SpikyBlue schreef:Oké HC, het paard zál schrikken en schríkt dus ergens van, draaft drie passen opzij de bosjes in, maar jij, als kundig ruiter hebt hem al snel weer gekalmeerd. Tot je je kop keihard stoot aan een dikke tak en K.O. gaat. Het paard zál weer schrikken omdat je eraf glijdt, en de rit naar stal inzetten.
De ruiter neemt altijd verantwoordelijkheid in zo'n geval, toch kan je niet altijd voorkomen dát er iets gebeurt. Net als dat je op andermans kinderen past. Je hebt de volle 100% verantwoordelijkheid (je zegt ook niet: ja, het kind schrok en rende weg, kan ik ook niets aan doen..) maar houdt hem bij de hand. Maar dan nóg kan je neergeknuppeld worden en het kind ontvoerd worden bij wijze van spreken..
Overmacht?
Is van je paard afvallen overmacht???
Oh, en je paard leren bij je te blijven is ook iets wat je vooraf kan voorzien, hóórt te voorzien omdat je wéét dat je er vroeg of laat eens af zal gaan
Waar het continue op neerkomt is het niet willen accepteren van de eigen verantwoordelijkheid. ´De anderen´, ´overmacht´, ´ongeluk´... zijn allemaal smoezen.
Het is een zékerheid dat andere verkeersdeelnemers fouten zúllen maken, dat een paard zál schrikken, dat poep zál gebeuren.
Omdat het een zekerheid is, is het een plicht je erop voor te bereiden. Het te voorkomen of vaardig op te vangen.
hc