Bokt.nl

Citaat:

vooral goed nadenken over de risico's en aan de hand daarvan maatregelen nemen. Dus hoe groot is de kans dat er iets gebeurt, wat is het mogelijke gevolg en wat kun je eraan doen om het veiliger te maken. Dus niet zomaar cap, BP, airjacket, beugels, harnas, etc gebruiken maar kijken wat relevant is. Te veel veiligheidsmaatregelen kunnen je ook schijnveiligheid geven of zelfs zorgen dat je roekeloos wordt.
En niet alleen maar met rijden maar ook ernaast. Bv nooit op slippers de stal in, handschoenen aan en een longe bij het vast houden van een jong paard.

MarcR schreef:

Dit vraagt meer inspanningen aan de ruiters dan het opzetten van een cap maar zal veel efficiënter zijn.

MarcR schreef:

Gezien de reacties hier boven zal ik mijn verhaal nogmaals trachten te doen.

Mijn dochter en ik zijn, zoals zovele, in de paarden wereld terecht gekomen via een manege, zij reed en ik keek.
Na een aantal jaren hebben we een paard voor haar gekocht en is zij bij een vereniging gaan trainen en wedstrijden rijden, ze kreeg ook privé training van een trainer met een goede reputatie, ik verzorgde haar paard en zijn weide.

Na enige tijd kregen we meer en meer problemen met ons paard en niemand uit onze omgeving kon daar een structurele oplossing voor geven, gecombineerd met het kritischer worden van mijn dochter naar hoe er met paarden werd omgegaan is zij opzoek gegaan naar een andere manier om met paarden om te gaan en een oplossing voor onze problemen.
Na een zoektocht van een jaar langst boeken, trainers, clinics, enz zijn we bij trainers terecht gekomen die op deze andere manier met paarden omgaan.

Het eerste dat ze ons leerde was onszelf een vraag te stellen als iets niet ging zoals we wilde : "wat heb ik fout gedaan zodat mijn paard mij niet begrijpt".
Daarnaast hebben ze ons geleerd hoe paarden leven, denken en communiceren.
We hebben kennis gemaakt met rustige, coole en goed getrainde paarden.
Ze hebben ons geleerd hoe we deze kennis moesten gebruiken om ons paard op te voeden zodat het ons respecteert en vertrouwt.

In de bijna 10 jaar dat we zo werken hebben we twee ruiters zien vallen, beide keren hun eigen fout, en dit is een groot verschil met de jaren daarvoor toen valpartijen bijna wekelijkse kost waren.

Veiligheidsuitrusting heeft zijn nut in gevaarlijke situaties maar waar ik voor pleit is het voorkomen van deze situaties door paarden op karakter te kweken, ze beter op te leiden en op te voeden en iedereen in de paarden wereld beter en uitgebreider op te leiden.

Ik hoop dat niemand zich geroepen voelt om deze keer mijn bijdrage te verwijderen.

Citaat:

Wat je hebt geleerd, ik weet het niet... Maar zoals jij het uitlegt, zie ik dat als pure basis voor het omgaan met paarden. Dat weet toch vrijwel iedereen? Mag ik hopen

bruintje123 schreef:

Citaat:

Wat je hebt geleerd, ik weet het niet... Maar zoals jij het uitlegt, zie ik dat als pure basis voor het omgaan met paarden. Dat weet toch vrijwel iedereen? Mag ik hopen

Dit was wat ik tijdens dat berichtje lezen ook steeds in mijn hoofd had.

En nu wat nieuws dacht ik? Dit is toch normale basis.
Ja dat iemand een dusdanige slechte manege heeft getroffen dat het geen basis is is erg. Maar gelukkig niet de norm.

bruintje123 schreef:

Ik bedoel met slechte dat ze daar blijkbaar leerde dat een paard de schuld had als er wat was maar niet leerde het eerst bij zichzelf te zoeken.

MarcR schreef:

Gezien de reacties hier boven zal ik mijn verhaal nogmaals trachten te doen.

Mijn dochter en ik zijn, zoals zovele, in de paarden wereld terecht gekomen via een manege, zij reed en ik keek.
Na een aantal jaren hebben we een paard voor haar gekocht en is zij bij een vereniging gaan trainen en wedstrijden rijden, ze kreeg ook privé training van een trainer met een goede reputatie, ik verzorgde haar paard en zijn weide.

Na enige tijd kregen we meer en meer problemen met ons paard en niemand uit onze omgeving kon daar een structurele oplossing voor geven, gecombineerd met het kritischer worden van mijn dochter naar hoe er met paarden werd omgegaan is zij opzoek gegaan naar een andere manier om met paarden om te gaan en een oplossing voor onze problemen.
Na een zoektocht van een jaar langst boeken, trainers, clinics, enz zijn we bij trainers terecht gekomen die op deze andere manier met paarden omgaan.

Het eerste dat ze ons leerde was onszelf een vraag te stellen als iets niet ging zoals we wilde : "wat heb ik fout gedaan zodat mijn paard mij niet begrijpt".
Daarnaast hebben ze ons geleerd hoe paarden leven, denken en communiceren.
We hebben kennis gemaakt met rustige, coole en goed getrainde paarden.
Ze hebben ons geleerd hoe we deze kennis moesten gebruiken om ons paard op te voeden zodat het ons respecteert en vertrouwt.

In de bijna 10 jaar dat we zo werken hebben we twee ruiters zien vallen, beide keren hun eigen fout, en dit is een groot verschil met de jaren daarvoor toen valpartijen bijna wekelijkse kost waren.

Veiligheidsuitrusting heeft zijn nut in gevaarlijke situaties maar waar ik voor pleit is het voorkomen van deze situaties door paarden op karakter te kweken, ze beter op te leiden en op te voeden en iedereen in de paarden wereld beter en uitgebreider op te leiden.

Ik hoop dat niemand zich geroepen voelt om deze keer mijn bijdrage te verwijderen.

Citaat:

Leuk bedacht hoor, maar je paard kan nog zo braaf zijn, als hij valt ga jij ook.. Helaas spreek ik uit ervaring. Ik heb een mega lieve merrie die er alles aan zal doen om jou niet te laten vallen. Zit echt geen greintje kwaad in. Toch ben ik twee jaar terug hard gevallen omdat zij struikelde in galop. Ik raakte uit evenwicht en viel naar binnen, zij krabbelde door maar kon niet meer recht blijven. We zijn samen zijwaarts omgegaan. Mijn cap was daarna aan de zijkanten in te duwen dus ik was erg blij dat ik hem op had.