fargo schreef:Bedankt voor de artikelen. Het eerste onderzoek naar chasteberry heeft als nadeel dat dit een vloeibaar product heeft genomen waarbij de daadwerkelijke dosis chasteberry volledig onduidelijk is. De mensen die het beste resultaat met chasteberry behalen kopen de gedroogde vruchten en malen deze zelf en gebruiken dus uiteindelijk pure gemalen vruchten.
...
We zijn weer chasteberry gaan voeren en ook magnesium en na ongeveer 2 maanden want het was via onze dierenarts slecht te bestellen de pergolide. Toch verbeterde ons paard daarvoor ook al maar het is een geleidelijk proces. Ik denk wel dat de pergolide het meest doet, maar ook de chasteberry heeft een positief effect.
Je hebt gelijk dat je bij het extract niet weet hoeveel werkzame stof erin zit. Maar dat geldt voor de gemalen plant net zo goed.
Ten eerste weet je al niet welke stof of stoffen er precies verantwoordelijk zijn voor de veronderstelde heilzame werking van chasteberry. En ten tweede is het gehalte van die stof(fen) hoogstwaarschijnlijk afhankelijk van de manier (voeding, grondsoort, klimaat) waarop de plant is geteeld.
Zoals de onderzoekers ook al stellen: "Whether higher doses of Vitex agnus castus would have an effect is speculative. Also, as with many herbal or plant medicinals, standardization of the active ingredients can be difficult; environmental conditions and ripeness of fruits can affect their chemical composition. Proprietary concerns of the manufacturer and lack of tests to measure the essential oils, biologic activity, or bioavailability hinder conclusions about Vitex agnus castus itself."
Ik zou zelf bij een paard waarbij Cushing is geconstateerd altijd beginnen met het geven van 1 mg pergolide per dag voor een paard van 500 kilo. En als dat na 4 tot 8 weken geen verbetering oplevert de dosis geleidelijk verhogen. Treedt bij een hoge dosis wel verbetering op, dan langzaam proberen om de dosis weer te verlagen.