: “Ik kwam in 2011 in aanraking met de Mongol Derby via Bokt.nl. Dat was namelijk het jaar dat de eerste Nederlander (nvdr: Frederique Schut) de wedstrijd uitreed. Er kwam heel wat kritiek op de wedstrijd en dat leidde tot heel wat discussies. Ik raakte echter geïntrigeerd en ging me verdiepen in de Mongol Derby. Op dat moment reed ik endurance met mijn draver en ik zag mezelf al over de steppe galopperen. De kritiek over het dierenwelzijn én de ernstige risico’s voor de ruiters tijdens zo’n wedstrijd hielden me echter tegen om me in te schrijven.”
Chris bleef echter de Mongol Derby volgen, op blogs van deelnemende ruiters en op de website van de organisatie. Het idee bleef in haar hoofd spoken en uiteindelijk schreef ze zich in oktober 2013 in voor de volgende editie van de wedstrijd.
Chris: “Ik heb me ingeschreven met het idee dat er veel onjuiste foto’s en informatie de wereld in geholpen worden. Een wedstrijd zoals deze zou niet onder de Britse vlag gereden kunnen worden, als het echt zo slecht gesteld was met het dierenwelzijn. Er zijn trouwens ook heel wat internationale dierenartsen die hun naam aan de Mongol Derby verbinden. In mijn motivatie bij de inschrijving heb ik aangegeven dat er in Nederland heel wat discussie is over de wedstrijd en dat dat voor mij net een reden is om deel te nemen. Ik vind dat je niet kan oordelen over iets als je het zelf niet gezien hebt. Door zelf deel te nemen, kan ik zelf zien hoe het er daar aan toe gaat en hoop ik dat ik het beeld van de Mongol Derby kan veranderen.”
Ze weet echter dat er, naast de discussies over het dierenwelzijn tijdens de Mongol Derby ook kritiek is op de risico’s die de ruiters lopen. Die zijn niet min, aangezien de wedstrijd over erg ruw terrein gaat. Vorig jaar moest de helft van de deelnemende ruiters de wedstrijd staken.
Chris: “Wat betreft het risico dat ik zelf loop: ik weet dat een ongelukkige val fatale gevolgen kan hebben. Daar ben ik me goed bewust van, maar ik laat me er niet door tegenhouden. Dit wordt de reis van mijn leven.”
Chris is al een paar maanden ingeschreven voor de Mongol Derby, maar ze weet pas twee maanden dat ze effectief mag deelnemen.
Chris: “Op 1 november hoorde ik dat ik bij de selectie was. Ruiters die willen deelnemen, moeten aan een aantal criteria voldoen. Je mag bijvoorbeeld maximaal 80 kilo wegen. Bij de inschrijving wordt gevraagd naar je motivatie om mee te doen, je ervaring met trec/endurance-wedstrijden, je visie op het rijden van Mongoolse paarden, je rijervaring en waarom de Mongol Derby je aanspreekt. Mijn verhaal was blijkbaar goed genoeg en ik werd geselecteerd.”
De deelname is dus een feit, maar het echte werk moet natuurlijk nog komen. Maar hoe bereid je je voor op een lastige wedstrijd in extreme omstandigheden?
Chris: “Mijn draver was niet geschikt voor de endurancewedstrijden die ik reed, dus daar ben ik tijdelijk mee gestopt. Op dit moment loop ik voornamelijk trails. Dat zijn hardloopwedstrijden over lange afstanden en over onverhard terrein, bij voorkeur in de bergen. In november heb ik mijn eerste ultramarathon uitgelopen, 62 kilometer door de bergen in Portugal. In mei ga ik 50 mijl (nvdr: 84 kilometer) lopen op een eiland in Denemarken. Die laatste wedstrijd start om 1 uur ’s nachts. Ik heb dus absoluut ervaring met het afleggen van lange afstanden in extreme situaties. Ik zie zeker een parallel tussen mijn hardloopwedstrijden en de Mongol Derby. In beide gevallen sta je er alleen voor als er iets gebeurt. Er staan geen mensen aan de kant om je op te vangen of om medische hulp te bieden. Ik moet me dus fysiek en mentaal goed voorbereiden op de wedstrijd. Zo fit mogelijk is het doel en proberen zo veel mogelijk uren op verschillende paarden te rijden, zodat je kan wennen aan het rijden van veel verschillende paarden.”
Over zes maanden is het zover, dan begint de Mongol Derby. Chris krijgt al sinds begin december regelmatig infomails van de organisatie. Er is bijvoorbeeld een handboek voor de ruiters, waarin alle informatie staat over wat je mee moet nemen, hoe het systeem met tijdsstraffen werkt, een draaiboek van dag tot dag,… De ruiters krijgen ook uitgebreide informatie over de paarden: hoe ze het beste de lange afstanden rijden, hoe mens en dier gehydrateerd blijven, hoe je een paard voor de volgende etappe uitkiest…
Chris: “Katy Willings, de organisator van de wedstrijd en zelf ook dierenarts, gaat in de aanloop naar de wedstrijd zelf naar Mongolië om daar de paarden voor de wedstrijd te selecteren. Alleen de sterkste en fitste dieren mogen deelnemen. Tijdens de wedstrijd mogen de ruiters kiezen uit de geselecteerde paarden. Er wordt gezegd dat de paarden meerdere etappes rijden, maar dat is een misverstand. Elk paard rijdt slechts een etappe van 40 kilometer. Er worden dus enorm veel paarden ingezet, want er zijn 25 etappes te rijden. De ruiters mogen maximaal 5 kilogram bagage meenemen, dus ik zal goed moeten nadenken over wat ik meeneem. Dat is wel exclusief het tuig zoals zadel en hoofdstel en exclusief de kledij die je draagt tijdens het rijden. Een slaapzak die bestand is tegen vriestemperaturen, noodvoedsel, eventueel een matje en een extra setje kleding horen daar wel bij.”
Dat de wedstrijd geen plezierritje is, is duidelijk. De Mongol Derby is echter meer dan een persoonlijke uitdaging voor de ruiter. De ruiters moeten minstens 1000 pond ophalen voor het goede doel. De helft daarvan gaat naar de organisatie Cool Earth, die verbonden is met organisator The Adventurist. Cool Earth zet zich in voor het behoud van het Amazonegebied. Daarnaast bouwen ze ook scholen en opleidingsinstituten voor de lokale bevolking in het Amazonegebied, zodat men de nodige kennis heeft om voor dat behoud te zorgen.
Wil je Chris volgen tijdens haar voorbereidingen op de Mongol Derby? Dat kan op haar Facebookpagina. Je vindt ook heel wat informatie op www.mongolderby2014.com. Heb je nog vragen voor Chris over haar deelname aan de Mongol Derby? Die mag je hieronder in de reacties stellen. Chris selecteert dan een aantal vragen die in een update beantwoord zullen worden.
Verwant artikel: [VN] Schrijfster van boek over de Mongol Derby te gast bij P&W
Bron foto's: http://www.mongolderby2014.com
en natuurlijk voor iedereen die meedoet! 
Ik wil je alvast ontzettend veel succes wensen en ik ben reuze benieuwd naar je updates 
