Nadir schreef:
Dus de profs en juryleden doen het allemaal al jaren verkeerd en jij kunt uitleggen hoe het wel moet...?
Als je kijkt hoe wedstrijdruiters die voor "vol" aangezien worden met hun paarden omgaan , dan vind ik dat het al jaren de verkeerde kant op gaat ja , en dat men er niks aan wil veranderen omdat de belangen van het winnen zwaarder wegen dan de belangen van het paard.
De gemiddelde wedstrijdruiter haalt de neus op voor een paard dat aan een lang teugeltje mooie ritten maakt , om daarna in de wei in het zand te ploffen voor een lekkere paneer-beurt , even met z'n maten door de wei te rennen , om vervolgens zonder dekentje nat te regenen en z'n buikje rond te eten met gras. Volgens die mensen ben je stapelgek dat je het dier niet geschoren met een dekentje op stal zet de hele dag met genoeg krachtvoer om hem te laten spetteren als die even voor de training eruit mag. Op die manier kun je immers nooit wat bereiken en ben je een prutser. Je bent pas echt goed bezig als het beestje netjes gekamd onder een paar dekens geschoren op stal staat , met de juiste bescherming in de stapmolen , volgens de laatste meest resultaat gevende inzichten getraind wordt , natuurlijk geen onverantwoorde risico'n nemen zoals een stevige buitenrit of op de wei gooien , en het beestje moet wel luisteren anders tikken we hem even bij of hangen er een scherper bit in of een hulpteugeltje hier en daar. En gaat het niet naar de zin met deze dan kopen we gewoon een andere die beter scoort in de ring. Paarden worden niet eens bij de eigen naam genoemd maar bij de naam van een bekende ouder , alsof je het over het merk van een auto hebt.... Dat is gewoonweg het beeld dat bij heel veel mensen leeft : Zo hoort het als je serieuze wedsrijdambities hebt , en op die manier heeft een sportpaard de best mogelijke verzorging. En dat idee mag van mij wel op de schop. Dan weet ik inderdaad beter ja , hoe het hoort. Het moet voor het paard ook wel leuk zijn. Een mentaliteitsverandering moet er komen. Dat je beter scoort naarmate je beter voor je paarden bent en je paarden meer vrijheden en geluk gunt. Dat zou mooi zijn als dat zou kunnen.
Maar of dat nu nog haalbaar is....?
Hulde aan de mensen die hun eigen plan trekken en een evenwicht hebben gevonden tussen op wedstrijdgebied steeds verder groeien met je paard , en het paard als PAARD te blijven behandelen , en als maatje ipv. sportmachine.
En bij mij spreekt er echt geen jaloezie uit hoor , ik heb al lang geleden de keuze gemaakt dat andere zaken voor mij belangrijker zijn dan wedstrijden. Leuk voor anderen maar ik haal mijn voldoening uit andere dingen.
Maar daarom doet het me nog wel verdriet dat iets op zich moois (het ultieme teamwork tussen mens en paard) zo verpest raakt.
Welterusten
