Sonador schreef:Dit vind ik mooi, gewoon een normaal mooi bewegend paard.
Noem dat maar een normaal bewegend paard... Ook dit paard heeft echt wel exceptionele bewegingen, dat ook in de huidige tijd nog de gemiddelde paardensportliefhebber zijn budget ver te boven gaat. Dr Klimke ging echt niet met een "normaal" bewegend paard naar de OS, ook niet in 1984.
Wat is er mis mee dat topsportpaarden momenteel dusdanig gefokt worden dat zij alles mee krijgen om zo geweldig mogelijk te presteren? Extreme bewegingen kunnen uitvoeren is een pré voor een sportpaard. De kunst van de ruiter is ze er correct uit te rijden, met een achterhand en voorhand die in balans met elkaar blijven en ondanks het talent voor het extreme, toch controle over elke pas te behouden. Volgens mij is er helemaal niets mis met een dergelijk getalenteerd paard bij een goed getalenteerde ruiter.
Wat wel mis is is dat de gemiddelde amazone/ruiter met een leuk budget ook paarden met het vermogen tot dergelijk spectaculaire bewegingen gaan kopen en 'alles uit de kast trekken' om die beweging dan ook te krijgen.
Wat betreft het onderzoek. Wat een kul onderzoek. Volgens mij zijn de gevolgen van hyperflexie, zoals het bedoeld is, nl voor topsportpaarden, gewoon vrijwel onmogelijk goed wetenschappelijk te onderzoeken. Een grote representatieve groep paarden (en je hebt een grote groep nodig om significante resultaten te verkrijgen), die onderling absoluut vergelijkbaar zijn, die in twee groepen verdeeld worden met een grote groep ruiters, die ieder de paarden van jongs af aan heel consequent en op dezelfde wijze, verdeeld over de twee verschillende trainingsmethoden, van begin opleiding tot pensioengerechtigde leeftijd vergelijken en metingen op doen op korte termijn effecten en lange termijn effecten. Paarden zijn ook geen proefdieren. Simpelweg, daar zijn ze niet ingeteeld genoeg voor en te duur om te huisvesten en laten trainen. Dus alles wat er aan onderzoek gedaan wordt, is in de marge met nooit significante resultaten en afhankelijk van hoe het onderzoek ingestoken wordt zullen de resultaten naar links of naar rechts uitvallen. We zullen het dus denk ik moeten blijven doen met ons gevoel en ons gezonde verstand.
Of LDR nou wel of niet een toevoeging is, extra stress oplevert, ik kan er eerlijk gezegd geen antwoord op geven. Volgens mij is het voornamelijk, wat is de kwaliteit van de ruiter en wat is voor het paard een prettige trainingsmethode...en wat is ie gewend. Laten we heel eerlijk zijn. Ook andersom hebben we toch een heel groot voorbeeld van stress. Neem Totilas. Onder Gal LDR gereden. Iedereen oh en ah. Gaat naar het anti LDR Duitseland, ander manier van rijden, en wat zien we, een paard totaal in de war en in de stress en iedereen spreekt er schande van en roept terug naar Gal...en dus roep je terug naar LDR. Rath, klassiek geschoold, dus toch ook maar experimenteren met LDR...en wat zien we...en paard dat weer fijn door de baan beweegt.
Let wel, ik ben geen voorstander van LDR. Ik denk dat het vooral heel kwalijk is dat de methode te pas en te onpas wordt toegepast. Ik geloof echt wel dat topruiters het gevoel hebben dit goed op te bouwen en goed te doseren. Wat ik wel heel kwalijk ernstig vind is dat het door de mindere goden gekopieerd wordt. B L ruiters die hun paard rustig een uur in de houding trainen. En nog maar niet eens te spreken over hoe sommige paarden vrijwel ongetraind met longeren met de kin op de borst worden bijgezet. Maar is dat de schuld van de methode??? Dat is de fout van de gebruiker. Dr Klinke en die generatie...en zijn voorgangers hadden het ook maar mooi makkelijk. Geen bokt, geen elke voorbijganger met telefoon die de boel eens lekker ging filmen of fotograferen en op social media zetten. Toen zag je alleen het eindresultaat in de ring en het beeldmateriaal dat ze zelf naar buiten brachten. Kunst. Als Anky, Adelinde etc etc ook dat alleen als beeldmateriaal gepubliceerd kregen, kregen ze ook alleen maar oh en ah.
Veel wordt gewoon gevoed door de publieke opinie. Nederlanders rijden LDR. Worden verguist omdat het allemaal slecht, strak en afgedwongen zou zijn. Duitsers rijden niet LDR, worden geroemd om hun klassieke methoden. Beiden presteren internationaal toch erg goed. Engeland. Dujardin en Hester worden zo geroemd om hun harmonieuze rijstijl, de vriendelijkheid spat er af....Maar Hester geeft zelf aan dat hij LDR trainingmethoden toepast in zijn training. Maar engeland is gewoon veel trotser op zijn paardensporters, daar liggen niet allemaal pennies op de loer om hun topruiters af te branden.
Ik ben er heilig van overtuigd, LDR of geen LDR, dat elke topcombinatie die het tot het internationale niveau weet te halen, hun paarden heel wat fijner, losser, rustiger en prettiger in de aanleuning, minder tegenwerkend met hun zit rijden, dan 99% van de bokkers met hun grote mond om de top en hun trainingsmethoden af te branden. Mijn devies is altijd maar heel simpel, wil je een paard nooit iets afdwingen, wil een een paard nooit eens tegenwerken, beledigen of anderzijds wat ongemak bezorgen, blijf dan gewoon uit de buurt van een paard.