Bokt.nl

manubres schreef:

996981 schreef:

Paardrijden doe je niet vanuit methodes. Methodes zijn handvaten, die je kunnen helpen je beoogde doel te bereiken. Een goede ruiter kijkt naar het paard en wat het paard nodig heeft, op welk moment en welke manier. Denken in methodes is nooit goed. Iedere ruiter die meerdere paarden heeft gereden weet dat er niet 1 methode is (wat een vreselijk woord) dat bij ieder paard werkt.

Daarnaast is het toch logisch dat je moeilijk iets aanneemt van iemand die niet in de praktijk kan brengen wat hij je probeert te leren?

Hoezo is methode (= een vaste weldoordachte manier van handelen om een bepaald doel te bereiken) zo'n vreselijk woord?

Ik zeg niet dat je 1 vaste methode moet hebben om iets te bereiken. Maar als het goed is kan je verschillende methodes door elkaar gebruiken en die toepassen op de manier die bij elk individueel paard past.

Zeker zit er een bepaalde logica in dat je niet iets aanneemt van iemand die wat betreft doel niet hetzelfde nastreeft en/of het zelfde niveau haalt.

Janneke2 schreef:

Citaat:

En wat betreft resultaten...Dat is enorm verschillend denk ik.
Een wedstrijdruiter vindt het pas een goede methode als het paard een Z proef kan lopen...een topsportruiter pas als het een GP kan lopen. Terwijl ik blij ben als mijn paard ontspannen in hoofd en lijf rondloopt met mij op haar rug. De doelen zijn anders en daarom wordt er denk ik ook verschillend naar methodes gekeken.

Oejjjj...
Persoonlijk denk ik dat hier plm drie keer hetzelfde wordt gezegd...
(als in: ik vind dat een combinatie waarbij het paard niet ontspannen in en 'door' het lijf loopt, de B niet uit mag komen)
... maar dat het verschil is hoeveel gecompliceerde oefeningen je wilt kunnen doen.

Citaat:

De methodes die steeds meer naar boven komen worden vaak door mensen gedaan die op de grond veel kunnen maar met rijden niet heel hoog komen. Daarmee wordt het door ruiters die dat wel kunnen/doen niet altijd serieus genomen.

Ik hou niet van meel in de mond, dus ik wil graag toelichting.

Ik hoor hier iets in van 'mooi gepraat maar in de praktijk werkt het niet'.
(Zo was het ook jarenlang in Deurne, 'je leerde de mooiste dingen in het theorielokaal, maar in de bak moest het dier gewoon in de krul'. Met slof, met stang, maakt niet uit...)

Citaat:

Paardrijden doe je niet vanuit methodes. Methodes zijn handvaten, die je kunnen helpen je beoogde doel te bereiken. Een goede ruiter kijkt naar het paard en wat het paard nodig heeft, op welk moment en welke manier. Denken in methodes is nooit goed. Iedere ruiter die meerdere paarden heeft gereden weet dat er niet 1 methode is (wat een vreselijk woord) dat bij ieder paard werkt.

'Methode' is een systematische weg, dat betekent het woord zo ongeveer.
Ik vind het geen vreselijk woord, in tegendeel - ik vind dat heel veel mensen in hippisch Nederland vooral trucjes kennen (= nul methodiek, een verhaal met gaten, zie mijn verzuchting over Deurne nadat Ernest van Loon vertrok).

Citaat:

Maar als het goed is kan je verschillende methodes door elkaar gebruiken en die toepassen op de manier die bij elk individueel paard past.

... als iemand niet zo zeer de trucjes kent, maar het hele verhaal overziet - dan kun je best dingen door elkaar gebruiken. Graag zelfs.

manubres schreef:

996981...jij pint je te vast op vast

Skala geeft inderdaad begrippen aan die van belang zijn om het einddoel te halen...
Durchlassigkeit.

Het houdt in dat het paard ontspannen is tijdens het rijden, volledige souplesse toont en alle hulpen goed door laat komen. Het paard mag nergens strak, vast of stijf zijn. Het paard kan door zijn soepelheid de hulpen van de ruiter goed opvolgen.

Maar om daar te komen heb je toch wel doordachte methodes nodig denk ik...

996981 schreef:

manubres schreef:

996981...jij pint je te vast op vast

Skala geeft inderdaad begrippen aan die van belang zijn om het einddoel te halen...
Durchlassigkeit.

Het houdt in dat het paard ontspannen is tijdens het rijden, volledige souplesse toont en alle hulpen goed door laat komen. Het paard mag nergens strak, vast of stijf zijn. Het paard kan door zijn soepelheid de hulpen van de ruiter goed opvolgen.

Maar om daar te komen heb je toch wel doordachte methodes nodig denk ik...

Nee, daarvoor heb je gevoel nodig geen methode ter wereld die een ruiter leert de door jou uiteengezette doelen te bereiken zonder gevoel.

Citaat:

Ik zeg ook niet dat er geen gevoel bij komt kijken. Zonder gevoel moet je niet eens in de buurt van dieren komen...

996981 schreef:

MCE schreef:

Aan de andere kant kun je als ruiter/ trainer ook het goede voorbeeld geven..laat mensen het maar niet snappen, als je weet wat je doet en na een paar maanden resultaten hebt dan gaan mensen er ook anders naar kijken.(quoteElisa2)

er zijn maar weinig ruiters /instructeurs/trainers die van hun partroon afstappen, om wat voor reden dan ook,
het is niet: goed voorbeeld doet goed volgen in dit wereldje

Waar baseer je die uitspraak op?

Ik zie het echt anders. Ja, het duurt wellicht lang voor veranderingen zijn doorgevoerd. Maar “goed” voorbeeld doet wel degelijk volgen.

toen Anky succesvol werd met LDR/Rollkür werd dat een veelgebruikte manier van trainen. Nu scoren de meer klassiek trainende ruiters hoog en zie je dat steeds meer mensen het Skala weer na streven.

996981 schreef:

Citaat:

Ik zeg ook niet dat er geen gevoel bij komt kijken. Zonder gevoel moet je niet eens in de buurt van dieren komen...

Dan mag ongeveer 80% van de mensen niet beginnen met paardrijden? De meesten van ons worden immers niet geboren met veel ruitergevoel. Dat is voor een kleine groep natuurtalenten weggelegd. De meesten moeten dat ontwikkelen en bij sommigen komt het helaas nooit. Ik bedoelde dat je ruitergevoel nodig hebt om een paard naar Durchlässigkeit te kunnen rijden. Dat had ik misschien beter moeten verwoorden.

En ja; om ruitergevoel te ontwikkelen is het fijn om een methode als houvast te hebben. Je blindstaren op die methode, zonder flexibel te zijn zorgt er denk ik echter juist voor dat je geen ruitergevoel ontwikkeld. Timing is bij paardrijden zo belangrijk. Je moet voelen wat er gebeurt en daar automatisch goed op gaan reageren.

manubres schreef:

Wel eens met MCE...al komt er toch langzaam wat meer bewustwording in de vastgeroeste patronen die er in de paardenwereld zijn...

En wat betreft resultaten...Dat is enorm verschillend denk ik.
Een wedstrijdruiter vindt het pas een goede methode als het paard een Z proef kan lopen...een topsportruiter pas als het een GP kan lopen. Terwijl ik blij ben als mijn paard ontspannen in hoofd en lijf rondloopt met mij op haar rug. De doelen zijn anders en daarom wordt er denk ik ook verschillend naar methodes gekeken.

De methodes die steeds meer naar boven komen worden vaak door mensen gedaan die op de grond veel kunnen maar met rijden niet heel hoog komen. Daarmee wordt het door ruiters die dat wel kunnen/doen niet altijd serieus genomen.

manubres schreef:

En wat betreft resultaten...Dat is enorm verschillend denk ik.
Een wedstrijdruiter vindt het pas een goede methode als het paard een Z proef kan lopen...een topsportruiter pas als het een GP kan lopen. Terwijl ik blij ben als mijn paard ontspannen in hoofd en lijf rondloopt met mij op haar rug. De doelen zijn anders en daarom wordt er denk ik ook verschillend naar methodes gekeken.

De methodes die steeds meer naar boven komen worden vaak door mensen gedaan die op de grond veel kunnen maar met rijden niet heel hoog komen. Daarmee wordt het door ruiters die dat wel kunnen/doen niet altijd serieus genomen.

996981 schreef:

Citaat:

Ik zeg ook niet dat er geen gevoel bij komt kijken. Zonder gevoel moet je niet eens in de buurt van dieren komen...

Dan mag ongeveer 80% van de mensen niet beginnen met paardrijden? De meesten van ons worden immers niet geboren met veel ruitergevoel. Dat is voor een kleine groep natuurtalenten weggelegd. De meesten moeten dat ontwikkelen en bij sommigen komt het helaas nooit. Ik bedoelde dat je ruitergevoel nodig hebt om een paard naar Durchlässigkeit te kunnen rijden. Dat had ik misschien beter moeten verwoorden.

En ja; om ruitergevoel te ontwikkelen is het fijn om een methode als houvast te hebben. Je blindstaren op die methode, zonder flexibel te zijn zorgt er denk ik echter juist voor dat je geen ruitergevoel ontwikkeld. Timing is bij paardrijden zo belangrijk. Je moet voelen wat er gebeurt en daar automatisch goed op gaan reageren.

Babootje schreef:

manubres schreef:

En wat betreft resultaten...Dat is enorm verschillend denk ik.
Een wedstrijdruiter vindt het pas een goede methode als het paard een Z proef kan lopen...een topsportruiter pas als het een GP kan lopen. Terwijl ik blij ben als mijn paard ontspannen in hoofd en lijf rondloopt met mij op haar rug. De doelen zijn anders en daarom wordt er denk ik ook verschillend naar methodes gekeken.

De methodes die steeds meer naar boven komen worden vaak door mensen gedaan die op de grond veel kunnen maar met rijden niet heel hoog komen. Daarmee wordt het door ruiters die dat wel kunnen/doen niet altijd serieus genomen.

Ik denk dat het rijden van wedstrijden een goede graadmeter is van de ontwikkeling van een paard volgens een bepaalde beproefde standaard.
Als je geen wedstrijden rijdt, zul je op een andere manier de ontwikkeling van je paard moeten toetsen.
Je zou bijvoorbeeld de ontwikkeling van je paard jaarlijks kunnen toetsen, zodat je gezondheid, kracht, bespiering etc waarborgt. Hoewel ik het zou toejuichen dat ook wedstrijdruiters jaarlijks zo'n toets zouden doen, voor zover ze dat nog niet doen. (Op subtop en topniveau is dat wel gebruikelijk; die doen al veel aan preventie).
Maar op wedstrijd wordt het trainingsniveau ook beoordeeld. Loopt je paard niet regelmatig of scheef, op de voorhand etc; heeft het wel of niet een bij de proef passende conditie? Dan krijg je dat terug op je protocol. Ook is het rijden van wedstrijden een goede toets op het niveau van je instructie.
Want als je instructeur alleen maar "geweldig en fantastisch" roept, maar je ziet dat niet terug op je protocol dan moet je je toch eens achter de oren krabben of die instructie wel voldoende is.

manubres schreef:

Babootje schreef:

Ik denk dat het rijden van wedstrijden een goede graadmeter is van de ontwikkeling van een paard volgens een bepaalde beproefde standaard.
Als je geen wedstrijden rijdt, zul je op een andere manier de ontwikkeling van je paard moeten toetsen.
Je zou bijvoorbeeld de ontwikkeling van je paard jaarlijks kunnen toetsen, zodat je gezondheid, kracht, bespiering etc waarborgt. Hoewel ik het zou toejuichen dat ook wedstrijdruiters jaarlijks zo'n toets zouden doen, voor zover ze dat nog niet doen. (Op subtop en topniveau is dat wel gebruikelijk; die doen al veel aan preventie).
Maar op wedstrijd wordt het trainingsniveau ook beoordeeld. Loopt je paard niet regelmatig of scheef, op de voorhand etc; heeft het wel of niet een bij de proef passende conditie? Dan krijg je dat terug op je protocol. Ook is het rijden van wedstrijden een goede toets op het niveau van je instructie.
Want als je instructeur alleen maar "geweldig en fantastisch" roept, maar je ziet dat niet terug op je protocol dan moet je je toch eens achter de oren krabben of die instructie wel voldoende is.

Daar ben ik het totaal niet mee eens. Op zich zou het wel zo moeten zijn...dat de wedstrijden een graadmeter zouden moeten zijn voor hoe ver je met de ontwikkeling van je paard bent. Maar sorry hoor, als ik naar de amateur wedstrijden bij ons ga kijken springen de tranen me in de ogen. Ik ga er tegenwoordig ook niet meer naar toe. Schrijven bij jury's doe ik ook niet meer. Het is gewoon niet om aan te zien wat je in de ring ziet. Bijna 90% van de paarden loopt niet door het lijf, is in elkaar getrokken en loopt met valse aanleuning. De oefeningen zijn kunstjes geworden die niks met de graad van africhting te maken hebben. Als je zelfs in de Z winstpunten kunt halen met in elkaar getrokken paarden dan heeft dat voor mij geen enkele waarde.

996981 schreef:

Ik denk dat concoursen een heel mooie afspiegeling zijn van paardrijdend Nederland. Er zijn ook heel veel mensen die enkel thuis rijden. Die mensen begeven zich niet te paard in het openbaar én stellen zich niet bewust open voor kritiek, zoals je dat wel doet als je op concours gaat.

Iedereen wil goed paardrijden. Dat dit niet altijd gebeurt op concours heeft niks met concours rijden opzich te maken.

Edit: kleine toevoeging; hoe je het went of keert, die concoursen zijn wel degelijk een graadmeter voor waar je staat in de training. Zolang je geen 100% scoort valt er iets te verbeteren je zult bij het losrijden vast veel combinaties zien waar je niet blij van wordt. Kijk je dan later ook wat ze gescored hebben? De meeste ruiters halen scores die prima passen bij dat wat ze laten zien. Ik durf zelfs te zeggen dat we in Nederland een van de strengere landen zijn qua jurering.

Citaat:

En hoe is dat bij mensen thuis?
Ik denk dat concoursen een heel mooie afspiegeling zijn van paardrijdend Nederland. Er zijn ook heel veel mensen die enkel thuis rijden. Die mensen begeven zich niet te paard in het openbaar én stellen zich niet bewust open voor kritiek, zoals je dat wel doet als je op concours gaat.

Iedereen wil goed paardrijden. Dat dit niet altijd gebeurt op concours heeft niks met concours rijden opzich te maken.

Edit: kleine toevoeging; hoe je het went of keert, die concoursen zijn wel degelijk een graadmeter voor waar je staat in de training. Zolang je geen 100% scoort valt er iets te verbeteren je zult bij het losrijden vast veel combinaties zien waar je niet blij van wordt. Kijk je dan later ook wat ze gescored hebben? De meeste ruiters halen scores die prima passen bij dat wat ze laten zien. Ik durf zelfs te zeggen dat we in Nederland een van de strengere landen zijn qua jurering.

Janneke2 schreef:

Citaat:

En hoe is dat bij mensen thuis?
Ik denk dat concoursen een heel mooie afspiegeling zijn van paardrijdend Nederland. Er zijn ook heel veel mensen die enkel thuis rijden. Die mensen begeven zich niet te paard in het openbaar én stellen zich niet bewust open voor kritiek, zoals je dat wel doet als je op concours gaat.

Iedereen wil goed paardrijden. Dat dit niet altijd gebeurt op concours heeft niks met concours rijden opzich te maken.

Edit: kleine toevoeging; hoe je het went of keert, die concoursen zijn wel degelijk een graadmeter voor waar je staat in de training. Zolang je geen 100% scoort valt er iets te verbeteren je zult bij het losrijden vast veel combinaties zien waar je niet blij van wordt. Kijk je dan later ook wat ze gescored hebben? De meeste ruiters halen scores die prima passen bij dat wat ze laten zien. Ik durf zelfs te zeggen dat we in Nederland een van de strengere landen zijn qua jurering.

Ik vul voor 'thuis' even die pensionstal in, waar ik eerder al over schreef.

Op concours gaan is natuurlijk gericht op de mening van de jury willen weten.
(Regel 1, bij alle jurysporten: heb vertrouwen in de jury, of doe niet mee.)
... maar de onderlinge stresstoestanden vind ik ook een soort van triest.
(Ik heb zegge en schrijve 1x aan iemand gevraagd waarom hij toch schouderbinnenwaarts reed. (Zijn paard deed het kunstje braaf, als oefening gaf het nul resultaat.) Oejjj... 'Je wil niet dat alle stalgenoten bang naar je gaan kijken...')

Ik kan uit de voeten met 'iedereen wil goed paardrijden' - dit topic gaat over de vraag 'WAT is dan precies "goed"'.

Bijvoorbeeld: jong, leuk dier, ruiter zegt nadruk te leggen op de ontspanning en de juiste takt.
Prima, de onderste treden van ons Skala.
Dat een jong dier op de voorhand loopt, kan gebeuren.
Maar met een valse knik en zonder schoftlift: nee.

996981 schreef:

Dat iemand niet weet waarvoor schouderbinnenwaarts dient zegt me bijvoorbeeld niet zo veel. Zeker niet als dat een ruiter is die voor het eerst M rijdt. Die kan de oefening waarschijnlijk simpelweg nog niet zo rijden dat hij daadwerkelijk wat toevoegt. Als zo iemand die oefening dan niet mag rijden weet je zeker dat hij hem nooit zo gaat rijden dat het wél wat toevoegt. Daarnaast vindt niet iedereen de theorie zo interessant. Ook dat is niet erg. Iedereen heeft een andere leerstijl

Citaat:

Ik vul voor 'thuis' even die pensionstal in, waar ik eerder al over schreef.

Op concours gaan is natuurlijk gericht op de mening van de jury willen weten.
(Regel 1, bij alle jurysporten: heb vertrouwen in de jury, of doe niet mee.)
... maar de onderlinge stresstoestanden vind ik ook een soort van triest.
(Ik heb zegge en schrijve 1x aan iemand gevraagd waarom hij toch schouderbinnenwaarts reed. (Zijn paard deed het kunstje braaf, als oefening gaf het nul resultaat.) Oejjj... 'Je wil niet dat alle stalgenoten bang naar je gaan kijken...')

Ik kan uit de voeten met 'iedereen wil goed paardrijden' - dit topic gaat over de vraag 'WAT is dan precies "goed"'.

Bijvoorbeeld: jong, leuk dier, ruiter zegt nadruk te leggen op de ontspanning en de juiste takt.
Prima, de onderste treden van ons Skala.
Dat een jong dier op de voorhand loopt, kan gebeuren.
Maar met een valse knik en zonder schoftlift: nee.

Citaat:

Sorry. Ik begrijp niet wat je nu precies wil zeggen. Ik vind je eigenlijk vooral vaak neerbuigend naar je mede pensionklanten en anderen.

Citaat:

Iedereen doet binnen zijn vermogen zijn best. Dat iemand niet weet waarvoor schouderbinnenwaarts dient zegt me bijvoorbeeld niet zo veel. Zeker niet als dat een ruiter is die voor het eerst M rijdt.

Citaat:

Die kan de oefening waarschijnlijk simpelweg nog niet zo rijden dat hij daadwerkelijk wat toevoegt.

Citaat:

Als zo iemand die oefening dan niet mag rijden weet je zeker dat hij hem nooit zo gaat rijden dat het wél wat toevoegt.

fransje23 schreef:

996981 schreef:

Dat iemand niet weet waarvoor schouderbinnenwaarts dient zegt me bijvoorbeeld niet zo veel. Zeker niet als dat een ruiter is die voor het eerst M rijdt. Die kan de oefening waarschijnlijk simpelweg nog niet zo rijden dat hij daadwerkelijk wat toevoegt. Als zo iemand die oefening dan niet mag rijden weet je zeker dat hij hem nooit zo gaat rijden dat het wél wat toevoegt. Daarnaast vindt niet iedereen de theorie zo interessant. Ook dat is niet erg. Iedereen heeft een andere leerstijl

Heel veel mensen weten niet waarvoor een oefening dient. Ze denken simpelweg dat je een oefening leert/doet omdat het in een proefje gevraagd wordt.
Dat heeft vooral met de instructie te maken die vaak weinig achtergrond geeft over het nut/doel van de oefeningen. Het hoeft niet heel theoretisch gebracht te worden.