DuoPenotti schreef:Mij is vroeger geleerd dat zowel met sporen als ST rijden was om te laten zien dat je als ruiter zulke kleine hulpen kon geven dat een paard ook met die hulpmiddelen goed te rijden was en niet in protest kwam omdat je dan als ruiter te groot in kwam.
Dus een hele andere insteek dan wat er nu gezegd word.
Zo ook met rijden met een bit in het algemeen.
Als je paard (op medisch na dan) niet rustig met gesloten mond nageeflijk kan lopen op een passend bit ligt dat aan de ruiter.
Dan kun je op de neusriem rijden, wat vroeger bij beginners vaak gedaan werd op de ringetjes van het de lage neusriem, maar dat was niet het doel. Het doel was de zachte mee verende hand een paard dat zelf de hand op ging zoeken. Ontspannen.
En nee ik ben niet tegen bitloos (wel tegen gekruisd) maar ik denk wel dat teveel ruiters nu signalen missen. Ruiters die eerst een paard niet op een bit gereden kregen, althans zonder een open mond, nu niets anders zijn gaan rijden, en ineens denken dat ze fijn bezig zijn met getrek op de neus want de mond gaat immers niet open.
En in die zin heb ik eigenlijk nog steeds laat maar eens zien dat je kunt rijden.
Open monden met st horen daar dus ook niet bij.
.
Hier sla je de spijker op zijn kop, maar dat wordt nergens meer geleerd. Allerlei bitfitters, andere zadels, osteopaten, alles komt voorbij, maar een onafhankelijke zit leren en een mooie verende meegaande hand...............dat is te ingewikkeld om hard voor te werken.