Bokt.nl

Kinke schreef:

ze konden me de boom in Art_Ificious. Ik belde gewoon de dierenarts. Als het afgelopen is kunnen ze er niks meer aan doen

Kinke schreef:

En ik neem aan dat ze niet iedere week komen controleren. Als een dier met pijn in 't gezicht staat terwijl er pijnstilling gegeven wordt dan was bij mij de keuze vanmiddag nog gemaakt.

Kinke schreef:

En ik neem aan dat ze niet iedere week komen controleren. Als een dier met pijn in 't gezicht staat terwijl er pijnstilling gegeven wordt dan was bij mij de keuze vanmiddag nog gemaakt.

Art_Ificious schreef:

De vraag hoe goede paarden er terecht komen kan ik je beantwoorden vanaf de 1ste rang.
Ik heb een paard van hen, die is samen met een goed berijdbaar paard bij PZB gebracht omdat de vorige eigenaar niet wou dat ze de handel in gingen. Gezien PZB een stichting is die ook controles uitvoeren is de kans dat de paarden verhandeld worden dus ook kleiner.
Ik denk dat dit misschien de reden is dat er vaker goede paarden binnen komen.
Hoewel goed met een korrel zout genomen moet worden, die van mij is kreupel, en weet er nog verhalen van paarden die medisch niet geschikt waren om te rijden en toch als rijpaard ter adoptie gezet waren.

Het grootste probleem vind ik het zelf niet mogen beslissen over medische keuzes, je mag niet zomaar een paard laten inslapen, hoe kreupel het dier ook is of hoe mager die ook werd door stress en zelf geen levenslust meer te hebben. Niet bepaald paard vriendelijk als je het mij vraagt.

Die van mij heeft zeer waarschijnlijk dsld en zware artrose. Ik zie de pijn zo op zijn gezicht staan. Ook met pijnstilling loopt die kreupel en toch... Eigen keuze mag niet.
Terugbrengen doe ik ook niet, dan gaat die toch weer naar een ander toe en wie weet wordt die dan wel bereden (kan PZB niet controleren/nooit 100% voorkomen) , wat dit dier al helemaal niet meer aankan. Ik hou hem dus bij mij als dure grasmaaier. En elke dag ben ik bang hem liggend aan te treffen niet meer krachtig genoeg in de benen om zelf recht te staan, of als die door de wei rent met de anderen dat die ineens door z'n benen zakt.


Ik ken tevens nóg een stichting. Die doen niet aan adoptie maar bedelen ook om donaties terwijl ze wél geld hebben om naar een luxere locatie te verhuizen.

Hobbyhorse schreef:

Ik vind het juist goed die adoptieprijzen, dat kost veel centjes hoor een paard weer op laten knappen.
En je houd mensen die een paard voor een prikkie willen op afstand.

Fijn dat ze snel wat gevonden hebben, ben benieuwd naar hun plannen.

Cinnepin schreef:

Hobbyhorse schreef:

Ik vind het juist goed die adoptieprijzen, dat kost veel centjes hoor een paard weer op laten knappen.
En je houd mensen die een paard voor een prikkie willen op afstand.

Fijn dat ze snel wat gevonden hebben, ben benieuwd naar hun plannen.

Dat klopt, maar kan je beter een eigen paard kopen. Heb je ook compleet zeggenschap

Citaat:

Over de term adoptie

Als Dierenbescherming gebruiken wij de term adoptie om de verplichtingen die een eigenaar voor een dier heeft uit te drukken. Wettelijk gezien kan een dier echter niet worden geadopteerd en dient er te worden gesproken van een koop. De Dierenbescherming volgt bij het aanschaffen van een dier alle wettelijke bepalingen die van toepassing zijn bij een (consumenten)koop.

Art_Ificious schreef:

De vraag hoe goede paarden er terecht komen kan ik je beantwoorden vanaf de 1ste rang.
Ik heb een paard van hen, die is samen met een goed berijdbaar paard bij PZB gebracht omdat de vorige eigenaar niet wou dat ze de handel in gingen. Gezien PZB een stichting is die ook controles uitvoeren is de kans dat de paarden verhandeld worden dus ook kleiner.
Ik denk dat dit misschien de reden is dat er vaker goede paarden binnen komen.
Hoewel goed met een korrel zout genomen moet worden, die van mij is kreupel, en weet er nog verhalen van paarden die medisch niet geschikt waren om te rijden en toch als rijpaard ter adoptie gezet waren.

Het grootste probleem vind ik het zelf niet mogen beslissen over medische keuzes, je mag niet zomaar een paard laten inslapen, hoe kreupel het dier ook is of hoe mager die ook werd door stress en zelf geen levenslust meer te hebben. Niet bepaald paard vriendelijk als je het mij vraagt.

Die van mij heeft zeer waarschijnlijk dsld en zware artrose. Ik zie de pijn zo op zijn gezicht staan. Ook met pijnstilling loopt die kreupel en toch... Eigen keuze mag niet.
Terugbrengen doe ik ook niet, dan gaat die toch weer naar een ander toe en wie weet wordt die dan wel bereden (kan PZB niet controleren/nooit 100% voorkomen) , wat dit dier al helemaal niet meer aankan. Ik hou hem dus bij mij als dure grasmaaier. En elke dag ben ik bang hem liggend aan te treffen niet meer krachtig genoeg in de benen om zelf recht te staan, of als die door de wei rent met de anderen dat die ineens door z'n benen zakt.


Ik ken tevens nóg een stichting. Die doen niet aan adoptie maar bedelen ook om donaties terwijl ze wél geld hebben om naar een luxere locatie te verhuizen.

bigone schreef:

Tja, wanneer je wil dat PzB je paard herplaatst dan is het verplicht een een da verklaring bij te leveren dat hij geen besmettelijke ziektes heeft en niet kreupel is. En de tanden moeten op orde zijn. snap ik, die kun je na een dag weer op internet verhandelen.
Weidemaatjes betaal je 250 pm voor, volgens hun binnen 3 maanden meestal herplaatst. Maar kost je wel handel vol geld, dan kun je hem beter zelf weggeven.

Moderatoropmerking:

Speculatie verwijderd

En daar blijf ik bij tot alle jaaropgaves openbaar worden.

Art_Ificious schreef:

De vraag hoe goede paarden er terecht komen kan ik je beantwoorden vanaf de 1ste rang.
Ik heb een paard van hen, die is samen met een goed berijdbaar paard bij PZB gebracht omdat de vorige eigenaar niet wou dat ze de handel in gingen. Gezien PZB een stichting is die ook controles uitvoeren is de kans dat de paarden verhandeld worden dus ook kleiner.
Ik denk dat dit misschien de reden is dat er vaker goede paarden binnen komen.
Hoewel goed met een korrel zout genomen moet worden, die van mij is kreupel, en weet er nog verhalen van paarden die medisch niet geschikt waren om te rijden en toch als rijpaard ter adoptie gezet waren.

Het grootste probleem vind ik het zelf niet mogen beslissen over medische keuzes, je mag niet zomaar een paard laten inslapen, hoe kreupel het dier ook is of hoe mager die ook werd door stress en zelf geen levenslust meer te hebben. Niet bepaald paard vriendelijk als je het mij vraagt.

Die van mij heeft zeer waarschijnlijk dsld en zware artrose. Ik zie de pijn zo op zijn gezicht staan. Ook met pijnstilling loopt die kreupel en toch... Eigen keuze mag niet.
Terugbrengen doe ik ook niet, dan gaat die toch weer naar een ander toe en wie weet wordt die dan wel bereden (kan PZB niet controleren/nooit 100% voorkomen) , wat dit dier al helemaal niet meer aankan. Ik hou hem dus bij mij als dure grasmaaier. En elke dag ben ik bang hem liggend aan te treffen niet meer krachtig genoeg in de benen om zelf recht te staan, of als die door de wei rent met de anderen dat die ineens door z'n benen zakt.


Ik ken tevens nóg een stichting. Die doen niet aan adoptie maar bedelen ook om donaties terwijl ze wél geld hebben om naar een luxere locatie te verhuizen.