MightyMike schreef:In de western sport is de instelling niet heel anders naar mijn mening. Ook daar zie je verschillende mensen met verschillende manieren van trainen en omgaan met paarden. Van het met hele harde hand opvoeden en rijden, tot juist geheel het tegenovergestelde, het soms veel te zacht en te lief met je paard om gaan (incl trainers die er zo mee om gaan, niet alleen de ruiters). Ze zoeken sneller een professional op is mijn ervaring, maar ik zie weinig verschil met andere takken van de paardensport. Ze beginnen wellicht eerder, er zijn shows aan de hand voor jonge paarden/veulens, en wellicht meer horsemenship als ze jong zijn, maar is niet altijd een plus helaas.. Zeker kunnen dressuurruiters baat hebben bij een andere kijk op het rijden, maar nogmaals ook daar veel verschillen, kijk en instellingen zoals jij het dan noemt. Wel zijn er meer recreatievere ruiters die door de lage instap ook eens een wedstrijdje mee pakken, als je het dan over andere instelling hebt, zie ik daar wellicht verschil.
Je haakt nog in dat het ook aan instelling van onze kinderen ligt, weet niet precies hoe je dat bedoelt. Onze jongste rijd heel voorzichtig, maar toch consequent, de oudste durft meer, maar heeft minder gevoel. Jij geeft dan je broer als voorbeeld, maar in het voorbeeld van onze meiden, waren echt niet alle pony's die we hebben bekeken braaf, die we gevonden hebben, absoluut. Onze oudste heeft nog wel eens uitwerking op dat de paarden onzeker van haar worden, ze geeft nog wel eens hulpen die niet passen bij wat ze wil doen en houd ze dan voor tegen. Ze zocht dus echt een vergevingsgezind paard en is daar nu super mee verder gegroeid. Fijn dat ze bij jou allemaal braaf zijn, maar zo zie ik de paardenwereld toch niet. Bij de stal waar we rijden, komen veel handelspaarden voorbij, zijn onder een goede ruiter daar braaf, maar met regelmaat komen er kijkers die echt niet matchen en kunnen dan ook niet met zo'n paard weg, ongeacht de instelling van de ruiters soms, je moet matchen wat betreft karakter van het paard en je rijervaring.
Ja, je hebt daar wel gelijk in. Mensen zetten wel makkelijk hun paard in training bijvoorbeeld.
Maar qua omgang lopen er weinig nerveuze mensen rond. Op wedstrijden wordt rondgelopen, is er muziek, geklets, gelach etc. Mensen maken zich toch echt wat minder druk.
Heb grotendeels op Engelse pensionstallen gestaan en daar hebben mensen toch sneller "last" van zaken. Ik kan echt wel een boek schrijven over wat je meemaakt zoal.
Met lesgeven net zo. Je ontkomt er niet aan dat andere mensen dan soms ook in de bak rijden of je kijkt voor of na de les nog even.
Maar ik vind ook echt wel dat er een cultuur verschil is tussen dressuur en spring ruiters bijvoorbeeld. Dat wil uiteraard niet zeggen dat iedereen dan hetzelfde is, helemaal niet.
Maar luister je naar mensen die overstappen van dressuur naar western hoor je ook van hun de verschillen die ze tegenkomen.
Niveau telt wel iets mee. Net als bij welke vereniging je bijv gaat kijken.
Ik bedoel dat kinderen er vaak toch anders in staan, dan volwassenen. Wij pikken niet altijd alles op.
Als kinderen wel angst ontwikkelen is dat natuurlijk anders. Ik ben als een kind ook een tijd bang geweest en later na bevalling nog een keer een periode.
Maar als ik zie hoe paarden op kinderen reageren, vind ik het wel bijzonder.
Niet elk paard is makkelijk of braaf voor iedereen. Maar vaak is er wel een oorzaak dat een paard doet, zoals het doet.
Wat ik eerder zei; fok en opfok is heel erg bepalend. Gezondheid van het paard, kunde en gevoel van de ruiter.
En soms is iets een match en soms niet. Dat heb ik ook steeds gezegd. Het zou ruiters sieren om dat wat vaker toe te geven, ipv het paard de schuld te geven. Een goede, professionele ruiter of trainer, schuift een paard door naar iemand anders als het niet gaat.
Qua handicap gaf ik het als voorbeeld, omdat dat iets is waar we naar staan te kijken en je kan zien wat er gebeurt.
Mijn broer is zijn gehele leven in ene rolstoel altijd mee geweest naar de paarden. Manege paarden, onze paarden en later op de gehandicapten manege waar hij ging rijden.
Er is echt nog nooit, ook maar 1 paard geweest die negatief reageerde. Ook onze jonge hengst bijv, was super braaf. Heb daar wel foto's van ergens. En die bleek later wel wat te mankeren, waardoor hij afwijkend gedrag had, tot het gevaarlijke aan toe bij aanvallen van pijn.
En wij hebben zeker niet alleen brave of blanco paarden. Maar dingen hebben een oorzaak. Bij mn ene merrie is haar tong letterlijk in 2e getrokken. Door achterstallig onderhoud aan gebit, zat haar wang vol wondjes. Ze zou wat lastig zijn, maar viel heel erg mee. Toen we dat goed konden bekijken, vonden we haar juist NOG braver. Juist omdat zeker zij elke reden heeft om het licht uit onze ogen te trappen.
En zo kan iedereen wel over elk paard dat hij/zij heeft gehad en gereden schrijven. Meeste paarden zijn niet blanco, maar hoe dingen lopen, hangt van heel veel af.
Je maakt diverse keuzes in je paarden leven.
Koop je het ene paard, blijf je misschien recreatie ruiter. Koop je het andere paard en start je, kom je misschien in een heel ander wereldje. Val je een keer hard, kan je angstig worden.
Geplaatst: 05-10-21 23:57 
daardoor viel die ook in een vrij lage prijsklasse. Beestje mankeert helemaal niets en loopt paar maanden later gewoon wedstrijden, met SGW-debuut meteen winst gereden, zo levensgevaarlijk is die dus ook weer niet 
en ik ben ook slechts een hobbyruiter, absoluut geen wereldwonder wat rijkunsten betreft. 
Tweede van een handelaar, werd herkend op de club waar ik reed. Die durfden mij de eerste paar lessen met het dier niets te zeggen, want ze wisten allemaal dat het bij de vorige eigenaar overal voor in protest en op de achterbenen ging en ook teugelkreupel liep en zaten te wachten tot hij bij mij ook zo zou ontploffen. Week nadat die afscheid nam, kwam ik er mee op de club aanzetten, nooit een pas verkeerd gezet. 3e had een dag bij de handelaar gestaan en heb ik nog eens contact gezocht met de vorige eigenaar. Die kon er niet mee overweg en omschreef haar als lastig, ik weet nog steeds niet wat dat dan geweest moest zijn, voorbeeldige merrie. Ik ben helemaal geen topruiter, maar wel rustig en rijd met gevoel. Soms maakt verschil van ruiter en omgeving het verschil, dus alle paarden waar men geen klik mee voelt, daar zou ik ook rustig gaan kijken. 
en zeker niet als dat oudere paard overal een mening over heeft en sensibel en heet is 
Maar 1 keer vind ik ruim voldoende 
