Geplaatst: 30-07-09 07:59 Arabesk schreef:In haar proefschrift staan maar een paar van de onderzoeken en die gingen voornamelijk over gedrag van ijslanders in kuddes, één hoofdstuk ging over huisvesting en sociaal gedrag.
Een interessant onderzoek, helaas niet in haar proefschrift, ik weet ook niet of ze het zelf onderzocht heeft, maar dat ging over een draver (of meerdere) en meetbare behoefte aan sociaal contact. Ze liet bij een lezing een filmpje zien van een draver die helemaal uit z'n dak ging, zoals paarden dat ook doen als ze weten dat er voer aan komt, omdat hij wist dat hij weer een soortgenoot zou zien.
Blijft de vraag, wat is daar nieuw aan.
Voor haar zijn dat dus allemaal openbaringen, anders zou ze het niet etaleren.
Maar niet voor de doorsnee paardenhouder en die wil ze wel via de politiek, lezingen etc haar ideeen opleggen.
.
. Wij zijn als mensen ook te vaak te makkelijk geneigd om signalen te sterk uit te leggen voor onszelf. We zien trouwens ook heel veel leermomenten over het hoofd die voor het paard wel een functie hebben alszodanig en daardoor denken wij vaak dat iets heel snel geleerd wordt, terwijl dat niet zo is. Over het voorbeeld van straf wil ik nog zeggen dat bevestigingen met iets primairs als voedsel, angst of pijn sterker werken bij een paard, daarom hoef je hem soms maar 1 keer de stuipen op het lijf te jagen ergens mee om direct de link te leggen. Een paard doet alleen iets, of herhaalt zijn gedrag alleen als er een positieve uitkomst aan zit voor hem, een negatieve zal hij niet kiezen. Logisch denken is iets heel anders dan associeren. Tijdens leerprocessen is het dus ook zaak om de leerstijlen van paarden niet te verwarren met die van mensen.
. 
) en de hond 'weet' het verschil tussen nu eindelijk die koffie maken van me of naar achteren gaan om de omheining af te maken. Dat laatste vindt hij leuk, rennen door het gras en rotzooien in of bij de merige sloot.