Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-02-09 08:51

Met een paard de weg op is een riskante onderneming

Geplaatst door de TopicStarter : 06-02-09 08:51

www.destentor.nl

Karin Huisman rijdt nu een jaar of acht paard. Ze vindt het er niet leuker op worden als ze zich met Blaus, haar IJslandse ruin (een gecastreerde hengst), op de openbare weg bevindt.

,,Sommige automobilisten of motorrijders jakkeren je het liefst van de straat af. Terwijl je als ruiter wettelijk verplicht bent op straat te rijden. Op het voet- of fietspad of zelfs in de berm mag officieel niet. Je bent dus formeel één van de verkeersdeelnemers. Maar er wordt door het overige verkeer steeds minder rekening met jou en je dier gehouden. Er is geen respect meer.''

Angst - voor wat er met het paard kan gebeuren - en irritatie - over het gedrag en de mentaliteit van autobestuurders - zijn gevoelens die om en om bij de Apeldoornse op komen borrelen.

Blaus, dertien jaar oud, heeft ze nu twee jaar. Daarvoor reed ze op wisselende paarden. Voor Blaus heeft ze thuis aan de Europaweg een weitje en een stal, grenzend aan het zogeheten Bosje van Goudkuil. Personenauto's, vrachtwagens, motoren, jongens op brommers. Karin Huisman houdt haar hart soms vast als ze met haar trouwe viervoeter vanaf haar huis de Europaweg oversteekt en via de de parallelweg langs de Kwantum in zuidelijke richting trekt. Om vervolgens achter het Shell-tankstation de Ordermolenweg en het Orderbos in te gaan. Het 'nemen' van de drukke Europaweg is om te beginnen al een crime. ,,Reken maar niet dat iemand je voorrang geeft en even gas terug neemt. Nee, je moet met je paard net zolang wachten tot de weg vrij is.'' Op de ventweg rijden ze haar 'bijna van de sokken.' Er wordt daar, schat ze in, vaak zeventig, tachtig kilometer gereden in plaats van vijftig. ,,Levensgevaarlijk met al die vrachtwagens en opleggers die er geparkeerd staan.''

Haar man Jeffrey: ,,Ik denk dat het vroeger toch wel anders was. Toen hielden mensen nog wel eens in voor een paard op de weg. Net als met rouwstoeten. Mijn vader stopte daar altijd voor. Anderen gingen op zijn minst zachter rijden tot de stoet voorbij was. Dat zie je nu ook lang niet altijd meer.''

Volgens Karin Huisman beseffen veel mensen niet dat een paard een gevoelsdier is. ,,Het is geen fiets. Een paard kan schrikken van plotseling autolawaai of iemand die met zijn auto of motor pal langs je heenstuift.'' Ze gelooft niet dat het rijgedrag bij mede-weggebruikers altijd een uiting van agressie is. Het kan ook onwetendheid zijn. ,,Vroeger zag je dagelijks paarden op de weg, tegenwoordig nog maar zelden.''

Op een landelijke weg in Klarenbeek is de Apeldoornse amazone eens van haar paard gegooid. Het was niet Blaus maar een ander paard dat ze bereed.

Het betrof een 'kennismakingsrit' in de buurt van een fokkerij van IJslandse paarden. Karin en paard werden gepasseerd door een trekker, een kraanwagen, een auto en wat motoren. ,,Bij de derde motor had het paard er genoeg van, bokte mij er van af en rende naar huis. Daar lag ik dan, gelukkig ongedeerd.''

Nu heeft Karin Huisman het geluk dat haar Blaus een tamelijk 'verkeersmak' dier is. ,,Een koele zeg maar, die rustig blijft. Niet schrikkerig is. Toch blijft het een dier, met gevoelens en angsten. Je weet nooit helemaal zeker hoe het in bepaalde situaties reageert.''

Klik hier voor een foto.

Deel op Facebook Tweet Foutje gespot? Tip de redactie

**Geplaatst**: 06-02-09 23:33

Re: Met een paard de weg op is een riskante onderneming

Geplaatst: 06-02-09 23:33

Dat is dus precies de reden dat ik altijd in de berm rij of op het fietspad. Liever "burgerlijk ongehoorzaam" dan een ongeluk! Tot nu toe waren alle agenten die ik tegen kwam het roerend met me eens.

Kan me trouwens wel voorstellen dat mensen niet zitten te wachten op stapels mest op het fietspad, daarom rij ik ook altijd in de berm ook langs fietspaden.

Ik hoop echter dat de wet zodanig wordt aangepast dat ruiters in elk geval legaal in de berm mogen rijden, en uitbreiding van het aantal ruiterpaden is ook zeer wenselijk. Zeker in gebieden waar er al weinig tot geen ruiterpaden zijn.