ZwarteHeks schreef:
Is dat niet waar het probleem zit? Paarden worden gepresenteerd met spektakel, terwijl ze het eigenlijk (nog) niet vol kunnen houden. Bijvoorbeeld Freestyle onder Cathrine Dufour, die ik afgelopen najaar bij de Peelbergen heb gezien. Daar kreeg ik oprecht kippenvel van. Kracht en harmonie kwamen daar samen. Dat paard kan het volhouden. Dát mag worden beloond.
Maar wat zie ik te vaak? Paarden die zichtbaar moeite hebben, ruiters die krampachtig in het zadel zitten, monden constant open. Dit mag niet beloond worden, en toch gebeurt het. Kwalitatief goede paarden wellicht, maar die dan toch meer tijd nodig hebben om zich te ontwikkelen. Is het niet beter om ze in de 60-70% te houden en ze rustig aan te laten ontwikkelen naar de 80%, met harmonie als basis? Zeker nu we onder scherp toezicht staan, lijkt het me juist belangrijk om op harmonie te focussen.
Een leek kan makkelijk zien dat een paard zijn mond constant opent of dat een ruiter/amazone in de mond zit te sjoemelen. Moet we niet juist aanmoedigen dat we positiever rijden willen zien? Een leek ziet ook wel iets wat makkelijk gaat en iets wat meer moeite lijkt te kosten.
Ik denk dat je de spijker op z'n kop slaat.
Dat wij vanaf de zijlijn niet kunnen zien waar bepaald gedrag vandaan komt is natuurlijk waar, maar de jury is degene die vanaf de zijlijn jureert. Daarin vind ik persoonlijk harmonie belangrijker dan spektakel. Maar goed, ik ben ook geen voorstander van de freestyle, waarin ruiters de moeilijkheidsgraad ophogen om aan hun punten te komen in plaats van een simpelere proef naar perfectie rijden. Ik vind zoiets niet thuis horen in de paardensport.
Als iemand die ook een Everdale nakomeling heeft; het zijn doodlopers, ze blijven maar doorgaan. Ik denk dat irmaz het bij het rechte eind heeft met bloedfanatiek. Maar die van mij (en zo heb ik ze meer gezien) is echt doodbraaf. Daar kon ik als driejarige met alle vertrouwen opstappen, ook als ze een tijd niet was gereden. Liever een paard waar je van moe wordt door het terugrijden, dan een paard waarvan je moe wordt van het naar voren rijden. Dat is natuurlijk ook voor iedereen anders.
Glamourdale nakomelingen vind ik over het algemeen niet per se nuchterder, maar wel meer gelaten.