Bokt.nl

Citaat:

Is er trouwens naar voren gekomen wat voor soort autisme het was? Heb laatst het boek 'Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht' gelezen dat is over een 15-jarige jongen met Asperger. Die wil bijvoorbeeld nooit aangeraakt worden. Ik vond juist dat Rowan erg veel lichamelijk contact met anderen had ook met vreemden.

Evelijn schreef:

Nee... dat (het feit dat de ouders hun kind niet begrijpen) vind ik ook niet raar... wat ik wel raar vind is dat de ouders zich daar steeds over verbazen en enorme zorgen over maken. (en daarom ook hun kind constant op de huid zitten) Ergens snap ik het wel (kind voldoet niet aan verwachtingspatroon)... maar aan de andere kant het is een kleuter en autist.... hun denkpatroon is gewoon bijna niet te begrijpen. Het enige wat je kan doen is constant goed aangeven wat er gaat gebeuren en zo voorspelbaar mogelijk zijn.... en dat zie ik niet terug in de film en dat vind ik jammer.

Is er trouwens naar voren gekomen wat voor soort autisme het was? Heb laatst het boek 'Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht' gelezen dat is over een 15-jarige jongen met Asperger. Die wil bijvoorbeeld nooit aangeraakt worden. Ik vond juist dat Rowan erg veel lichamelijk contact met anderen had ook met vreemden.

Evelijn schreef:

Tja... ik was ook niet echt onder de indruk. Ik vond de ouders er erg dicht boven op zitten. Het kind was pas 5 jaar, een kleuter en dan die eisen, terwijl hij ook nog autistisch is. Is het niet altijd de goden verzoeken om met een kind van die leeftijd door Mongolië te trekken.
Wat ik vooral miste in de documentaire was dat die ouders Rowan niet echt voorbereidde. Voor mij leek het net of er opeens een paard was en dat dat kind er dan boven op gezet werd. Dan vind ik het niet raar dat hij dan een driftbui krijgt.
Op het laatst met die prachtige rendieren, geeft Rowan ze namen en dan die ouders,'wauw dat heeft hij nog nooit gedaan'. Hmm... hij is 5 jaar dat soort ontwikkeling begint ongeveer dan zeker als je kind op sommige gebieden wat achterloopt.
Dat de jongen nu zindelijk is is natuurlijk prachtig... maar komt dat door Mongolië of omdat hij gewoon ouder is geworden? Is alles nu niet meer ontspannen omdat de ouders het meer loslaten?

Mallodie schreef:

Evelijn schreef:

Tja... ik was ook niet echt onder de indruk. Ik vond de ouders er erg dicht boven op zitten. Het kind was pas 5 jaar, een kleuter en dan die eisen, terwijl hij ook nog autistisch is. Is het niet altijd de goden verzoeken om met een kind van die leeftijd door Mongolië te trekken.
Wat ik vooral miste in de documentaire was dat die ouders Rowan niet echt voorbereidde. Voor mij leek het net of er opeens een paard was en dat dat kind er dan boven op gezet werd. Dan vind ik het niet raar dat hij dan een driftbui krijgt.
Op het laatst met die prachtige rendieren, geeft Rowan ze namen en dan die ouders,'wauw dat heeft hij nog nooit gedaan'. Hmm... hij is 5 jaar dat soort ontwikkeling begint ongeveer dan zeker als je kind op sommige gebieden wat achterloopt.
Dat de jongen nu zindelijk is is natuurlijk prachtig... maar komt dat door Mongolië of omdat hij gewoon ouder is geworden? Is alles nu niet meer ontspannen omdat de ouders het meer loslaten?

In het boek wordt het hééle verhaal verteld en daarin wordt Rowan wel voorbereid hoor. Hij weet erg goed dat hij naar sjamanen gaat en zal paardrijen enzooort.. In een docu zie je momentopnamen en dat zorgt ervoor dat je niet altijd een goed beeld krijgt. Het kind wist goed wat er te gebeuren stond.

Sancerre schreef:

Heb met mijn ouders en mijn vriend gekeken. Was wel indrukwekkend voor ze volgens mij. Ik had het boek al gelezen en de film gezien. Beide erg mooi!!

http://www.megavideo.com/?v=1MJVTUUL
Hier ook te zien als film.

anshrop schreef:

Heb tranen met tuiten gehuild, zoooooooooo herkenbaar!
De vader die verteld hoe veel hij van zijn zoontje houdt, de strijd met de poepbroeken, de vertwijfeling bij de huilbuien. De reis naar acceptatie, en de vooruitgang na al die weken intensief samen zijn, een prachtig verhaal, een feest voor iedere ouder met autistisch kind.
En gisteren in de supermarkt kreeg ook ik weer commentaar van een mevrouw toen mijn dochter gillend en krijsend rond rende tussen de volle karretjes, dat het beter was om zulke kinderen niet mee te nemen naar de supermarkt, en dat ouders grenzen moeten durven stellen...............
Soms word ik van zulk commentaar zo vreselijk verdrietig en moe.

anshrop schreef:

Heb tranen met tuiten gehuild, zoooooooooo herkenbaar!
De vader die verteld hoe veel hij van zijn zoontje houdt, de strijd met de poepbroeken, de vertwijfeling bij de huilbuien. De reis naar acceptatie, en de vooruitgang na al die weken intensief samen zijn, een prachtig verhaal, een feest voor iedere ouder met autistisch kind.
En gisteren in de supermarkt kreeg ook ik weer commentaar van een mevrouw toen mijn dochter gillend en krijsend rond rende tussen de volle karretjes, dat het beter was om zulke kinderen niet mee te nemen naar de supermarkt, en dat ouders grenzen moeten durven stellen...............
Soms word ik van zulk commentaar zo vreselijk verdrietig en moe.