Bokt.nl

**Geplaatst**: 14-07-07 19:13

Re: ’Geen tredmolen maar gehaktmolen’

Geplaatst: 14-07-07 19:13

tuurlijk hebben ze daar mee van doen
groeien op in deze materialistische wereld van merkkleding en dure dingen...maar aandacht is steeds zeldzamer...voor de dvd speler en nintendo zijn ze ook stil...

**Geplaatst**: 14-07-07 19:21

Re: ’Geen tredmolen maar gehaktmolen’

Geplaatst: 14-07-07 19:21

Voor mij hoeven die dingen allemaal niet.
Ik koop wat ik mooi vind en daarmee klaar.
Alles is wel heel anders ja, dan vroeger.
Moeder thuis, vader werken maar de mens wil tegenwoordig meer en meer...
Nu vind ik het niet schokkend als beide ouders werken als het maar op de juiste manier gaat!

**Geplaatst**: 14-07-07 21:20

Re: ’Geen tredmolen maar gehaktmolen’

Geplaatst: 14-07-07 21:20

Ik ben net heerlijk uit gaan eten, en wat zag ik daar tot mijn verbazing ? bij de bakplaat zei de kok netjes alstublieft en smakelijk eten 3 van de 4 volwassenen zei nog geen dankje wel en liep zo weg met hun bord,tewijl ik bij de softijsautomaat een meisje hielp van zo'n 5 jaar dat heel lief dank je wel tegen me zei...............
Ik ben altijd heel streng geweest op sociaal vlak tegen mijn jongens ze MOETEN van mij groeten als ze binnenkomen en weggaan en dank je wel is heel normaal

ik denk als we het hebben over welvaart en volwassenen dan is hiermee ook meteen een groot deel van het fatsoen verdwenen wat ik vroeger wel geleerd heb ,thuis Bloos

**Geplaatst**: 14-07-07 21:37

Re: ’Geen tredmolen maar gehaktmolen’

Geplaatst: 14-07-07 21:37

Babootje schreef:
De keuze om te blijven werken is er niet altijd eentje die vanuit het oogpunt van materialisme wordt gemaakt, maar ook eentje vanuit het oogpunt van zelfstandigheid en onafhankelijkheid. Een relatie is (helaas) tegenwoordig niet meer voor altijd (al denk je nu nog misschien van wel) en als je dan met je kinderen alleen van de bijstand moet rondkomen is dat geen pretje. Gelukkig kan ik daar niet over meepraten, maar ik denk wel dat het belangrijk is dat je (ook als vrouw) voor de arbeidsmarkt interessant blijft. Als je er een aantal jaren tussenuit bent geweest, is het enorm moeilijk om weer in het arbeidsproces terug te komen. Zo werkt dat nu eenmaal. Oordeel dus niet al te snel over vrouwen met kinderen die blijven werken. Evenwichtigheid daarin is wel heel belangrijk, zodat jij wel de opvoeder bent en blijft en niet alleen de school of de chreche.

Babootje, ik weet niet hoe oud jij bent, maar even in mijn geval: Als je 15 jaar keihard gewerkt heb (meeeeeer dan 40 uur per week) heb je wel de nodige ervaring (en netwerk) opgebouwd, hoor. Daarbij ken ik mijn talenten, weet ik wat voor opleiding ik gedaan heb en ik kom zo weer aan de bak, als het moet of als ik het zou willen. Ben een paar weken geleden toevallig nog gevraagd voor een functie in mijn oude vak, parttime (3,5 dag), maar heb nee gezegd. Mijn dochter is 2 en ik geniet liever nog fulltime van haar. Zou trouwens ook niet weten waar ik haar zo snel onder moet brengen en dat wil ik ook niet.

Ik weet als geen ander dat een relatie niet voor altijd is, heb er aardig wat versleten Haha!

en een hoop meegemaakt, maar je kunt er vanuit gaan dat IK niet voor niets met deze man een kindje heb gekregen. Natuurlijk ken jij mij niet en je mag denken wat je wilt, maar als wij op een dag besluiten uit elkaar te gaan (zie het niet gebeuren voorlopig Haha!

), dan red ik mezelf echt wel, geloof me. Ondertussen ben ik met wat andere zaken bezig (weliswaar onbetaald), heb een studie gedaan, dus de arbeidsmarkt daar maak ik me niet zo'n zorgen over. Niemand oordeelt hier over vrouwen of mannen die moeten blijven werken, maar we hebben het over mensen die gewoon teveel willen. Helaas barst het er van in deze maatschappij, ik ken er genoeg. En hun kinderen hebben ze 'erbij', terwijl ik het 'de' taak van mijn leven vindt. Mijn vriend vindt dat ook trouwens, ondanks zijn fulltime baan.

Maar goed, ik als huisvrouw ben voor sommigen ineens oninteressant voor de arbeidsmarkt en ik ben zeer afhankelijk en nog meer van die elllende. Goh, wat een zwaar leven heb ik eigenlijk. Moet er maar om lachen, want het ligt echt aan jezelf en aan hoe je in het leven staat, waar je je in verdiept en hoe je je leven indeelt. Ja, ik ken jonge huismoeders die amper een gewone baan hebben gehad en die leven een 'saai' leven als huisvrouw. Iets wat gelukkig niet elke huismoeder kan zeggen over haar leven. Ik niet in elk geval. En dan heb ik nog een ziekte ook, waarvoor ik gedeeltelijk afgekeurd ben. Maar heb altijd gewoon behoorlijk goede banen gevonden en gehad, hoor.

**Geplaatst**: 14-07-07 22:31

Re: ’Geen tredmolen maar gehaktmolen’

Geplaatst: 14-07-07 22:31

Citaat:
Maar goed, ik als huisvrouw ben voor sommigen ineens oninteressant voor de arbeidsmarkt en ik ben zeer afhankelijk en nog meer van die elllende. Goh, wat een zwaar leven heb ik eigenlijk. Moet er maar om lachen, want het ligt echt aan jezelf en aan hoe je in het leven staat, waar je je in verdiept en hoe je je leven indeelt. Ja, ik ken jonge huismoeders die amper een gewone baan hebben gehad en die leven een 'saai' leven als huisvrouw. Iets wat gelukkig niet elke huismoeder kan zeggen over haar leven. Ik niet in elk geval. En dan heb ik nog een ziekte ook, waarvoor ik gedeeltelijk afgekeurd ben. Maar heb altijd gewoon behoorlijk goede banen gevonden en gehad, hoor.

[/quote]
Nadya
ik denk dat er stiekum veel vrouwen in jou (en mijn ) schoenen zouden willen staan (op ons ziektegedeelte na dan), ik ben zelf op mijn 22e en op mijn 24e bewust moeder geworden en ben er nog steeds blij om dat ik de tijd en ruimte heb gehad om moeder te zijn . denk maar gerust dat ik heel wat te bewijzen had naar de buitenwereld toe toen ik alleen ervoor kwam te staan na een geweldadige relatie waardoor veel mensen afstand namen (ouders inclusief)een ernstige aandoening en twee kleine kindjes waarvan eentje ernstig beschadigd ,nu ben ik inmiddels 39 en heel gelukkig getrouwd en heb ik me kunnen ontplooiien als jonge moeder en tijd voor leuke dingen zoals een lekker saaie huisvrouw zijn en paardengek.
Ik denk dat ik door dit alles wijs ben geworden en nu sterker in het leven sta dan ooit tevoren en daardoor totaal geen behoefte heb aan materialisme of kortzichtige mensen die anderen veroordelen op wat ze aan de buitenkant zien

lekker zo doorgaan ,meid
jij zult er later geen spijt van krijgen dat je deze keus gemaakt hebt OK dan!

**Geplaatst**: 15-07-07 06:23

Re: ’Geen tredmolen maar gehaktmolen’

Geplaatst: 15-07-07 06:23

Ik werk ook niet. Ik poets een paar uur om mijn paard te betalen. Doe ik nu 4 jaar.

Heb altijd gewerkt, veel soorten banen gehad, goed verdient, veel opleiding en cursussen gedaan. Hard gewerkt, veel verantwoording, veel gezeik, veel jaloesie, wedijver in de banen. Veel moeten overwerken - onbetaalde overwerk, veel stress, heel veel stress.

Conclusie, slechte gezondheid overgehouden, niks maar dan ook niks overgehouden van het feit dat ik niet meer werk, niet in die arbeidsmarkt mee draai, die carrieredrang, die prestatiedrang, het wat of iemand willen zijn, zo smorgens vroeg stijf in het arbeidspakkie in mijn autostappend, moe nog van de vorige dag in de fille ga staan en al die sjagerijnige koppen de hele dag moet zien met die vervelende houdinkjes om beter dan de collega te moeten zijn. Nee dat kleine beetje gezelligheid die er echt NIET meer is op kantoorparken in welke beroepsgroep dan ook. Nee mis niks. Eindelijk leef ik.

Dus die opmerking

Citaat:
lekker zo doorgaan ,meid
jij zult er later geen spijt van krijgen dat je deze keus gemaakt hebt OK dan!

Die slaat nergens op.

Denk stiekeme jaloesie omdat ik en Nady en vele met ons bewust zijn geworden dat een stapje minder niet zeer doet, dat luxe zijn beperking heeft, als je baan niet zowat bijna je hobby is je die niet gaat missen als die weg is. Dat materialisme alleen maar stress geeft, niks geen extra levensvreugde.

Aangezien ik wel voortdurend een bepaalde steek onder water krijg van diegene die denken heel wat te zijn met hun banen, werk dat ik uit mijn mouw schudt, want heb echt wel wat gedaan vroeger, die denken dat ik nu minder ben, daar lach ik in mij zelf om. Ik blijf mij zelf, de rust zelve, ik ben een wondertje met geld, wij hebben veel, kunnen veel, en al die steken onder water hebben geen doel gevat. Nu komt de jaloesie boven drijven. Nu ze horen dat ik helemaal niet solliciteer naar een baan, ook geen uitkering heb, het wel zo goed vind. Zien ze me in mijn rijbroekie lopen en zouden het zo graag willen.......

Als ik was blijven ploeteren dan was ik echt niet gelukkiger geworden, zeker wel ongezonder, zeker korter geleefd, maar zeker minder genoten. Die paar extra centen per maand waren er rap doorheen gegaan. Weet nog met een dubbel inkomen hoe snel alles op ging aan ... ja aan wat eigenlijk......

**Geplaatst**: 15-07-07 08:33

Re: ’Geen tredmolen maar gehaktmolen’

Geplaatst: 15-07-07 08:33

Mooi gezegt russel

Hier nog iemand die al jaren niet meer fulltime meedraait
Nooit gekozen heeft voor carierre, maar voor de dieren, mijn dieren.
Dat zijn mijn kindjes, dat is mijn leven.
Zonder hen, ben ik niks...

**Geplaatst**: 15-07-07 08:36

Re: ’Geen tredmolen maar gehaktmolen’

Geplaatst: 15-07-07 08:36

CCCCorine je hebt helemaal gelijk, kan er niks meer op aan vullen.

**Geplaatst**: 15-07-07 08:40

Re: ’Geen tredmolen maar gehaktmolen’

Geplaatst: 15-07-07 08:40

OP welke bladzijde zie jij CCCCorine? Lachen

**Geplaatst**: 15-07-07 09:53

Re: ’Geen tredmolen maar gehaktmolen’

Geplaatst: 15-07-07 09:53

Inderdaad Russel, ik ben het met je eens. Ook ik ben zo'n vrouw die fulltime thuis is voor de kinderen. De eerste jaren (met kinderen) heb ik wel gewerkt en ik vond het verschrikkelijk. Dan huilden ze weer als ik ze weg moest brengen, ze wilden bij mama blijven. Ook al gingen ze naar mijn moeder (een betere oppas kon ik mij niet wensen), het deed pijn dat ik niet zelf voor ze kon zorgen.

Toen wij naar Duitsland zijn verhuisd, hadden we financieel zoveel ruimte, dat ik kon stoppen met werken en ik heb tot nu toe (10 jaar later) geen moment spijt gehad. Ik weet ook niet of ik weer ga werken als de kinderen groot genoeg zijn. Ik heb hier 9 paarden, die een hoop tijd kosten en mijn man is er gelukkig zo één die het wel fijn vindt dat moeders thuis is.
Verder hebben wij al 18 jaar een stabiele relatie, die, naar ik denk, nog wel heel wat jaren zal gaan duren. Zoniet, pech gehad, ik red me wel.

En anders kleed ik manlief gewoon financieel helemaal uit Haha!

.

**Geplaatst**: 15-07-07 13:54

Re: ’Geen tredmolen maar gehaktmolen’

Geplaatst: 15-07-07 13:54

Citaat:
Dus die opmerking

Citaat:
lekker zo doorgaan ,meid
jij zult er later geen spijt van krijgen dat je deze keus gemaakt hebt OK dan!

Die slaat nergens op. [/quote][/quote]

Russel
volgens mij begrijp je mij niet helemaal , ik ben er juist vòòr dat zij en jij je eigen plan trekken dat heb ik ook altijd gedaan ondanks veel commentaar en jaloezie van de buitenwereld

Laatst bijgewerkt door Carantona op 15-07-07 13:56, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 15-07-07 13:56

Re: ’Geen tredmolen maar gehaktmolen’

Geplaatst: 15-07-07 13:56

Russel, ik denk ook dat je het verkeerd begrepen hebt, hoor. Lachen

**Geplaatst**: 15-07-07 21:35

Re: ’Geen tredmolen maar gehaktmolen’

Geplaatst: 15-07-07 21:35

Ja, nou zie ik het ook. Sorry. Vriendjes zijn?

**Geplaatst**: 15-07-07 22:56

Re: ’Geen tredmolen maar gehaktmolen’

Geplaatst: 15-07-07 22:56

Niks aan de hand kan gebeuren Tong uitsteken

**Geplaatst**: 15-07-07 23:32

Re: ’Geen tredmolen maar gehaktmolen’

Geplaatst: 15-07-07 23:32

Russel, ik lees ook wel eens verkeerd, hoor... Kan gebeuren. Knipoog

**Geplaatst**: 16-07-07 08:53

Re: ’Geen tredmolen maar gehaktmolen’

Geplaatst: 16-07-07 08:53

Nadya schreef:
Babootje schreef:
De keuze om te blijven werken is er niet altijd eentje die vanuit het oogpunt van materialisme wordt gemaakt, maar ook eentje vanuit het oogpunt van zelfstandigheid en onafhankelijkheid. Een relatie is (helaas) tegenwoordig niet meer voor altijd (al denk je nu nog misschien van wel) en als je dan met je kinderen alleen van de bijstand moet rondkomen is dat geen pretje. Gelukkig kan ik daar niet over meepraten, maar ik denk wel dat het belangrijk is dat je (ook als vrouw) voor de arbeidsmarkt interessant blijft. Als je er een aantal jaren tussenuit bent geweest, is het enorm moeilijk om weer in het arbeidsproces terug te komen. Zo werkt dat nu eenmaal. Oordeel dus niet al te snel over vrouwen met kinderen die blijven werken. Evenwichtigheid daarin is wel heel belangrijk, zodat jij wel de opvoeder bent en blijft en niet alleen de school of de chreche.

Babootje, ik weet niet hoe oud jij bent, maar even in mijn geval: Als je 15 jaar keihard gewerkt heb (meeeeeer dan 40 uur per week) heb je wel de nodige ervaring (en netwerk) opgebouwd, hoor. Daarbij ken ik mijn talenten, weet ik wat voor opleiding ik gedaan heb en ik kom zo weer aan de bak, als het moet of als ik het zou willen.

Fijn voor je, als je straks zo weer aan de "bak" kunt.
Voor veel vrouwen is dat echter niet zo. Tegenwoordig ben je als je 45 jaar bent voor de arbeidsmarkt al oud en afgeschreven (en daar kom je pas achter als je zo oud bent en op sollicitaties de ene afwijzing na de andere krijgt). Dat is overigens ook de leeftijd waarop veel vrouwen alleen komen te staan omdat een "groen" blaadje zo lekker smaakt. Ik weet t cynisch, maar wel een realiteit die je maar al te vaak tegenkomt.

Overigens geldt dat voor mij niet, net zo min als de verbroken relaties. Ben al 20 jaar gelukkig getrouwd en als zelfstandig ondernemer heb ik werk altijd prima kunnen combineren met de zorg en opvoeding van mijn kind. Maar ik weet ook dat ik een mazzelaar ben als ik zo om me heen kijk en ik zie ook dat er zat moeders zijn (m.n. alleenstaande moeders) die wel graag zelf voor hun kindje zouden willlen zorgen maar die keuze gewoon niet hebben. En als t dan toch moet, liever een leuke baan met een beetje perspectief dan bij de buurtsuper achter de kassa.