BREDA - De muren zijn opgetrokken, de dakconstructie met stalen spanten en balken zit erin.
Wie de stad inrijdt vanaf de Backer en Ruebweg ziet het enorme gebouw met de dag groeien. Hier verrijst de manege van Frans en Anja Renne, 43 meter breed en 96 meter lang, de vlag in top.
Er komt een binnenbak in van twintig bij tachtig meter, een kantine, was- en poetsplaatsen voor de paarden en een liftinstallatie om gehandicapten in het zadel te helpen. En er komen twee grote buitenbakken bij. De manege krijgt zeventig stallen, voor 35 pension- en 35 lespaarden.
Nederland paardenland, het kan niet op. Volgens opgave van de bond rijden er inmiddels een half miljoen mensen paard, van wie 42 procent onder de twintig jaar en tachtig procent vrouwen. Er komen steeds meer ruiterpaden bij en volgens een woordvoerster bieden landeigenaren zich nog steeds aan om paardrijders te mogen ontvangen. "Er zijn ook steeds meer ruiters op straat te vinden", zegt ze. De stad telt bij benadering negen maneges. Frans en Anja Renne mikken vooral op klanten uit de Haagse Beemden, Prinsenbeek en de wijk Westerpark. Een stadsgebied met 50.000 inwoners.
"Kinderen kunnen met de fiets komen.", zegt Frans Renne. Hij had de plek, op de grens met Prinsenbeek, al veel langer op het oog. Goed bereikbaar via de Spoorstraat en stadsduct Valdijk. Maar de onderhandelingen liepen telkens weer vast op procedures en trage ambtelijke molens.
Het was in maart 1999 dat Frans en Anja Renne Ruiterschool Liesbosch aan de Oude Molenweg in Prinsenbeek, iets verderop, overnamen van de in de paardenwereld bekende amazone Valesca Wilkis. De in de jaren zestig gebouwde behuizing was oud en versleten. Een regenbui en de boel stond nagenoeg blank. Renne, die een groothandel had in vlees, liet zijn ondernemershart bonken en besloot samen met zijn vrouw tot nieuwbouw.
In juni 2000 ging de eerste bouwaanvraag de deur uit. Toen begon het lange wachten. Ze gingen er bijna aan onderdoor, de tegenwind blies op een gegeven moment ieder sprankje hoop aan flarden. Maar nu wordt er dan toch gebouwd, wordt een droom werkelijkheid. "Ik ben echt superblij", zegt Frans als we een rondje maken over de bouwplaats. Hij geeft aanwijzingen en maakt lolletjes met de werklui van aannemer Vromans Van Hal uit Alphen. "Met min twintig lopen ze hier nog rond, ze werken gewoon door, echt geweldige jongens."
Renne kan dan ook alle hulp gebruiken. De bank is niet zo lang geleden afgehaakt. De Rabobank geloofde er kennelijk niet meer in. De zoveelste tegenslag, alsof er een duvel op zijn schouders rust. " Ik ben 36 jaar trouwe klant geweest van de Rabobank, nooit problemen gehad, altijd netjes afgelost, en dan trappen ze je op kerstavond buiten. Dat is zo onbeschoft."
Renne: "Maar je wordt er uiteindelijk alleen maar sterker van. In slechte tijden doorgaan, vertrouwen houden, erin blijven geloven. Dat is het belangrijkste."
Renne zegt de bouw van de manege nu zelf te moeten voorfinancieren. "We doen geen uitspraken over individuele casus", reageert Gerben van der Harst, directeur bedrijven van de Rabobank. "Maar ik kan wel in het algemeen zeggen dat we ons financieel beleid niet hebben aangepast met de crisis. We taxeren bedrijven als voorheen. Wie met een gezond bedrijfsplan komt, krijgt van ons geld."
Van der Harst vindt het onterecht dat de perceptie leeft dat banken met de crisis geen krediet meer verlenen. Renne denkt er anders over. De ruiterschool aan de Oude Molenweg wordt gesloopt, ter plekke worden vier bouwkavels verkocht van 1800 vierkante meter voor de bouw van een ruime vrijstaande woning. Dat de bank is weggelopen, dat hij net in de dure tijd, vlak voor de crisis, de bouw begon met ongunstige prijzen voor staal aan hout, Frans Renne weet dat hij goeie zaken doet. " De paardensport bloeit, er zijn klanten genoeg. We nemen klanten mee en het pension zit al vol. We hebben al een wachtlijst."
Bron: http://www.bndestem.nl/regio/breda/4521 ... omt-er.ece