pien_2010 schreef:Sammie schreef:http://www.wur.nl/
“Neen, ik geef toe, buiten de racesport neemt geen ruiter die extreme houding aan. Maar lichtrijden of de verlichte zit zijn wel aan te bevelen, zeker als je weet dat je paard rugproblemen heeft. Zo krijgt de rug kans om zich te herstellen.”, zegt de promovenda.
De eind conclusie is een vreemde. Wat mevrouw onderzocht heeft klopt en is bekend. Dat is de reden dat we al eeuwen lang van de grootmeesters geleerd hebben hoe een paard werkelijk goed gereden moet worden, opdat zijn rug zo min mogelijk belast wordt en het hele paard zijn gewicht meer op achteren zet. Namelijk in de achterbenen zit meer "veer" als het waren en daar moet dus het gewicht naar toe als er een ruiter opzit. In de (Duitse) klassieke dressuur leren we dat nog elke dag. Paarden goed loswerken en opwarmen voordat we gaan rijden, zodat we met de juiste gereden halve ophouding op een verende paardenrug door de baan kunnen. Door dit op de goede manier te doen (doorzitten dus) gaat je paard meer in evenwicht zodat hij ons de ruiter die in balans zit, goed kan dragen. Dat is het doel van de dressuur. Je paard zo rijden dat hij het ruiter gewicht goed kan verwerken in zijn lichaam. Dat doe je dus niet met licht rijden.
Maar als je die kennis en dressuur niet beheerst dan kun je beter blijven lichtrijden.
Dat zegt dus dat, hoe goed iemand ook in evenwicht/ precies in balans zit etc. diegene toch een hoop ellende kan veroorzaken als er niet goed losgewerkt en opgewarmd wordt? Klinkt erg logisch en volgens mij gaat het daar ook vaak genoeg mis, zo ook in de afbouw van een training. Betekend ook dat je kunt meten tot je een ons weegt, pas wanneer de meting start vanaf het moment dat men op het paard stapt, en er daarlangs een deskundige in het losrijden en afbouwen van de training mee kijkt, je conclusies zou mogen verbinden aan de metingen die er her en der verricht worden.